अंथरुण (कामात बिझी असणाऱ्या मित्रांना)

तू गेलीस दूर कधी,
मला कळले नाही,
आणि, आज तुझे कान, माझ्या हाकेबाहेर.

मी यायचो घरी, घामेज़ून
दिवस भरून, कोमेजून...

आणि,
सगळा शिण टाकुन पदरात तुझ्या,
शांतपणे झोपायचो.

ऑफ़ीसमध्ये,
तूझं नाव पुसल्या फळ्यावर,
कोरडे ग्राफ चढत जात, आणि,
ओले लागत उतरणीला.

दिवस कमवायचो,
गमवून दिवस.

दोन दिवस तुझे माझे, हक्काचे,
काढायचे होते...
तारे-तारे निवडून सारे,
ढग दूर सारायचे होते.

पण त्याआधीच,
स्पर्शाच्या परिघातच दूर झालो आपण,
नजरेच्या टप्प्यातच, दृष्टीआड़ झालो आपण.

तुझं पत्र मिळालं,
'काळजी घे' या दोन शब्दांत,
दोन वर्षांचा सारा शिण,
व्याजासकट परत केलास.

आता येतो घरी घामेजून,
दिवस भरुन कोमेजून,
आणि, कड़ी न लावता दाराची,
जूना शिण अंथरतो,
नविन शिण पांघरतो....