देखावे..

तात्या तुम्ही चक्क कवी झालात. ;) कवी होण्यासाठी हृदयात काहीतरी पिळवटणारे निर्माण व्हावे लागते असे भक्कम वाक्य कधीतरी-कुठेतरी वाचले होते. (म्हणूनच आम्हाला कविता सुचत नाहीत हा निष्कर्षही काढला होता.)

असो. टेक इट इझी.

कविता आवडली.

छान ! मस्त रे ... :)

च्यामारी या पद्धतीने विडंबन, कविता करणारे बनायला लागले तर आम्हा पामरांवर मराठीच्या प्राध्यापकांची कविता, विडंबन वाचायची पाळी येणार तर.. देवा सोडव रे ... अरे आम्हाला नाही.. प्राध्यापकांना !!!

--अवलिया

कविता चांगली झाली आहे. अजून येऊदेत.

चतुरंग

तात्या आमच्या बैठकीत आलात शेवटी.

मधुमेहा विरुद्ध लढा

माझी जालवही

आधी गझलेत आणि कवितेत फरक काय त्यो सपष्ट करा बॉ !!

सुरेश भटांच्या रचनेची झलक जाणवते एवढेच म्हणतो. आणखी येउद्या.

गझल आणि कवितेतला मुख्य फरक --
-- कविता हा एक सलग आकृतिबंध असतो पण एकाच कवितेत वेगवेगळे भाव सांगितले जाऊ शकतात
-- गझलेमधे एकच भाव पूर्ण गझलभर असतो पण प्रत्येक शेर हाच जणू एक स्वतंत्र कविता असतो.. शिवाय शेराची दुसरी ओळ पहिल्या ओळीशी अशी निगडीत हवी की त्या दोन ओळी वाचूनच त्या शेराचा अर्थ समजला पाहिजे...पूर्ण गझल वाचायची गरज नाही.

व्याकरणाच्या दृष्टीने पाहिलं तर कवितेला वृत्त असायलाच पाहिजे असा काही नियम नाही पण गझलेच्या पहिल्या शेरातल्या पहिल्या ओळीत जे वृत्त वापरले जाईल तेच पुढे संपूर्ण गझलभर असायला हवे.
उदा. तात्या, तू केलेल्या रचनेतील पहिल्या ओळीतील लघु/गुरू अक्षरांचा क्रम आणि दुसर्‍या ओळीतील लघु/गुरू अक्षरांचा क्रम ह्यात फरक आहे. (पहिल्या ओळीत 'गालगागा गागा गागा लगा' आणि दुसर्‍या ओळीत 'गागागाल गागा गागा लगा' त्यामुळे पहिल्या ओळीतील वृत्त पुढे सांभाळले गेले नाहीये असं मला वाटतंय.
(वृत्तभंग केलेला चालतं असं वाचलंय/ऐकलंय पण माझं ज्ञान अजून तिथपर्यंत पोचलं नाहीये !)

शिवाय मग त्या काफिया, रदीफ, अलामत वगैरे भानगडी आहेतच.
(माझ्या माहितीप्रमाणे ह्या रचनेत ते सांभाळले गेले आहे)

बाकी माहिती 'गझलेची बाराखडी' आणि आपले केसु देतीलच.

अवांतरः व्हेन यू कॅन नॉट कन्व्हिन्स, कन्फ्यूज !

---------------------------
माझा ब्लॉगः
http://atakmatak.blogspot.com

'देखावे बघण्याचे वय निघून गेले' ही भटसाहेबांची रचना आठवली :)

नंदनमराठी साहित्यविषयक अनुदिनी

व्वा तात्या ... आजपासुन मिपा तुमच

--टुकुल

तात्या छानच.

प्रयत्न तात्याशेठ..
गझल लिहिण्या पुर्वी भटसाहेबांची गझलेची बाराखडी वाचावी असे वाटते..
ज्या पद्धतीने तुमच्या राग दारीत सात सुरांचा क्रम, आवरतने (जे काही असेल ते) नियम असतात तसे गझलेचे काही नियम असतात..
लिहीत रहा.. प्रकाशना आधी चित्त, मिलिंद फणसे, वैभव जोशी, धोडोंपंत, अनंत ढवळे या काही मान्यवर गझलकारांकडून त्या तपासून घ्या, मार्गदर्शन घ्या.. सवयीने, सरावाने हळू हळू जमेल..

एक विनंती : मराठीत समजवून नाही सांगता येणार म्हणून ज्या भाषेत समजवून सांगता येत आहे त्यात ते सांगते
क्रुपया समजून घ्यावे

1) Geet & Kavita :
Ancient Indian Poetry (indo-Aryan languages)

Geet is a word in several Indo-Aryan languages, deriving from the Sanskrit word gita, which means a song or a poem. It is a genre of poetry in most contemporary Indo-Aryan languages like Hindi, Punjabi, Guajarati, etc. It is commonly used as song or hymn.

