महाराष्ट्र आणि हरियाणा विधानसभा निवडणुक-२०१४: विश्लेषण

अतिशय मार्मिक आणि छान विश्लेषण क्लिन्टन साहेब.
आपल्या लेखाची वाट्च बघत होतो.

छान विश्लेषण रे क्लिंटना.
भारत कॉन्ग्रेसमुक्त करणार बहुतेक अमित.

मस्त विश्लेषण.

नेहेमीप्रमाणेच उत्तम आणि सुरेख विवेचन ! ( मी तर तुमचा फ्यानच आहे!)
मोदीनां भारतीयांनी स्वीकारले आहे असा एकूण मतितार्थ आहे आणि तिसर्या पर्वाची सुरुवात असावे असे आपले म्हणने आहे.
त्याचे अन्वयार्थ काय असू शकतील असे वाटते?
१. म्हणजे संघाचे सर्वसमावेशक हिन्दुत्व भारतीयांनी स्वीकारले आहे असे म्हणायचे का ? हा आयडियालॉजीचा विजय आहे का?
२. त्यातील संघाचे तळा-गाळीतील काम / सेवाकार्ये याचे यश किती ?
३.की जागतिक परिस्थिती ( मुस्लिमांचा दहशतवाद, मुस्लिम राष्ट्रातील अराजकता ) यांमुळे सामान्य हिंदू अस्वस्थ झालाय ? त्याला ही आपल्यासाठी तारणहार हवा आहे ?
४. कि हा कॉन्ग्रेसचा नाकर्तेपणा आणि खाबूगिरी ?
५. कि मोदींचा गुजरातेतील विकास ?

निकालानंतर अनेक लेख येतील हे अपेक्षितच होते. पण वाट पहात होतो ती तुमच्याच लेखाची. अतिशय पटणारे आणि सुसंगत विवेचन तुम्ही केले आहे. फक्त, एका छोट्याशा, परंतु महत्वाच्या घटनेचा उल्लेख झाला नाहीये. आणि ती घटना म्हणजे, एम.आय.एम. या विषवल्लीचा महाराष्ट्रात झालेला चंचुप्रवेश. ती वेळीच उपटली नाही तर पुढे अनर्थ होऊ शकेल.

अतिशय सुंदर आणि विचाराला चालना देणारा, भूतकाळ आणि भविष्याचा वर्तमानकाळातून आढावा घेणारा असा लेख आहे. अभिनंदन.

काही भागावर सर्वांनीच विचार करायला हवा की देशासाठी आणि राज्यासाठी काय घडायला हवे, उदा. पक्ष आणि कार्यकर्ते हे हवेतच, भले ते कोणत्याही पक्षाचे असोत. यावर परत एकदा विचार व्हायला हवा. आपण एक मतदार म्हणून प्रचाराची जी पातळी खालावत चालली आहे त्यावर काय करु शकतो.

मस्त विश्लेषण ! :)
सेना-भाजप युती तुटायला सेनेच्या १५१ जागांचा हट्ट नडला ! तर मनसेचे इंजिन पार यार्डात जाउन बसले ! अर्थात याला कारणीभूत अनेक गोष्टी आहेत :- १} मागच्या वेळी १३ जण या पक्षाचे निवडुन आले आणि दादर ह्या शिवसेनेच्या बालेकिल्ल्यात स्थान मिळवण्यात यश मिळाले, पण यश डोक्यात गेले आणि विधायक काही करुन दाखवता आले नाही.
२} ब्लू-प्रिंटचा वापर करुन त्याचा फायदा मिळवता आला असता, पण ती येयला आणि सर्वसामन्य लोकांपुढे न्यायला बराच काळ गेला, जेव्हा ती वेळ आली तेव्हा लाइव्ह फीडचा टिआरपी भाजपने युती तोडण्याची "टायमिंग" साधुन खाल्ला.
३} आधी उद्धव ठाकरेंची करुन दाखवले वरुन मनसोक्त खल्ली उडवली आणि निवडुक जवळ आल्यावर दिलजमाइच्या गप्पा झाल्या,तसेच ज्या मोदी आणि मोदींच्या गुजरातची स्तुती केली केली त्याच मोदींवर टीका करण्याची घोडचूक ते सातत्याने करत गेले. मोदींच्या करिष्म्याला भारवुन जाउन त्यांना फॉलो करणार्‍यांना दुखावण्याचे काम त्यांनी केले आणि त्याचा फटका मिळाला ! जगाला हेवा वाटेल असा महाराष्ट्र घडवुया असे म्हणणार्‍या मनसेच्या वाटेला केवळ ३% मते आली आणि इंजिन मेंटेन्स करण्यासाठी थेट यार्डात पोहचले.
४) एमआयएम ची महाराष्ट्रातली एंन्ट्री ही कट्टरपंथी पक्षाला एक गठ्ठा मतदान होउन मिळाली आहे, हे अजिबात दुर्लक्ष करण्यासारखे नाही.

