सेहवागचं काय करायच?

आज सका़ळी मॉर्गनचा हा लेख वाचून आठवलं की आपण मागे एकदा सेहवागबद्दल एक लेख लिहिला होता पण तो मिपावर दिलाच नाहीये !

मी लिहिलेला लेख जुना आहे आणि तपशील त्यावेळच्या सामन्याबद्दल आहेत पण सेहवागचं 'तोडणं' हे स्थळ/काळाच्या पल्याड पोचलंय :)

कालच क्रिकइन्फोवरही सेहवागबद्दल एक छान लेख वाचला. त्यातली खूप आवडलेली दोन वाक्यं इथे देतो आणि मग त्यानंतर माझा लेख.

-- Part of Sehwag would have felt for Sri Lanka (he says he feels sorry for the bowlers when he bats this well)

-- to acknowledge Vijay, who at some other time would have been the story of the day. But when Sehwag bats like he did, you feel sorry for the bowlers, put the other batsmen in the footnote, and move on.

-------------------------------------------------------------------------------------
कसोटी क्रिकेटमधे ३०० धावा .. त्याही फक्त २७८ चेंडूत ! शिवाय एकदा ३०० केल्या आहेतच !

द. आफ्रिकेचे खेळाडू एकच प्रश्न स्वत:ला विचारत असतील – “त्या सेहवागचं काय करायचं?”

सेहवागने मला खोटं ठरवलं आणि मला मनापासून आनंद झालाय !! चमकलात? सोप्पंय हो .. सेहवाग जेव्हा नुकताच आंतरराष्ट्रीय क्रिकेट खेळायला लागला होता तेव्हा मला वाटायचं की ह्याचं तंत्र के. श्रीकांतपेक्षा बरं आहे बस्स ! बेभरवशेपणात मात्र एकाला झाकावं आणि दुसऱ्याला काढावं ! दोन त्रिशतकं आणि कसोटी क्रिकेटमधे, वन डे क्रिकेटपेक्षा, जास्त सरासरी राखून Sehwag proved me wrong !

त्याच्या खेळातल्या बेभरवशेपणाचं तर असं आहे की तो त्याच्या खेळाचा अविभाज्य घटक आहे ! कुठल्याही परिस्थितीत जर चेंडू फटका मारण्यायोग्य वाटला तर तो फटकावणारच ! बरं, जाफर किंवा द्रविडला जो चेंडू ‘well left’ सदरात जावा असं वाटेल त्यावर सेहवागला ‘sixer’ दिसू शकतेच ! त्याला इलाज नाही ! जो माणूस ३०० धावांच्या जवळ पोचल्यावरही सिक्सर मारण्यासाठी पुढे यायला कचरत नाही त्याला कोण आणि कसं अडवणार ? कसोटीत ३०० धावा करणारा तो एकमेव भारतीय आहे तरीही तीनशे दिसायला लागल्या म्हणून तो मंदावला नाही ! उलट त्याचा प्रयत्न असा दिसतो की शतक, द्विशतक, त्रिशतक हे टप्पे शक्यतो चौकार – षटकार असे रूबाबात पार करायचे ! त्याला ‘नजफगढचा नवाब’ म्हणतात ते का उगाच?

तो खेळताना आपण उत्सुक अधीरतेने सामना पहायचा ! बाकी कुणी काही करू शकत नाही – अगदी नॉन स्ट्राइकर एंडचा खेळाडूही ! षटकार बसला तर आपली प्रार्थना फळाला आली म्हणायचं पण आऊट झाला तर नाही रूसायचं !

मर्चंट, गावसकर आणि तेंडुलकर निर्विवादपणे महान खेळाडू आहेत पण त्यांनीही जो पराक्रम केला नाही तो सेहवागने करून दाखवलाय ! एकदा नाही तर दोनदा !! ‘तेंडल्या’ अजून क्रिकेट खेळतोय .. त्यामुळे आशेला वाव आहे !!!

सेहवागचा खेळ त्याच्या सळसळत्या रक्ताचा आरसा असावा ! नुकत्याच ऑस्ट्रेलिया दौऱ्यात मायकेल क्लार्क सचिनला म्हणाला होता की आता म्हातारा झालास, तुला तर नीट पळताही येत नाही वगैरे ! (सचिन international cricket खेळायला लागला तेव्हा मायकेल क्लार्क ८-९ वर्षांचा असेल! )त्यावर non striker सेहवागने ताडकन मायकेल क्लार्कला सुनावलं होतं की तुला माहितीये ना तू कोणाशी बोलतोयस? अरे, तो ‘सचिन तेंडुलकर’ आहे !!

सेहवागचा एक अनोखा विक्रम म्हणजे त्याने गेल्या दहा शतकांपैकी प्रत्येक खेळीत किमान दीडशे धावा ठोकल्यात. टेस्ट क्रिकेटमधे हे करणारा तो एकमेव खेळाडू आहे. लक्षात घ्या, इथे एकमेव खेळाडू म्हटलंय; एकमेव भारतीय खेळाडू नाही ! त्याची धावांची भूक अशीच वाढत राहो !!!

अशा खेळी झाल्या की जाणवतं टेस्ट क्रिकेटला इतकं महत्व का आहे ते ! हा खेळ मानसिक आणि शारीरिक कणखरपणा पाहणारा आहे. त्यासमोर T20 म्हणजे अगदीच लुटुपुटीचं क्रिकेट वाटतं ! काल ३०० धावांच्या जवळ पोचल्यावरही सेहवाग एकेरी – दुहेरी धावा घ्यायला उत्सुक होता !

अजून एक महत्वाची गोष्ट म्हणजे त्याने योग्य वेळी दाखवलेला संयम ! डावखुरा फिरकी गोलंदाज पॉल हॅरिस सातत्याने लेग स्टंपच्या बाहेर चेंडू टाकत होता. अशा नकारात्मक गोलंदाजीचा उद्देश हाच असतो की बॉल्स नुसते वाया जातात, विकेट मिळत नाही पण बॅट्समन फटकेही मारू शकत नाही ! सेहवागसारखे फटकेबाज तर लवकर फ़्रस्ट्रेट होऊन चूक करण्याची शक्यता निर्माण होते. काल वीरू त्याला पुरून उरला. शांत डोक्याने चेंडू सोडून द्यायचा पण योग्य संधी मिळवून चेंडू भिरकवायचा ! अगदी ठरवून मारल्यासारखे रिव्हर्स स्वीपही बिनधास्त मारत होता !

कुठलाही खेळ, मग अगदी पत्ते असोत की कुस्ती, युक्तीने खेळायचा असतो. ‘चक दे इंडिया’ आठवा ! जिंकण्यासाठी प्रतिस्पर्ध्याच्या अक्कलहुशारीवर कुरघोडी करावी लागते ! द.अफ्रिकेचे खेळाडू म्हणजे पक्के व्यावसायिक पण काल वीरूने ‘चक दे..’तला धडा जणू तोंडपाठ म्हणून दाखवला !!!
-------------------------------------------------------------