लग्न

वृशली प्राजक्त

यांची "द्राक्षं आंबट" अशी स्थिती नाहीये ना?

व्हाट्सएप आणि फेबूच्या लिखाणाची चर्चा इथे ?

लग्न ही खूप व्यक्तिगत गोष्ट असते,कोणाची भट्टी जमते,कोणाची उशीरा जमते ,कोणाची अजिबात जमतच नाही.त्यामुळे यावर काय मत द्यायचं :) असो,या रीलमध्ये सांगितल्या प्रमाणे लग्न हे सहजीवन आहे एक जीवन नाही,स्पेस देऊन आनंद घेतला तर लग्न सुंदर गोष्ट आहे.बाकी वरती लिहिलेले प्रश्न जोडप्यांना पडणे रास्त आहे, अशावेळी चांगल्या यशस्वी वयस्क जोडप्यांना भेटून त्यांचे मार्गदर्शन घ्यावे.
(स्वगत-बापरे ,खुपच हुशार झाले म्हणायचे मी ;))

भारतीय लग्नव्यवस्थेने आता बदलणे गरजेचे आहे. आधी भारतीयांनी बदलावे लागेल. बाकी सर्व बाबतीत बदल झाले आहेत पण लग्न, कर्तव्ये, नातेवाईक, मानपान, इत्यादी अजुनही बुरसटलेली मानसिकता आहे.

भारतीय संस्कृतीमध्ये लग्न ही कामतृप्ती साठी समाजमान्य व्यवस्था आहे. ठराविक वयात हॉर्मोन्स आपले काम करायला सुरुवात करतात आणि ही एक महत्वाची गोष्ट होऊन बसते. पाश्चात्य देशात लिव्ह ईन राजरोस असले तरी आपल्याकडे तेव्हढे (निदान उघडपणे) नाही. मग दुसरी सोय काय?

आजकाल मुला-मुलींना शिकुन सेटल होण्यासच ईतका वेळ लागतो की वय निघुन जाते. सगळे चांगले असुन घरात कोणी पुढाकार घेणारे नसल्याने लग्न अडकलेली मुले-मुलीसुद्धा खुप आहेत. चाळीत राहणारा मुलगा नको, स्वतःचे घर हवे, कार हवी, एकत्र कुटुंब नको, सेंट्रल्/वेस्टर्न लाईनवर राहणाराच हवा,पुण्यातलाच हवा असेही अपेक्षांचे प्रकार आहेत. आणि सुरुवातीला अवास्तव अपेक्षा ठेवल्याने शेवटी मिळेल ते पदरात पाडुन घेणारेही आहेत.

लग्नाबद्दल ईतके सगळे वाईट असले तरी घरच्यांनी लग्न लावुन दिले नसते तर आयुष्यभर जोडीदार मिळाला नसता अशा लायकीचेही लोक आहेत. थोडक्यात शारीरीक/मानसिक कुचंबणा टाळण्यासाठी लग्न ही तडजोड आहे. मग एकदा पत्करलेच आहे तर नीट पार पाडावे, न जमल्यास शहाण्यासारखे बाहेर पडावे हे उत्तम.

लग्न या जयवंत दळवी यांच्या नाटकाचा सारांश त्यातल्या शेवटच्या दोन वाक्यातच आलेला आहे:

लग्न न करता माणूस सुखी असतो का ?
आणि
लग्न केलेला माणूस सुखी होतो का ?

( वरील दोन्ही गटांतील ज्याने त्याने या प्रश्नांची उत्तरे आपापल्या मनात द्यावीत !) 🙂

आपण कोणतीही गोष्ट ( कपडे, पादत्राणे , मोबाईल, घर वगैरे गरजेच्या )दुकानात विकत घेण्यास जातो तेव्हा सर्वात प्रथम बजेट ठरलेले असते. ठरवले नसल्यास दुकानदार ते आपल्याला निरखून अथवा आड मार्गे जाणून घेतो.
लग्नासाठी हेसुद्धा लागू आहे. ज्यांचे प्रेमविवाह होतात त्यांची यातून सुटका होते. म्हणजे पालक आणि नातेवाईक यांच्या कचाट्यातून मुक्त असू शकणारी आर्थिक परिस्थिती असणारे(=बजेट).ते काही करू आणि बोलू शकतात.

बाकी अतिरेकी, स्वैर विचारी लोकांबद्दल काय बोलणार?

मत नक्की कुठल्या विषयावर पाहिजे हे स्पष्ट केले असते तर सविस्तर पणे लिहिले असते.

लग्नव्यवस्था प्रत्येक १०० वर्षांत अमूलाग्र बदलते. प्रत्येक बदल हा कर्मठ लोकांसाठी कठीण होतो. काही लोक आपटी खातात आणि आयुष्याची नासाडी करून घेतात. पण हळू हळू समाज त्याला अड्जस्ट होत जातो. इथेही तसेच.

हे समुपदेशन वगैरे करणारी मंडळी मूर्ख आहेत. ह्यांच्या नादी लागणे आणि तांत्रिक मंडळींच्या नादी लागणे सेम आहे.

'
तो जणू जमदग्न
ती खूपच स्वमग्न
त्यांचे झाले लग्न
घरात रोज विघ्न
...
आयुष्य झाले भग्न
'

हिंदू समजुतीनुसार हा जन्म अजिबात फुकट मिळालेला नाही. त्याकरिता अनेक प्रकारचं पुण्य खर्ची घालावं लागतं. तसंच अक्षरश: असंख्य शक्तींची कृपा असावी लागते. तेव्हा कुठे नरजन्म ( वा नारीजन्म ) लाभतो.

त्यामुळे जन्मास येणारं बालक डोस्क्यावर भलंथोरलं ओझं घेऊन जन्माला येतं. त्यापैकी देवऋण, पितृऋण आणि आचार्यऋण हे महत्त्वाचे. तर पितृऋणाची परतफेड विवाह करून पोरं जन्मास घालून करायची असते.

पोरं जन्माला घालून वाढवायची म्हणजे जोडीदाराशी सुसंवाद हवाच. च महत्त्वाचा. हिंदू विवाहसंस्था या खुंट्याभोवती उभारली आहे. निदान माझा तसा समज तरी आहे.

-नाठाळ नठ्या

माझाच, जुना धागा आठवला..

https://www.misalpav.com/node/30022