फिरुनी उगवली पुन्हा लाजरी
चांदणी ती क्षितीजावरी …
डोळे तिचे भिरभिर अवघे
शोधी साजणा दूर नभी ….
सैरभैर निळ्या नयनी तिच्या
तो येण्याचे भास खेळती ….
क्षणात हसरी क्षणात बावरी
तिच्या चेहर्याचे रंग बदलती ….
हळूच लपलेला ढगा आडूनी
चांद हासला खट्याळ परी ….
लपंडाव प्रीतीचा अबोल
आभास गोड अंतरंगी ….
चंद्राच्या चांदण्यात मग
अवघी रात्र न्हाऊन निघाली ….
थरथरनाऱ्या ओठांपरी
चांदणीही शहारून गेली ….
प्रेमात आकंठ बुडुनी रात्र मग
अवघा रंग निळा झाला ….
चंदेरी झालर स्वप्नांची लेऊन
गंध श्वासात मिसळूनी गेला ….
प्रतिक्रिया
20 Sep 2014 - 10:30 pm | कवितानागेश
छान लिहिलय.
22 Sep 2014 - 10:34 am | माझं आभाळ
धन्यवाद मिपा वरचं पहिलंच लिखाण आहे.
22 Sep 2014 - 1:46 pm | एस
'ऐसी' वरच्या सोनालीका तुम्हीच काय?
1 Oct 2014 - 11:20 am | माझं आभाळ
हो...