अवघड वळणावर

अवघड वळणावर आहात खर्‍या! (कारण त्या वयात मुलांपेक्षा आपण अवघड वळणावर असतो! :SS #:S)
आमचे चिरंजीव अजून लहान आहेत पण घोडा मैदान फार दूर नाही! :W
मानसिक ताकद वाढवणे सुरु आहे! :D

(सरळ वळणाचा)चतुरंग

ओह बॉय..

(वळण घेऊ न शकल्याने सरळ मार्गाने जाणारा) शाहरुख

अगबाब्बो!
त त प प.....आणि बरेच काही!
आज नाही पण अजून काही वर्षांनी आमच्या कडे येऊ घातलेला प्रश्न.....
स्वातीताई, तू बर्‍यापैकी चांगलं हँडल केलस गं!
या निमित्ताने आठवला मागच्या महिन्यात आमच्याकडे घडलेला किस्सा!
असाच धाडकन दार उघडल्याच्या आवाज, धप्पकन बॅकपॅक टाकल्याचा आवाज्.....अचानक माझ्याकडे येऊन म्हणाला,"तू म्हणत होतीस 'किस' करणं चांगलं कारण तू माझ्यावर खूप प्रेम करतेस."
"होय, मग त्यात शंका? .....अजून थोडा मोठा झालास कि जवळसुद्धा घेऊ देणार नाहीस."
"मग आज मी स्कूलबसमधे अनिशाला म्हटले, आय वाँट टू किस यू, तर चिडून अंगावर धावून आली. आय वील किल यू म्हणाली."
मला अर्ध्या मिनिटात घाम फुटला. काय बोलावे हे कळेना. त्याचे खाणे पिणे झाल्यावर (आणि मी शांत झाल्यावर) त्याला समजावले.....त्याला फार कळले नसले तरी प्रेमाप्रेमातला फरक समजला.....मग बाबांना सांगू नको म्हणाला. का? त्यांना हा फरक समजला नाही तर? माझी हसून मुरकुंडी वळली.

रेवती

अमेरिकेबाहेर राहाण्यार्‍या सदस्यांसाठी खुलासा:
अमेरिकेत condom ला रबर म्हणतात.

खरंच अवघड वळण...

आमच्याकडे पण येणार्‍या दिवसांची चाहूल लागत आहे हळूहळू. आजच लायन किंग बघत होतो. त्यातल्या एक एक गोष्टी समजवून सांगत होतो. सिंबा आणि त्याची मैत्रिण यांचा जवळिकीचा शॉट चालू होता.... मी बेता बेताने चाललो होतो... तेवढ्यात

'ती त्याची गर्लफ्रेंड आहे ना?'

'हो'

'तरीच...'

'काय तरीच...'

'त्यांनी किस केले ना?'

मी लगेच हो म्हणून टाकले. आजचा प्रसंग उद्यावर ढकलून काहीच उपयोग नाही. हे होणारच आहे. फक्त तुमच्यासारखे नीट हँडल करता यावे अशीच अपेक्षा.

बिपिन कार्यकर्ते

हा हा. प्रसंग वाचुन हसु आलं. तुमची परिस्थीती समजु शकतो.

नशीबवान हो अमेरीकन पोरं, सगळ्याचं व्यवस्थीत शिक्षण मिळतं, नाही तर देवाच्या कृपेनं जन्माला आलेलो आम्ही! ;)

(भारतीय) आई-वडलांच्या नजरेतून पाहीले तर काळजी वाटणार अथवा "पॅनिक" होयला झाले तरी आश्चर्य वाटायला नको. मात्र मुलाशी वागतानाची आपली प्रतिक्रिया "स्थल-काल-सापेक्ष" वाटली. मुलाचे वय लक्षात घेता त्याच्याशी आता वडीलकीचे असले तरी मैत्रीचे संबंध ठेवायची वेळ आली आहे... जेव्हढा आई-वडलांकडून विश्वास दाखवला जाऊ शकतो तितकाच मुला/मुलीकडून परतीचा "आदर" आणि त्याला साजेसे वागणे होऊ शकते असे वाटते.

(अर्थात माझी वरील पोपट पंची ही अजून आपल्या भुमिकेत येण्याची वेळ आलेली नाही म्हणून आहे. :-) )

स्वाती एकदम चांगली हाताळलीस गं वेळ...:) आम्ही आलो तेव्हां लेक सहावीत होता. शाळेत पहिल्याच दिवशी वर्गात एका गरोदर मुलीला पाहून इतका गोंधळून गेला. नेमका त्याच आठवड्यात गर्भ कसा राहतो याचे अगदी डिटेल शिक्षणही मिळाले. सचित्र व चित्रफीतीसकट. सायंटिफि़कली असले तरी अकरा वर्षाला भारीच पडले गं.... :( आपली स्थिती तर आणिकच चमत्कारीक होऊन जातेय. पण मुलांना खूप समजत असते हे नक्की आणि ते विचारही करतात ही जमेची बाजू आहे. मात्र मोकळेपणी बोलायलाच हवे त्यांच्याशी.....म्हणजे आधी आपल्या मनाची तयारी करायला हवी...:) मग काय उजळणीची गरज नाहीये हे जाणवले का?:)

