EMI - एकदा तरी बघाच

Wednesday नंतर जेवढे नवीन चित्रपट आले, ते मी अर्ध्यावरच सोडून दिले. 'द्रोणा'' तर पहिल्या पंधरा मिनीटानंतरच बंद केला.

आज खुपच कंटाळा आला आणि बर्याच दिवसांनी उर्मिला आणि संजूबाबाचा चित्रपट म्हणून EMI बघायला घेतला. अर्थात मान्यवर समिक्षकांनी
दोनच स्टार दिले असले तरी थोडा पहावा असा विचार केला.

चित्रपट तसा हलका फुलकाच आहे. पण आशय महत्वाचा. "कर्ज काढून सण साजरे करू नये" हे सांगण्याचा प्रयत्न आहे. तशी कथा चार वेगवेगळ्या व्यक्तींबरोबर फिरते.
सर्वानाच पैसा हवा आहे. कोणाला घर, गाडी, परदेशात मधूचंद्र यासाठी ,कोणाला मुलांच्या परदेशातील शिक्षणासाठी तर कोणाला रोज रोज बाई बाटलीसाठी..

सर्वांचा पैसा मिळवायचा मार्ग साधारण एकच - बॅंकेकडून कर्ज नाहीतर बेलगामी क्रेडिट कार्डचा वापर..आणि हफ्ता नाही भरला की लागतो पाठी वसूली दादांचा ससेमिरा.

आणि नंतर सर्वांना त्यातून आपला मसीहा संजूबाबा कसा सोडवतो हा उत्तरार्ध. (संजूबाबाला कायमचा मुन्नाभाई बनवायचे ठरवले दिसते).

तसा चित्रपट साधारणच आहे. पण मला मात्र आवडला. एक तर हा चित्रपट बघताना गाणी सोडून कोठेच कंटाळा आला नाही. वसुली दादांचे विनोद तसे चांगलेच होते. शेवटी शेवटी उगाच संजूबाबा चांगले चालू असलेले काम सोडून उर्मिलाच्या प्रेमात पडतो असे वाटले. सर्व कलाकारांचा अभिनय ठिकठाक आहे. मधे उगाच दोन-तीन-गाणी आहेत, पण पाणी पिणे, किंवा संगणकावर चित्रपट पहात असल्यास अंग जरा सैल सोडणे, आळस देणे यासाठी या गाण्यांचा उपयोग होतो.

पण एकदा जरूर बघावा. दुरद्रुष्टीचा अभाव आणि योग्य नियोजन न केल्याने माणूस कर्जाच्या विळख्यात कसा अडकत जातो हे दाखवण्याचा एक प्रयत्न आहे.

कदाचित क्रेडिट कार्ड किंवा कर्ज यासाठी त्रास देणार्या मंडळींना "हा चित्रपट पहा आणि मगच आम्हाला तुमच्या कर्जाच्या मोहात पाडा" असे सांगण्यासाठी तरी उपयोग होईल.

खादाडमाऊ