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- Maharashtra and Haryana poll victories will give Narendra Modi a tremendous boost to pursue economic reforms

एकच लेख लिहिला पण काय लिहिला.

पैजारबुवा,

प्रचंड माहिती. सुरेख विश्लेषण. ज्ञानात भरच भर !

याच लेखाची वाट पाहत होतो. अपेक्षेप्रमाणेच उत्तम विवेचन!

उत्तम विश्लेषण.
मात्र

शिवसेना आणि भाजप यांच्यात नक्की कोणाचे सामर्थ्य जास्त ही झाकली मूठच राहिली असती.

याबद्दल असहमत. प्रत्येक पक्षाने कोणत्या का कारणाने होईना पण स्वबळ आजमावावयास हवे होते. जे झाले ते उत्तम झाले. आता आपले बळ कोठे आहे व कोठे जास्त काम केले पाहिजे याचा अंदाज प्रत्येकाला येईल. (डोक्यात अक्कल असेल तर).
शिवसेनेना जर भुतकाळ सोडून वर्तमानकाळात आली तर त्याचा त्यांना अजून फायदा होऊ शकतो. मात्र एकंदरीत वाचाळपणा करुन त्यांनी स्वतःचे फार नुकसान करुन घेतले. गोड बोलण्याची कला यांना कधी साधणार काय माहित ? यांचे ठाण्याच्या दाढीवाल्या साहेबांची मागील लोकसभा निवडनूकीतील मोटरसायकल प्रचारफेरी पाहिली. जनतेला अभिवादन करायचे सोडाच पण सगळे मोठमोठ्याने हॉर्न वाजवत सुसाट चालले होते. यांची नजर तर अशी की मला मत द्या नाहितर बघून घेईन. खरेच यांना पण घरी बसवायला पाहिजे होते. त्यापेक्षा आपले सरनाईक लाखपटीने बरे. सदा हसरा चेहरा. मागून काय सगळेच मारतात पण कमीतकमी तोंडावर तर गोड बोला. की त्याचेही पैसे पडतात तुम्हाला ?

