सर्जनशीलता, लायकी आणि मार्केटिंग......आमच्या नाटकातला एक संवाद

या नाटकाच्या कथानकाचा आशय एका वाक्यात... ( इंग्रजीतला प्रिमाइस?).... " श्रीमन्तीचा माज गुन्हा शाबित होण्यापासून वाचवतो..."
............शक्य तेवढ्या थोडक्यात कथा सांगतो...

मोन्याच्या पार्टीमध्ये भरपूर नशा करून धीरज्च्या स्वत:च्या कारने दोघे धीरजच्या घरी परत आलेले आहेत.( धीरजच्या घरी सद्ध्या कोणी नसते, कुटुंबीय पोलीस ओफिसर वडिलांच्या नोकरीच्या निमित्ताने दूर गावी, हा शिक्षणासाठी पुण्यात)...धीरज हुशार, सज्जन आहे, छंद म्हणून प्राणिमित्र संघटनेत काम करतो...त्याच्या यूएस ला जाण्याच्या विसा चे काम काही कारणाने अडलेले आहे.........चिन्मय मुंबईत अभिनेता होण्यासाठी झगडत आहे आणि त्याचे फ़ारसे बरे चालले नाही.( उधारी, मोठी फ़िल्म मिळाली म्हणून उधारीवर पार्ट्या देणे वगरे प्रकार तो करतो)..त्याला असे वाटत आहे की त्याच्या गरीबीमुळे सानिया नावाच्या त्याच्या मैत्रिणीने त्याच्या प्रेमाला नकार दिला आणि आता ती मोन्या बरोबर जास्तच प्रेमाने वागत आहे ( कारण अर्थात तो श्रीमंत आणि क्रिएटिव्ह आहे)......त्यामुळे त्याचा मोन्याबद्दल द्वेष मधून मधून उफ़ाळून येतो.....

यांच्या गप्पांमध्ये शाळेच्या आठवणी निघतात, घराजवळच्या चौकात कोपर्यावर बासरीवाला म्हातारा भिकारी बसायचा आणि त्याची गाणी हे रोज ऐकत असत वगैरे...गप्पांचा विषय श्रीमंत माणसे / सेलेब्रिटीजच्या गुन्ह्यांवर येतो, बेकायदेशीर शिकार प्रकरणावर आणि सलमानला झालेल्या शिक्षेवर तावातावाने चर्चा होते, धीरजमधला प्राणिमित्र पोटतिडीकीने बोलतो, "श्रीमंतीचा माज असणार्या गुन्हेगारांना भरपूर शिक्षा व्हायला हवी".. असे पुष्कळ आदर्शवादी बोलतो....नंतर मोन्याचा धीरजला फोन येतो , की त्याला गेले महिनाभर घाण शिव्या देणारे निनावी फोन येताहेत, वेगवेगळ्या बूथ वरून, आणि आता हद्द झाली,त्याला धीरजच्या मदतीने पोलीसांना भेटायचे आहे ..... धीरजला संशय येतो आणि तो चिन्मयला खोदून विचारतो तेव्हा चिन्मय मान्य करतो की मीच ते फोन करत होतो, ...एव्हाना दोघांची पुष्कळ उतरलेली आहे, आणि त्यांच्या लक्षात येते की येतानाच त्यांची कार कोपर्यावरच्या फ़ूट्पाथवर चढून म्हातार्या भिकार्याला उडवून आलेली आहे, आणि तो कदाचित त्यात जागेवरच गेला असावा... इथे धीरज घाबरून जातो पण पुढच्याच क्षणी म्हणतो, " या प्रकरणात अडकलो तर माझ्या व्हिसाचं काय?" ....धीरज सावरतो आणि शांतपणे त्याच्या ( वडिलांचे मित्र पोलीस ओफ़िसर , ) अंकलना फोन लावायला लागतो," काहीही करून मला या प्रकरणातून सोडवा वगैरे"...पार्श्वभूमीला धीरजने थोड्याच वेळापूर्वी बोललेले शब्द ऐकू येताहेत...," स्वत:च्या चुका मान्य करायला मनाची मोठी शक्ती लागते, त्यासाठी लागतात व्हॆल्यूज"......चिन्मय अवाक होउन धीरज मधला हा बदल पाहतोय, धीरज फोनवर अंकलना यातून सोडवायला सांगतोय....
पडदा

होय..तसे मैत्रीचे संबंध दोघांच्यात आहेत...मुख्य संघर्षाच्या कथानकात हा संवाद नसला तरी धीरजची आणि मोन्याची श्रीमंती, आणि चिन्मयचा मोन्याबद्दलचा थोडासा पूर्वग्रह इथे प्रथम कळतो...