सोडुन गाव मी माझा
उडून आलो यैसा
पश्चिम स्वप्न उराशी
अन डोळ्या समोर पैसा
प्रफुल्ल रान ते हिरवे
अन २० घरांची वाडी
विसरून पार ते गेलो
भरधाव हाकतो गाडी
बेधुंद रांगडा पाउस
कस्तुरी गंध मातीचा
ते हरवून बसलो सगले
आवडे श्वास येसीचा
त्या पारावरच्या गप्पा
जोश्यांची सुन्दर पारू
मिटउन टाकले सारे
जोडीला डिस्को अन दारू
ती उशास मांडी आईची
अंगाइच्या प्रेमळ ओळी
जरी इथे संपदा बाजुला
मी घेतो झोपेची गोळी
प्रतिक्रिया
14 Dec 2007 - 5:11 am | ऋषिकेश
अतिशय सुंदर भावगर्भ कविता. प्रत्येक कडवं हृदयस्पर्शी आहे. पु. ले. शु.
-ऋषिकेश
14 Dec 2007 - 6:13 am | संजय अभ्यंकर
फारच छान!
14 Dec 2007 - 11:14 am | विसोबा खेचर
मन्याशेठ,
अतिशय सुरेख कविता! प्रत्येक कडव्याला अगदी भरभरून दाद द्यावी अशी!
तुमच्या प्रतेय्क शब्दासोबत तुम्ही आम्हालाही तुमच्या गावाला घेऊन गेलात, तिकडचं सगळं चित्र आमच्यासमोर उभं केलंत!
क्या बात है...
आपला,
(हळवा) तात्या.
14 Dec 2007 - 5:50 pm | शलाका पेंडसे
वा, फारच सुंदर कविता.
14 Dec 2007 - 11:22 pm | प्राजु
मनापासून आवडली...
खूपच छान.
14 Dec 2007 - 11:25 pm | आजानुकर्ण
साधी सोपी तरी चित्रमय कविता आवडली. पुढील लेखनासाठी शुभेच्छा.
15 Dec 2007 - 2:14 pm | विजय पाटील
अतिशय साध्या पध्दतीने मनाला भुरळ घालणारी व आपल्या गावची मनापासुन आठवण काढावी अशी ही भावपूर्ण कविता खरच खुप आवडली.
-विजय
15 Dec 2007 - 2:33 pm | धोंडोपंत
वा वा. सुंदर कविता. आवडली.
जरा वृत्तात बसवून घेतली नीट, तर अधिक मजा येईल. गणवृत्तापेक्षा किंवा छंदापेक्षा जातींमध्ये ही रचना मस्त होईल.
उदाहरणार्थ, उद्धव वापरून बघा. एकूण-१४ मात्रा. ....खंड २ + ८ + ४
त्या | पारावरच्या | गप्पा
जो | श्यांची सुन्दर | पारू
२ | ८ | ४
या पद्धतीने.
या ओळी कशा चपखल वृत्तात आलेत तशा इतरही आल्यास फार सुंदर रचना होईल.....
अगदी जोश्यांच्या पारूसारखी...... गोरी, घारी, लाजरी, नखरेल....
आपला,
(आस्वादक) धोंडोपंत
ती उशास मांडी आईची
अंगाइच्या प्रेमळ ओळी
जरी इथे संपदा बाजुला
मी घेतो झोपेची गोळी
अप्रतिम. फारच छान. लिहीत रहा. थांबू नका.
आपला,
(प्रभावित) धोंडोपंत
आम्हाला येथे भेट द्या http://dhondopant.blogspot.com
15 Dec 2007 - 2:45 pm | धोंडोपंत
केश्या,
झकास विडंबन टाक. इतका चांगला माल आलाय बंदरावर.
आपला,
(चाहता) धोंडोपंत
आम्हाला येथे भेट द्या http://dhondopant.blogspot.com
15 Dec 2007 - 2:36 pm | प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे
मनोजराव,
कविता आवडली.........च्यायला पाटोद्याचं शिवार उभं केलं डोळ्यासमोर.
येऊ दे अशाच सुंदर कविता !
प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे