कविते, हे तर तुझेच देणे..!

सुंदर कवीता प्राजुजी....
मी आपल्या कवितांची कायम वाट पाहत असतो....

सुंदर कविता..क्या बात है..झकास

कविता तशी चांगली आहे.

पहाट लेणे, रूप देखणे,
किलबिल गाणे, नवे उखाणे

आमची सकाळ पोटापाण्याच्या चिंतेने अत्यंत काळजीने उगवते. साला वास्तव फार भयानक असतं हेच खरं!

असो..

तात्या.

वा वा नादमय कविता... आवडेश!

-अनामिक

+१
रंगी रंगणे, स्वप्न गुंफ़णे
ईश्वरा, हे तर तुझेच देणे..!
असं वाचावस वाटलं.

मीनल.

+१ . पण शेवटी..
रंगी रंगणे, स्वप्न गुंफ़णे
ईश्वरा, हे तर तुझेच देणे..!
असं वाचावस वाटलं.

मीनल.

कविता आवडली.

बिपिन कार्यकर्ते

छान ..नादमय कविता.

जय महाराष्ट्र , जय मराठी !

लय भारी !
म्हणजेच नेहेमीप्रमाणेच !

प्राजू,
आधी विडंबन वाचल्यावर ’वरिजिनल’ कविता वाचली.
रंगासेठ यांची माफी मागून लिहितो कीं वरिजिनल "तुफ्फान" आहे.
तुम्हा लोकांना कविता सुचतातच कशा?
(तसेच संगीत दिग्दर्शकांना चाली कशा सुचतात?)
दोन्ही फार कठीण आहे!!
------------------------
सुधीर काळे
बाद मुद्दत उन्हें देखकर यूँ लगा, जैसे बेकार दिलको करार आ गया!

प्राजु,
कविता आवडली. विडंबन पहिले वाचले आणि तिथुन इथे आले. पण कविता खरंच आवडली.