एका अन्य धाग्यात मी जागा नाही पण प्रत्येक पक्षाची निवडणूकीनंतर काय स्थिती होईल हे लिहिले होते ते १०१ टक्के बरोबर ठरले आहे. भाजपचा आलेख वर जाईल पण १४४ नाही हे माझे म्हणणे खरे ठरले आहे. आता मी विश्लेषक अभ्यासक आहे का ? तर नाही. पण माझी काही निरिक्षणे इथे ठेवीत आहे. ये मशाल है आजादीकी कांगरेस के आदर्शोंकी
वीर जवाहर के गांधीकी ( इ स . १९६३ ) नंतर कौन करेगा देश अखंड भारतीय जनसंघ ( इ स १९६६ /६७ ) अशा वातावरणात माझे बालपण गेले.अख्या महाराष्ट्रात कृष्णराव भेगडे व रामभाउ म्हाळगी हे दोनच जनसंघीय आमदार. कधी मधी दत्त्तोपंत ठेगडी , जगन्नाथ राव जोशी अशी तुरळक नावे. काही काळ मीही संघात . पण केवळ खेळण्यासाठी. पण कार्यकर्ता कसा असावा हे संघातच शिकावे. १९६९ पर्यंत कॉग्रेस पक्ष बरा होता. नेहरूनी अनेक चुका केल्यातरी त्या चुका आहेत हेच मुळी लोकाना कळत नव्हते. नेहरूच्या नंतर त्यांच्या पक्षाचे विघटन व अशुद्धीकरण चालू झाले. आयर्न लेडी
इंदिराजी याना काही काळ अतिशय लोकप्रियता मिळाली खरी पण संघटन हुकुमशाहीकडे झुकू लागले . गांधी टोपी घालून
परीट घडीच्या गाद्या घालून मेज वापरून संसदीय बैठका नुसत्या नावाला होउ लागल्या. सर्व निर्णय इंदिराजी म्हणतील तसे.मग त्याच अध्यक्ष ही पायरी. मग चांडाळ चौकडीचे राज्य, आणीबाणी, बाईंचे देहावसान, गांधी घराण्याला लाभलेला त्यागाचा स्पर्श (?) लांगूलचालन व घराणे निष्ठा याना उत. परिणामी महाराष्ट्रात थेट घराण्याशी निष्ठा ठेवण्याचे तंत्र विकसित, शिवाजी राव निलंगेकर, अंतुले, बाबासाहेब भोसले, ...ते प्रुथ्वीराज इथपर्यंत इम्पोर्टेड मुख्यमंत्री. वाय बी ते पी ए चव्हाण केवढी ही अधोगति !
उलट भाजपाची अवस्था पहा. १९७७ पर्यत जवळ जवळ नगण्य असलेला जनसंघ. जनता पक्ष आला त्यावेळी त्याचा भाग झाला. पण त्यांची आर एस एस ही जणु हिटलरची एस एस आहे असा डांगोरा पिटून नादान समाजवाद्यानी सत्ता गमावली. ( समाजवादी विचाराच्या केजरीवालने अशीच गाढव चाल दिल्लीत केली ). बाकी पुढे हळूहळू वाढत वाढत बाजपेयी १३ दिवसांचे प्रधान मंत्री होईपर्यंत मजल आली. मला आठवते भाजपा सत्तेवर राहू नये म्हणून कन्याकुमारी ते
काश्मीर सर्व खासदार एकत्र आले होते. पण भाजपा पुन्हा अटलना घेउन कधीतरी सत्तेवर आलेच. इंडिया शायनिंग चा जुगार अंगाशी आला. मोबाईल क्रांति म्हणजे काही धवल वा हिरवी क्रांति नव्हे हे न कळण्याइतकी भारतीय जनता मूर्ख नाही हे भाजपाला देखील कळले. ३७० , मंदिर सर्व मुद्दे गुंडाळून त्यानी पक्ष वधेनाला प्राधान्य दिले. सैद्धांतिक चर्वीतचर्वण करणार्‍या समाजवादी पक्षांची आज काय अवस्था आहे ? प्रत्येक अनुभवातून शिकत सुधारत जायचे हे भाजप या पक्षाचे तंत्र आहे. विकास का मॉडेल हे त्याचेच एक पिल्लू आहे. आता हा पक्ष जिथे रुजत आहे तिथे मांड जमवून बसेल. जनतेशी जवळीक साधणारे अनेक मोदी ( प्रसंगी खोटे बोलणारे सुद्धा ) आता विकसित होतील. पाच वर्षातून एकदा आपले थोबाड दाखविणारा आमदार भाजपात नसेल याची ते काळजी घेतील. एका मुद्यावर मात्र भाजपा अपयशीच राहील तो म्हणजे महागाईचा. कारण त्याची कारणे अर्थशास्त्रीय जास्त आहेत राजकीय कमी. नवीन श्रीमंत वर्ग, इंधनाचे वाढते भाव व शेतीमालाला वाढवून मिळालेली किंमत मागणीच्या मानाने धान्याचा पुरवठा कमी ही ती कारणे आहेत. ती मनमोहन सिंग यानी विशद केली होती. पण त्यांच्या माध्यमांशी असलेल्या " प्रगाढ प्रेम" संबंधामुळे त्याची दखलच भारतीय जनतेने घेतली नाही. आता दलितांच्या मतात, मुस्लीमांच्या मतात अनेक वाटेकरी झाल्याने कोणत्या समाजाच्या जोरावर राजकारण करायचे असा पेच काँग्रेस पुढे पडला आहे. मुस्लीम व मराठा आरक्षणाची तर पुरती वाट लागल्याचे चित्र दिसते आहे.
आत प्रशन उरला मनसे चा . राज ठाकरे व ऊद्धव ठाकरे हे एकाकी लढत देतात असे त्यांचे कवतिक करून मतदारानी
त्यांचा मामा बनविला आहे. एकाकी राहून राजस्थानी ऐक्तिहासिक पुरूषानी स्वत: चे कसे वाटोळे करून घेतले हा इतिहास या बंधूना माहीत नाही का ? महाराष्ट्र म्हणजे जयललितांचा तामीळनाडू नव्हे हे या वीर बंधूना कळू नये ? नुसते माझे सैनिक माझा म्हाराष्ट्र अशी अनोखी भाषा वापरून उपयोगी नाही हे त्यांच्या डोस्क्यात शिरेल तो सुदीन !

