अस्तित्वाचा पुरावा!

=)) =)) =)) =)) =))

सरकारी कारभाराचं आणखी एक उदाहरणः
माझा सगळाच सोयीचा कारभार असल्यामुळे मी लग्नानंतरही नाव बदललेलं नाही. सगळीकडे नाव लावताना स्वतःचं नाव आणि आडनाव एवढंच लावते. परवाच काही कामासाठी ऑफिसातून एक पत्र घ्यायचं होतं, त्यावर माझं नाव लिहीलेलं होतं:
सौ. संहिता मनोहर जोशी
बिनदिक्कत वडलांचं नाव आणि सौ. जोडून दिलं होतं! हसून हसून मी बेजार, समोरच्या माणसाचा 'आ' बंद करण्यासाठीही माझं हसू कमी होईना! शेवटी त्यांना घोळ सांगितला आणि मग नंतर उगाच "सिंगल बॅरल" माज दाखवला. माझं नाव नीट लिहा:
डॉ. संहिता जोशी.

अदिती

मस्त!!

मजेशिर किस्सा!

शेवटी "पुराव्या निशी शाबित केले हों". मस्त लेख.

***************************************************
दुरितांचे तिमीर जोवो/विश्व स्वधर्मसुर्ये पाहो/जो जें वाछील तो तें लाहो/प्राणिजात/

सरकारी कागदपत्रे वेळच्या वेळी जमवायची ती या साठी !!!

- फटू

हॅ हॅ हॅ.. मजेशीर अनुभव.

--टुकुल

गमतीदार अनुभव. खुसखुशीत लिहिलेला आहे.

(घडत असताना गंमत कमी हालच वाटत असणार :-( )

जबरा अनुभव.

अगदी हाच अनुभव (फक्त नावं आणि जागा बदलून) आम्हा नवरा-बायकोला आला होता. आश्चर्य वाटण्याइतका समान.

मजेशीर लिहिलाय!

आळश्यांचा राजा

झक्कास!
आज हा लेख लिहितांना तुम्हांला किँवा आज आम्ही वाचतांना मौज वाटतेय खरी परंतु त्यावेळी तुम्हांला काय काय तणावांना सामोरे जावे लागले असेल याची कल्पना करवत नाही.
असो. बऱ्‍याच दिवसांनी अभिनय कुलकर्णीँचे लिखाण वाचावयास मिळाले. मिपाच्या वाचकांतर्फे शुभेच्छा!

मस्त लेख!!
म्हणतात ना..."सुंठ घासत खापरी येते कामी.. दुनियेत रिकामी वस्तू नाही."
:)
- (सर्वव्यापी)प्राजक्ता
http://www.praaju.net/

सरकारी कागदपत्रे गोळा करताना काय धावाधाव होते ती ज्याने त्याने अनुभवाविच.. मला तरी आठवते की जात पडताळणी प्रमाणपत्र मिळवतानाही असेच नाकी नउ आले होते आणि सरकारी नोकर म्हणजे बर्याचदा तरी आळसाचा कळस.

पासपॉर्ट काढतांना मला देखिल असाच अनुभव आला.....

सहकारी बॅंकेच्या पासबूकावर तर ते विश्वास ठेवेनात.

अन अचानक एम. एस .सी .आय. टी. च्या प्रमाणपत्राची मदत झाली......

__//\\__ सरकारी खात्त्याला साष्टांग दंडवत.....

वेगळाच अनुभव !!! :)

मदनबाण.....

Hi IQ doesn't guarantee Happiness & Success in Life.

मस्त अनुभव घेतलात हो सर्कारी खात्याचा...
या बाबतीत मी थोडी लकी आहे... असली कागदपत्रे वाली कामे फटाफट होतात.. मुळात अशा ठिकाणी चेहर्‍यावर अंमळ जास्तच इनोसन्स :). (इतर वेळी उंची कमी असल्याचे वैषम्य यावेळी कुठल्याकुठे पळून जाते) नि सगळ्यांशी मराठीत व्यवहार इतके केले, की मुंबईत सगळं होतं..

(कसलीही चिरीमिरी न देता स्वत:च स्वतःची सगळी कागदपत्रे जमवलेली) मस्त कलंदर

नीट आवरलेलं घर ही घरचा संगणक बंद पडल्याची खूण आहे!!!!

मला तर बाई असेच अनुभव जास्त...मराठीत बोला नाहीतर इंग्रजीत कोणीच लक्ष देत नाही... मुळात अशा ठिकाणी चेहर्‍यावर अंमळ जास्तच इनोसन्स ठेवताच येत नाही :-( (इतर वेळी उंची जास्त असल्याचा आनंद यावेळी कुठल्याकुठे पळून जातो), नि सगळ्यांशी मराठीत व्यवहार केले, की मुंबईत कामच नाही होत..

( चिरीमिरी देऊन कागदपत्र न जमवता आल्याने लिंबू मिरची बांधून फिरत असलेली ) भिस्त जालिंदर
विस्कटलेल घर हि संगणक चालू असल्याची खुण आहे !!!!

