मोकळ्या दाही दिशा

शरदकाकांच्या धाग्याला प्रतिसाद म्हणून तिथे ही कविता टंकली होती. म्हणले धागा पण काढूया. - प्रेरणा
कवितेचा पहिलाच प्रयत्न आहे.

काही नाहीच राहिले
झाले सगळे भोगून
पार अंधारच सारा
ना कवडसा कुठून

माझ्या श्वासांनीच असा
का रे अबोला धरिला
माझ्या केसांचाच असा
कसा गळफास झाला

नाही ओढणार मला
आता कुणाचेच पाश
एकट्याने चालायची
नाही राहिलीच आस

आता मज ऐकू येते
दूरवर किणकिण
एक पाऊल टाकता
थांबेल ही वणवण

नाही उरला मनात
रस आयुष्यात अश्या
प्रवासाला अनंताच्या
उघडल्या दहा दिशा