कोवळं वय

प्राजक्तांच्या फुलांना इजा होऊ नये म्हणून
नाजुकपणे फुले हाताळण्याचे ते वय होते..
.
फुलपाखरांच्या पंखावरील उन्मादक रंगात
रंगण्याच कोवळं वय होते ते..
.
पाकळ्यांवर पडलेले दव नाजुक पणे टिपण्याचे ते दिवस होते..
कॉलेजच्या ग्यादरींग च्या नाटकात तू ज्युलिएट होति अन मी रोमियो होतो..
.

भावपुर्ण नजरेने तु संवाद बोलत होतिस..
“My bounty is as boundless as the sea,
My love as deep; the more I give to thee,
The more I have, for both are infinite.”
.
त्या व्याकुळ प्रेमकथेतिल तू ज्युलिएट मी रोमिओ रंगभुमीवरील पात्रे होतो.
.

नाटक संपले ..तू निर्विकार पणे भुमीकेतुन बाहेर आलीस व नॉरमल जीवन जगु लागली..
मला नाहि जमले...खुप वर्षे झालीत ह्या गोष्टिला..
ते नाटक..टाळ्यांचा कडकडाट..तुझे व्याकुळ संवाद...
यातुन आजहि बाहेर पडणे शक्य होत नाहि...
.
काहि प्रेमकथाना अर्धवट रहाण्याचा शाप असतो...