***********************************************************
http://shilpasview.blogspot.com/

छान अनुभव कथन, शैलीही चांगली. :)

आपला मराठमोळा.
कोणत्याही गोष्टीचा ताप येईपर्यंत ठीक असते, पण तिचा कर्करोग होऊ देऊ नये!!

मिपावर माझी पहिली प्रतिक्रिया.
५२ सालची गोश्त. interला S.P. त होतो. काहि कारणाने कालेज सोडावे लगले आणि म्हणुन I.D. card मीळाले नव्ह्ते. तेथल्या post office मध्ये थोडे पैसे होते ते परत मिळवण्यासाठि गेलो. collegeच्या I.D. शिवाय पैसे नाहित.- इति वदन्ति बालिका.
परदेशात जाणार होतो म्हणुन passport काडला होता तो दाखवला. उपयोग नाहि. i.d. कार्ड आणा अथवा ओळ खिचे कोणितरि आणा - इति बालिका!
समोरच त्यावेळी एक वाचनालय - विवेक वाचनालय होते. तेथे बसणारा मुलगा- मामा घोले माझा मित्र आणि बालिकेने त्याला अनेक वेळा पाहिलेले असणार म्हणुन त्याला बोलविले - मी ह्याना ओळ खत नाहि- पैसे मिळ्णार नाहित. फक्त १०/१५ रुपयेच होते - नाद सोडून दिला.
थोड्क्यात असा आडमुठेपणा नवीन नाहि.
१५-२० वर्स्।नि भारतात आलो असताना पोस्टातिल एक मोठे अधिकारी भेटले त्याना हा किस्सा सान्गितला. एक महिन्यनि त्यानि तपास करुन पैसे आणुन दिले
पहिलि प्रतिक्रिया आणि टन्कलेखनाचा पहिला प्रयोग- चुक्भुल देणेघेणे.

चार माहित असलेल्या नियमात बसत नाही की जमणार नाही म्हणण्याचा नेहमीचा अनुभव! आम्ही पासपोर्ट कसा मिळवला हे सांगत नाही, परत घेतील ते सांगितलं तर. ;)

-Nile

पोस्टात पेन्शन घेण्यासाठी "जिवंत असल्याचा दाखला" आणायला सांगतात, त्याची मजा वाटत आलेली आहे. जरी स्वतः अगदी फोटो आय डी घेऊन गेले, तरी डॉक्टर ने कागदावर लिहून दिलेले असले पाहीजे, की ही व्यक्ती जिवंत आहे!

सरकारी कारभार कसे असतात त्याबद्दलचा स्सही अनुभव...!

-दिलीप बिरुटे

अनेक लोक बँकेत खोटे अकाउंट उघडून लांड्या लबाड्या करू लागले, खोट्या नावाने प्रवास करू लागले, खोट्या नावावर मोबाइल फोन घेऊन त्याचा उपयोग दहशतवादी कृत्यांसाठी करू लागले वगैरे कारणांमुळे फोटो आयडीची मागणी करायला सुरुवात झाली. सरकारी तसेच खाजगी आस्थापनांनासुध्दा त्याची अंमलबजावणी करावी लागतेच. ईतिकीट असेल तर भारतातील तसेच अमेरिकेतील खाजगी विमान कंपनीसुद्धा फोटो आयडीशिवाय विमानात प्रवेश करू देत नाही याचा अनुभाव मी घेतलेला आहे. यामुळे कांही लोकांना सुरुवातीला त्रास होणारच, पण सर्वांच्या सुरक्षिततेचा विचार करता ते आवश्यक आहे.
दुसरी महत्वाची गोष्ट ही आहे की नियम बनवण्याचे अधिकार मर्यादित लोकांनाच असतात, इतरांनी ते पाळायचे असतात.
आनंद घारे
मी या जागी चार ओळी खरडल्या आहेत, जमल्यास वाचून पहाव्यात.
http://anandghan.blogspot.com/

धमाल अनुभव! सरकारी यंत्रणा, कारभार अनेकदा किचकट, रेंगाळणारा आणि कागदी घोडे नाचवणारा होतो तो असा.... पण हेच कोणी ''थोरा-मोठ्या'' घरचे सुपुत्र-सुपुत्री असतील तर....???? तर चित्र वेगळे असते भाऊ! मग घरपोच सर्व्हिस! :-)

अरुंधती

http://iravatik.blogspot.com/

सर्वाच्या प्रतिक्रियेबद्दल धन्यवाद.
अनुभव खुपच आहेत. काहि लिहुनहि तयार आहेत. फक्त टन्कलेखनाचि सवय होउ दे मग लिहितो. ह्या दोन वाक्याला १० मीनिटे लागली आणि अजुन अनुस्वार सापडत नाहि!
पण हे सन्केतस्थळ सापडले ह्याचा आनन्द झाला. एका दिवाळी अन्कात श्री . अभ्यन्कराच्य लेखाच्या शेवटि माहिती होती.
मरांठी अजुन बरे आहे पण शुध्हलेखनाच्या नावाने बोम्ब!