नसत्या उचापती -१ { तपासणी}

सकाळचे आठ वाजले असतील . आज सुट्टीचा दिवस , मी पण आगदी निवांत होतो . शांतपणे वर्तमान पत्र वाचत चहाचा आंनद घेत होतो .तो पर्यंत दारावर कोणी थाप मारली . मी दार उघडले ,पाहतो तर आमचे शामराव . मळका शर्ट, धोतर , डोक्याला लाल मुंडासे बांधलेले .शामराव हातात कांहीतरी घेऊन आत आले . मी विचारले देखील ,शामराव काय आणलाय हे आज ?
त्यावर शामराव म्हणाले " दोन दिस झाल ,म्ह्स व्याली , तुमास्नी खरवसाचे दुध आवडते म्हणून हे दुध घेऊन आलोय ."

माझ्या मनात देखील त्याच्या प्रेमाच्या ओलाव्याने कृथार्थ भावना निर्माण झाली .तस बघितले तर कधी काळी शामराव हे आमच्या शेतात कूळ म्हणून होते ,नंतर कुळ कायद्या मुळे ते आमच्या जमिनीचे मालक झाले पण त्यांनी आमच्या बरोबर असणारे प्रेमाचे,घरोब्याचे संबध मात्र कधी तोडले नाहीत . आम्ही देखील त्यांना कुठलीही मदत लागू दे ,त्याचे कुठलेही काम असू दे , ते करण्यास आम्ही तत्पर असू . तो आमच्या घरी येताना देखील कधी रिकाम्या हाताने येत नसत . कधी भोपळा तर कधी तुरीच्या शेंगा तर कधी वांगी घेऊन येत असे . आता बघा ना निव्वळ आम्हाला आवडते म्हणून तो खरवसाचे दुध घेवून लवकर सकाळी आला होता .त्याला आमच्या स्वच्छतेचा दंडक हि चांगलाच ठाऊक आहे . मी त्याला बजावून सांगीतले आहे ,कुठलिही गोष्ट देताना स्वच्छ घासलेल्या भांडयातून झाकुन देणेची आहे. त्याने आज देखील, एकदम नवीन दिसणार्‍या तांब्या सारखा, स्वच्छ घासलेला तांब्या, त्यावर झाकलेले कर्दळीचे पान व त्या पानाभोवती दोरीने बांधून हातात दोरी धरली होती . म्हणजे आपल्या घरात शिंकाळे असते अगदी तसे . इकडच्या तिकडच्या गप्पा झाल्या ,चहा पाणी झाले .

मग शामरावम्हणाले " मालक गेली सात आठ दिवस झाले पोटाला लई चावतंय बघा , काय भी सुचत नाही ,”
“पोटाला चावतंय “ !!! “ कोण चावतंय “…. मी.
“अव चावतंय म्हंजी लई दुखतय, कुठल्या तरी डाक्तरला दाखवाव म्हणतोय , म्हणून शान आज आलोय बगा” . शामराव .
" ठीक आहे आपण जाऊ आज डॉक्टरांचे कडे " मी म्हणालो.

जवळच असणाऱ्या ओळखीच्या डॉक्टर कडे मी त्याला घेऊन गेलो . डॉक्टर साहेबांचा दवाखाना घरातच होता . बाहेरच्या खोलीत दवाखाना , छोटीशी तपासणीची खोली व मागे ते कुटुंबा सहित राहत होते. आमचा नंबर आल्यावर मी व शामराव आत गेलो . मी शामरावांची ओळख डॉक्टर साहेबाना करून दिली.
”हे आमचे गाव वाले शामराव, अहो ही माणसे खेडूत असली म्हणून काय झाले ? . फार मायाळू हो ! बघाना आज निव्वळ मला आवडते म्हणून बिचारा सकाळी खरवसाचे दुध घेऊन आलाय" . हे ऐकल्यावर डॉक्टर देखील खुश झाले , म्हणाले " अरे वा !! खरवसाचे दुध , अहो आमच्या मंडळीना देखील खूपच आवडते हो !!! ते मिळवण्यासाठी आम्ही कुठे कुठे हिंडलो,ठाऊक आहे , हवे तेवढे पैसे द्यायला मी तयार आहे. हे ऐकल्यावर मी म्हणालो " अहो त्यात काय एवढे , आमचा शामराव देईलकी तुम्हाला खरवसाचे दूध आणून ! काय शामराव , देशील ना डॉक्टर साहेबाना खरवसाचे दुध?. " शामराव गालातल्या गालात हसला ,अव डॉक्टर साहेब त्यात काय ऐवढी आप्रुबाई, म्या आणून देतो तुमास्नी दुध " डॉक्टर पण खूपच खूश झाले . नंतर बाजूच्या खोलीत शामरावला नेऊन त्याची तपासणी केली व ते शामरावाना घेऊन बाहेर आले . ते म्हणाले "हे बघा यांच्या पोटात दुखण्याचे नेमके कारण आत्ता तरी मला सांगता येणार नाही . त्या साठी आपल्याला कांही टेस्ट कराव्या लागतील . एक दोन दिवसात तुम्ही यांना परत घेऊन या ,ब्लड आपण इथेच घेउ ,मात्र युरीन त्यांना घेऊन यायला सांगा . मग ठरवू आपण काय उपचार करायचे ते ." नंतर आम्ही दोघे घरी परत आलो . डॉक्टरांनी सांगितलेल्या सर्व गोष्टी मी शामरावाना सांगितल्या .बहुतेक युरीन तपासण्याची कल्पना, त्याला कांही आवडली नसावी ." आयला !! डॉक्टर लोक कशाचीबी तपासणी करत्यात " असे म्हणत तो गाव कडे निघून गेला .

