रुतल्या कोर-कपारी दारी
अगणित वांछा संसारी
निवडुंग कुंपणी मी तैसा
चाकरी करी खडकाळ तिरी
निश्चल काटेरी खोड असे
माळल्या विशाखा संभारी
राखणे देखणे बहुतांचे
अंकीत होतसे सहज उरी
निरपेक्ष साधना जन्मभरी
जड देह उभा; जळ गाभारी
अवकाळहि माझा काळ नसे
मी चिरंजीव तव दरबारी
...............अज्ञात
प्रतिक्रिया
14 May 2012 - 10:09 am | प्रचेतस
सुंदर कविता.
निवडुंगाचं रूपक छान जमलय.
14 May 2012 - 10:41 am | मिसळलेला काव्यप्रेमी
सुंदर रचना.
आवडली.
14 May 2012 - 10:50 pm | यकु
खरोखर काटेरी निवडूंग किती तरी काळापासून तप करीत उभा असल्याची प्रतिमा निर्माण झाली.
सुंदरच.