काळजातली धग विझु देउ नकोस.......

जय भोले टोले .....

खूप सुंदर भावार्थ आहे. व्वा, काय सुंदर कविता लिहिता आपण.

नशिबाच्या चक्रवव्युहाला दोष देत,देवापुढे आस लावुन बसल्यानंतर का होईना "होउन जाउ दे लढाई एखादी...." असे वाटणे म्हणजे मर्द असल्याचे लक्षण आहे.

मला एक छान व प्रसिद्ध कविता आठवली.

वाचन: अमिताभ बच्चन
कविता (Kavita – Poem) : अग्निपथ (Agnipath- You)
कवि (Kavi – Poet): हरिवंश राय बच्चन (Harivansh Rai Bachchan)

वृक्ष हों भले खड़े
हों घने, हों बड़े
एक पत्र छाँह भी
मांग मत! मांग मत! मांग मत!
अग्निपथ! अग्निपथ! अग्निपथ!

Trees may have been standing,
May they be dense, may they be big,
even a shade of single leaf,
don’t ask! don’t ask! don’t ask!
(Keep walking on) Agnipath (the path of fire)!, Agnipath!, Agnipath!

तू न थकेगा कभी
तू न थमेगा कभी
तू न मुड़ेगा कभी
कर शपथ! कर शपथ! कर शपथ!
अग्निपथ! अग्निपथ! अग्निपथ!

you won’t ever tired,
you won’t ever stop,
you won’t ever turn back,
take this oath! take this oath! take this oath!
(Keep walking on) Agnipath (the path of fire)!, Agnipath!, Agnipath!

यह महान दृश्य है
चल रहा मनुष्य है
अश्रु-स्वेद-रक्त से
लथ-पथ! लथ-पथ! लथ-पथ!
अग्निपथ! अग्निपथ! अग्निपथ!

This view is great,
the man is walking,
in teardrop, sweat, and blood,
soaked! soaked! soaked!
(Keep walking on) Agnipath (the path of fire)!, Agnipath!, Agnipath!

आपला मिपास्नेही : आयुर्हीत

आवडली. भापो.(भावना पोचल्या)

मलाही एक (अशीच ) कविता अठवली. जळता निखारा!