शोभिवंत होळी

शोभिवंत होळी

निरव शांततेच्या मिट्ट रात्र वेळी,
आली झोपडीत माझ्या 'लाघवी' लुटारुंची टोळी

वदले नकोत चिंता आता तुझ्या कपाळी,
खाऊन भाजलेली माझीच गोड पोळी

पाहुन तारका ते भलतेच तृप्त झाले,
श्रीमंत पामराची झोपडी चंद्रमोळी

करुनी दानधर्म ते पुण्यवंत झाले,
परी पापसमुच्चयाने फाटली दीन झोळी

जखमा करुन ताज्या ते दाविती जगाला,
चितेचीही माझ्या केली शोभिवंत होळी

विझले जसे 'निखारे' झाले पसार सारे,
तीच तीच दुःखे कोणी कशा ऊगाळी

भोगले जे ही होते लिहीले माझ्याच भाळी,
सावध असा गड्यांनो येता आपुली पाळी...

आशिष