Kavita: Kavi(poet) +ta(imagination) = Creation/imagination of a poet, the whole poetic work of a poet(KAVI) may be called a kavita. It is just like Nazm. (But Nazm basically consist of urdu words, but Kavita basically consist of Indo-Aryan words. ) Just like the difference between a Shayar and a kavi...Nazm & kavita is almost same...

2) Nazm, Ghazal, Beher :
Urdu poetry (Arabic and Persian languages)

Urdu poetry (Urdu Shayari) is one of the greatest and finest poetries of the world. It has many different colours & types and some those unique traditions which are nowhere in any poetry. It has generated its root from Arabic and mainly from Persian. Urdu Poetry has two main types i.e. Ghazal and Nazm

Nazm :

Here is only the rule of Khayaal, rhyme, & somewhere behr too.
ii) The entire poetical work is called as Nazm.
iii) The complete poetical work is a centralization of a thought; we cannot write a part Nazm. It will be just like an incomplete story.
iv) The Nazm exemplifies the objective kind, often reserved for narrative, descriptive, didactic or satirical purposes.

Ghazal: In poetry (and as the lyrics in songs), the Ghazal is a poetic form consisting of couplets which share a rhyme and a refrain.

A Ghazal, in short, is a collection of couplets (called sher) which follow the rules of Matla, Maqta, Beher, Qaafiyaa, Radif, Khayaal and Wazan. The traditional complete Ghazal has a matla, a maqta, and atleast three other shers in between. The first two shers of a Ghazal can have the form of a qatha (a specific variation of which is a ruba'ee; most familiar to modern readers from Khayym's Rubayyat).

Ghazal: Details of the Form

* The second line of each couplet in a Ghazal ends with the repetition of a refrain of one or a few words, known as a Radif, preceded by a rhyme (though in a less strict Ghazal the rhyme does not need to precede the refrain immediately), known as a Kaafiyaa. In the first couplet, this introduces the theme, both lines end in the rhyme and refrain. I.e. AA BA CA etc

* There can be no enjambment across the couplets in a strict Ghazal; each couplet must be a complete sentence (or several sentences) in itself.

* All the couplets, and each line of each couplet, must share the same meter.

* Some Ghazals do not have any Radif. This is, however, rare. Such Ghazals are called "gair-muraddaf" Ghazal.

* Although every Sher, should be an independent poem in itself, it is possible for all the Shers to be on the same theme. Alternatively, even have continuity of thought. This is called a musalsal Ghazal, or "continuous Ghazal". The Ghazal "Chupke chupke raat din aasun bahaanaa yaad hai" is a famous example of this.

* In modern Urdu poetry, there are many Ghazals, which do not follow the restriction of same Beher on both the lines of Sher. However, even in these Ghazals, Kaafiyaa and Radif are present.

* The restriction of Maqta has become rather loose in modern times. The Maqta was used historically as a way for the poet to secure credit for his or her work and poets often make elegant use of their takhallus in the maqta. However, many modern Ghazals do not have a Maqta or, many Ghazals have a Maqta just for the sake of conforming to the structure or tradition. The name of the Shayar is sometimes placed unnaturally in the last Sher of the Ghazal.

Ghazal Followed the rule of matla/maqta, raadiif, qaafiye, Khayaal, wazn , rhyme etc.
ii) Every couplet of a Ghazal may be called as Nazm coz; every couplet is complete in itself.
iii) Every couplets is complete in it’s self. Ghazal may not be a centralization of a thought,
iv) The Ghazal in Urdu represents the most popular form of subjective poetry

Beher:

behar in Urdu poetry is the meter of a sher (a form of poetry in Urdu, essentially a couplet). It may be considered as the length of the sher. Both the lines in the sher, the couplet, must be of same beher. Moreover, all the shers in one Ghazal (a poetic form consisting of couplets, which share a rhyme and a refrain) must be of the same beher. There are 19 kinds of beher. However, generally beher is categorized in three classes:
Short, medium, long, depending upon the length of the misra (first line of the sher)

For a Ghazal, all the shers in the Ghazal should be of the same of beher.

So, this is the differences between Behar, Nazm, kavita, rachna, Ghazal. Except, Behr all others are the either expressive or poetic creation by a person. Behr is pattern in which we arrange words of Ghazal/Nazm/Kavita/ geet etc etc in a musical way.

उफ्फ कसमसे बहोत लिखा ! I) Hope you people understand :-)

बाकी तात्या ,
तुमची कविता कम गझल आवडली :-)
~ वाहीदा

असु दे हो वाहिदाजी ज्यादा त्रास नका करुन घेवु. माहिती दिलीत तीच पुरे आहे.
तात्याच्या गझलेचा आनंद लुटा फक्त लुफ्त. :D

वेताळ