त्या नतर बरेच दिवस शामराव कांही आले नाहीत . एक दिवस अचानक नेहमी प्रमाणे हातात घासलेला स्वछ तांब्या ,त्या वर कर्दळीचे पान बांधलेले, त्याला सभोवती दोरी बांधलेली ,,हातात दोरी घेऊन ते आवतरले. त्यांना बघितल्यावर मी लगेचच ओळखले . शामराव खरवसाचे दुध घेऊन आले आहेत .ते पण डॉक्टर साहेबा साठी असणार . अरे वां !!! म्हणून कोणी संतानी म्हंटले आहे "बोले तैसा चाले ,त्याची वंदावी पावले "मी शामरावना लगेचच म्हणालो " चला शामराव ,आधी स्कूटर वर बसा. डॉक्टर साहेबाना हे देवून येऊ या " तसे शामराव पटकन स्कूटर वर बसले व दवाखान्यात आलो .दवाखान्यात खूपच गर्दी होती व मला पण वेळ कमी होता म्हणून मी व शामरावाने दारातून हळूच डोकावले व डॉक्टर साहेबाना हसत तांब्या दाखवला . डॉक्टर साहेबाना याची लगेचच कल्पना आली व त्यांनी" हे आत वहिनीच्या कडे द्या व फ्रीज मध्ये ठेवायला सांगा असा निरोप दिला . डॉक्टर साहेब देखील जाम खूश झाले असणार .

नंतर मी व शामराव घरी परत आलो . नेहमी प्रमाणे चहा पाणी झाले गप्पा गोष्टी चालूच होत्या ,मध्येच काळजी पोटी मी शामरावाना विचारले " शामराव मागल्या खेपेस तुम्ही पोटात दुखते अस कांहीतरी म्हणत होता ,डॉक्टरनी तपासणी करून घ्यायला सांगितले होते ना ? असे अंगावर काढू नका हं, ते युरीन तपासायला सांगितले होते त्याचे काय झाले ? " असे मी विचारले.
त्या वर शामराव उत्स्फ़ूर्तपणे म्हणाले " अवं तेच तर मी तपासणी साठी सकाळी तांब्यातून घेऊन आलो नव्हं ? !!!"
हे ऐकल्यावर एखादी वीज अंगावर पडावी तसा मी ताडकन उडालो . काय बोलावे ते मला सुचेना..
"अरे शहाण्या, तुला हे सर्व करायचेच होते तर लहान बाटली ,छोटीशी डबी तुझ्या कडे नव्हती काय" ? मी.
" तुम्हीच म्ह्णाला नव्ह, कुठ्लिबी गोष्ट घासलेल्या भांड्यातून, झाकून आन म्ह्नून, आनी मला बी काय ठाव,तुमची गडबड कशापाई चालीया " शामराव.

माझ्या ह्या गडबडी स्वभावामुळे,मी स्वताहून हे संकट ओढवून घेतले होते.अता काय होणार ह्या चिंतेने मी व्याकुळ झालो होतो,मात्र घरातील सर्व मंडळी अगदी लहाना पासून ते मोठया पर्यन्त ,माझा चेहरा बघून खो खो हसत होती. त्या नंतर मी मात्र त्या डॉक्टरांच्या आजुबाजूच्या रस्त्यावर देखील फिरकलो नाही. ही गोष्ट इथेच संपली . पुढल्या शंका मला विचारू नका. कळावे ,लोभ असावा ही विंनती !!!