तूझा मुलगा मोकळेपणे बोलतो आहे हे चांगला आहे.तो इनोसंटली सांगतो सगळ कारण ते वळण अजून यायच आहे अस मला वाटत.
माझा मुलगा आताच १२ झाला. शिंग फुटली आहेत. आईला काय सांगायच आणि काय नाही हे चांगलच समजायला लागलाय.
काही पत्ता लागत नाही बघ काय चाललय मनात.विचारलेल्या प्रश्नांची त्रोटक उत्तर मिळतात. त्यातून काय तो अंदाज बांधायचा.
वळण खरोखरच अवघड वाटतय.ते वळण एकदा सेफली ओलांडल की मी `सुटले` म्हणेन. तेव्हा निट मॅच्यरिटी आलेली असेल.

मीनल.

अवघड वय अधिक सांस्कृतिक धक्का यांचा एकत्र परिणाम तुम्ही फार कुशलतेने हाताळलाय.

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

मैं क्या कैता, जैसा देश वैसा भेस पहनेका, क्या? है क्या अन नै क्या? समजा क्या?
------------------------

पासानभेद बिहारी

लेख आवडला. सहज नॅरेशन, मध्येच मनोगतं... सुंदर!

ह्म्म...असय तर..
(अजूनही वळणावर असलेला वळवळ्या)प्रभो

--प्रभो
-----------------------------------------------------------------------
काय सांगावे स्वतः विषयी,आहात तुम्ही सूज्ञ !! एका सारखे एकच आम्ही,बाकी सगळे शून्य !!

स्वाती ताई बर हँडलस गं.
वाढत्या मुलांच्या शंकांच योग्य निरसन करणे हे आजकाल च्या आईबाबां समोर मोठ्ठ आव्हान आहे. टिव्ही-नेट च्या वाढत्या जाळ्या मुळे मुलं नको त्या वयात नको ते पहातात.
२ वर्षांपुर्वी लेक ३ वर्षांची असताना शेजारी राहाणार्‍या, बायकोच्या मैत्रिणीला मुलगा झाला. तिचा बाल सुलभ प्रश्न "बाळ आल कुठुन?"
आता आम्ही पुर्वापार चालत आलेल बाप्पाने दिलं न सांगता हॉस्पिटल मधुन अस सांगीतल.
(लेकीला अगदी १ वर्षांची असल्या पासुन उलट्या करण्याचा छंद आहे. आणि ती तोयाजुन नित्यनेमाने जोपासतेय.)
तर म्हणाली "ओ म्हणजे हॉस्पिटलमध्ये जाउन तोंडातुन बाहेर काढल :? मी पण तशीच आले ना? मग आता आपण पण एक बाबु आणु अजुन" हे एकुन माझ्या पोटात गोळा आला.
पण तिला समजावल तोंडातुन नाही ऑपरेशन करुन पोटातुन काढल.

नशीब बाळ पोटात जात कस ते नाही विचारल?
(जीव भांड्यात पडला.)

आम्ही लहान पणी असे काही विचारल असत तर मोठ्यांकडुन अभ्यास कर गपचुप असा ओरडा खाऊन वर बोनस म्हणुन एक धपाटा मिळाला असता..
आता कळल मगाशी मी मुद्दाम आजकालचे आईबाबा का म्हणालो ते.

-माझी खादाडी.

ताई,
दाखवलेल्या संयमाबद्दल अभिनंदन.
ह्या वळणावर नेमके काय बोलायचे हे माहीत नसल्यामुळे होणारे घोळ मी रोज बघतो. त्याचे दुरगामी वाईट परिणाम पण बघतो.
मुलाची वा मुलीची मानसिकता बघुन ही उत्तरे द्यावी लागतात.
कुठलीही स्टँडर्ड थिअरी नाही.
असे मोकळे बोलणार्‍या पालकांना ' हे काय थेर' हे पण ऐकावे लागते.

लेख उत्तम आहे.

सतत सुसंवाद ठेवला पाहीजे.

स्वातीताई,
बर्‍याच दिवसांनी मिपावर आलोय् त्यामुळे वाचनाचा खूपच बॅकलॉग झालाय्. लॅपटॉप असूनही पुण्यातल्या घरी नेटची सोय नव्हती व जेंव्हा सायबरकॅफेत गेलो तेंव्हा नेमकी वीजच जायची. या वेळी पुण्यात वीज जाणे फारच झाले होते.
लेख सुरेख लिहिला गेलाय्! खरंच खूप आवडला!! विषयही अगदी आगळा-वेगळा. फारच छान हाताळलात तुम्ही हा प्रसंग.....!
सुदैवाने आमची मुलं यातून गेली आधीच गेली आहेत व नात अगदीच लहान, दोन वर्षाची, आहे. त्यामुळे सध्या carefree!
------------------------
सुधीर, सध्या फेअरफॅक्स, व्हर्जीनिया येथे मुक्काम