म्हातारा बाप

त्यादीवशी थोडा excited state मधे होतो.चहा व सिगरेट पियावी म्हणून बाहेर गेलो.
दुकानाबाहेरच्या टेबलावर बसलो.
"एक चाय दे रे!"
मोबाईल वाजला.
"हॅलो"
"तुला कुठल हवय PSP 2000 की 3000?
"3000 आण..2000 नको आणु"
"ओके,घेतल्यावर फोन करतो"
"हा पण 2000 नको घेउ,बाय"
कॉल कट केला.
चहा आली.सिगरेट पेटवली.आकाशाकडे तोंड करुन धुर सोडला.तेव्हा मागुन कोणीतरी येताना दीसल.पायात नवीन कोरी स्लीपर्,त्यावर तीन चार फोल्ड्स मारलेली पँट्,कमरेतला भाग गोल्,शर्ट साफ,गोल चेहरा,पिकलेली मिशी व काळे पांढरे केस.....................एकुनच personality बघुन हसायला आल.तो चेहरा मला बघुन जबरदस्तीने हसला तेव्हा ओळखल.
"अरे मामा तुम्ही!!.......या ना,बसा."
मी उभा राहीलो,पाठीवर हात ठेवल्यासारख करुन त्यांना बसवल.
"चहा घेणार का?"
उत्तराची वाट न बघता....."और एक चाय दे रे"
मामा मला खुप वर्षांनी भेटले म्हणून न्याहाळत होते.मला बघुन परत जीवावर आल्यासारखे हसले.
"सिगरेट घेणार का?"
पुन्हा उत्तराची वाट न बघता,सिगरेट घेउन आलो.
"ही घ्या"
मामांनी सिगरेट तोंडाला लावली.मी लायटरने जळवली.
'ह माणूस कोण्?हा त्याला एवढा भाव का देतोय?' असे काहीसे चेहरे मालकाचे व चहा देणा-याचे झाले होते.म्हणुन चहा देणारा हातात ग्लास घेउन तसाच उभा होता.
"अरे येsss.........चाय ला ना!"
तसा तो मागुन पिन लागल्यासारखा टेबलापाशी आला व मामांकडे निरखुन बघायला लागला.मामांनी त्याच्याकडे पाहील व मंद हसले.तो चहावाला न हसता,तसाच मामांकडे बघत राहीला.माझी सटकली............"चाय रखा ना?...चल अब सलट!!!"
अरे कशाला ओरडतोस? : मामा
"काय मामा,खुप दीवसांनी.........उदास दीसताय,काय झाल?"
"काही नाही रे.तु कसा आहेस?"
"बस मजेत.तुम्ही बोला,खुप दीवसांनी भेटलो ना?
"हो" तुटक उत्तर.
मी जरासा वैतागलो.ती उदासिनता बोचत होती.सिगरेटचा मोठा दम मारला व धुर वर सोडला.
(ह्यावरुन माझ्या व मामाच्या संबंधांची पुसटशी कल्पना आली असावी.)
"काय झालय?कसला त्रास आहे का? सांगा,मी बघिन मदत करता आली तर..........."
'हो बोलु की नाही' असे काहीसे भाव दीसले.
"हा बोला बोला"
मामा गप्प होते.हळुच चहा पियाले.
"काहीच नाही रे,काही नाही".मामा हे बोलले व शुन्यात पाहु लागले.
"आता काय करता?"
हे एकल्यावर त्यांनी एक अंवढा गिळला.डोळे पाणावल्यासारखे झाले.
आता मी मामा स्वःताहुन काहीतरी सांगतिल म्हणुन गप्प बसलो.
मामा :तुम्ही परत काम करा बोललाय पण आता ह्या शरीराने काम नाही होत.
हे बोलुन मामा आपल्या हातांकडे बघु लागले."थकलोय रे मी खुप,जास्त वेळ उभ नाही राहवत्,चालताना त्रास होतो"
मी(थोडा रागात) : ह्या वयात तुम्हाला कोण काम करायला सांगतय?.
मामा : तेच ते...............
मामांच्या डोळ्यातुन पाणी यायला लागल.चेह-याला सवय होती,म्हणुन त्यानी काही हलचाल नाही केली.
मी ते नाही पाहु शकलो,दुसरीकडे बघुन मोठा श्वास घेतला.
मी : काय झालय ते तरी सांगाल का?
मामा : पोरानी दुस-या घरात टाकलय,बायको कटकट करते म्हणुन बाप परका झाला त्याला.काम करत होतो तेव्हा घरी नसायचो.आता काम नाही म्हणुन खाता पिता एकाव लागत"
मामांच्या चेह-यावर राग व हतबलता दोन्ही दीसल.
मी : अच्छा ...............(माझ्याकडे बोलायला काहीच नव्हत.)
मामा : ही खोली भाड्याची आहे,तुम्हाला काम मिळेपर्यंत भाडे देईन बोललाय.
मी : वॉट द ..............मी आवरत घेतल.........."हा मग?"
मामा : दहा दीवसांपासुन फीरतोय.म्हातारा म्हणुन काम नाही मिळत.
सिगरेट तशीच जळत होती........"सिगरेट पिया"........मी त्यांना रेलॅक्स व्ह्यायला वेळ दीला.
मामांनी झुरका घेतला व हाताने डोळे पुसले.
मला हे सर्व असह्य झाला होत.मी माझ कार्ड काढुन दील.
मी : तुमच्या मुलाच मन तर मी नाही वळवु शकत्,पण उद्या संध्याकाळी ह्या नंबरवर कॉल करा,मी काहीतरी करीन...चला येतो.
मला तिथुन जायच होत्,खुप अस्वस्थ वाटत होत.एका म्हाता-या माणसाच दु:ख काय असत हे कळल.
'म्हाता-या बापाला त्याचा मुलगा घराबाहेर भाड्याच्या रुममधे ठेवतो व म्हाता-याने काम करुन भाड भराव अशी अपेक्षा करतो!' हे खुप संतापजनक होत.
मी : चला येतो,उद्या नक्की कॉल करा.
अस बोलत मामांकडे न बघता चालु लागलो.भावनांना आवरण्यासाठी मोठा श्वास घेतला.तोच मोबाईल वाजला.
"अरे PSP 2000 व 3000 दोन्ही आहेत"
" 2000 घे"
अरे पण मघाशी 3000 बोललास?"
"घे यार कुठल पण..बाय"
मनात खुप गोंधळ माजला होता.आपण आईबाबांची कीतपत काळजी घेउ,ह्याचा विचार करु लागलो
व हे बापाला म्हातार वयात काम करायला सांगणारे अस का करतात,असे काही प्रश्न डोक्यात आले.काहीच उत्तर मिळाल नाही.