उत्तम विश्लेषण!

रा़ज ठाकर्‍यांचे टायमिंग नेहमीच चुकते. २००५ साली नारायण राण्यांनी पक्ष सोडल्यावर बाळासाहेबांना धक्का बसला होता. अगदी त्याच वेळी रा़ज ठाकर्‍यांनी शिवसेना सोडून बाळासाहेबांची आधीची जखम सुकण्याच्या आतच नवीन घाव घातला. त्यामुळे सामान्य सैनिक अत्यंत संतप्त झाला होता. २००५ ऐवजी २-३ वर्षे वाट पाहून २००८ किंवा २००९ मध्ये राज ठाकर्‍यांनी मनसे काढला असता तर जास्त फायदा झाला असता.

ब्ल्यू प्रिंट सुद्धा अगदी चुकीच्या वेळी आली व त्यामुळे माध्यमांनी त्याकडे संपूर्ण दुर्लक्ष केले. निवडणुकीच्या आधी पुरेसा वेळ देऊन ब्ल्यू प्रिंट आणली असती व त्यावर माध्यमातून चर्चा घडवून आणली असती तर काही तरी फरक पडला असता.

दुसरं म्हणजे राज ठाकर्‍यांनी गमावलेली विश्वासार्हता. लोकसभा निवडणुकीच्या प्रचारात तेलकट वडे व सूप हा विषय आणून त्यांनी घरगुती विषय चव्हाट्यावर आणले. मागच्याच महिन्यात अतुल भातखळकरांनी मनसेकडे तिकीट मागितले असे विनाकारण जाहीररित्या सांगून भातखळकरांसारख्या बिनमहत्त्वाच्या प्रवक्त्याला अडचणीत आणून राज ठाकर्‍यांनी काय मिळविले? नंतर काही दिवसांपूर्वी २५ सप्टेंबरला भाजपने युती तोडल्यावर आपल्यात व उद्धवमध्ये काय संभाषण झाले ते जाहीर करून राज ठाकर्‍यांनी आपली विश्वासार्हता अजून धुळीला मिळविली. एकंदरीत राज ठाकरे हे विश्वासार्ह नाहीत अशीच प्रतिमा निर्माण झाली आहे.

MIM बद्द्ल पण आपले विश्लेषण वाचायला आवडेल. माझ्या मते भविष्यात धूर्त मोदी मुस्लीम बहुल मतदार संघ reorganise ( मराठी ?) त्यांना शह देतील. MIM चा चंचूप्रवेश ही दुर्लक्ष करण्यासारखी बाब नक्कीच नाही

क्लिंटन ह्यांचा लेख असल्याने चांगला झाला आहे असे उगाच काहीतरी लिहिणार नाही,
मात्र सेना व भाजपच्या दोन्ही पक्षातील आयाराम उमदेवार किती होते व त्यातील विजयी किती झाले ह्यांचा विदा उपलब्ध नाही आहे तो द्यावा , चलाख प्रसारमाध्यमे जाणून बुजून फक्त भाजपातील आयाराम उमेदवार व त्यातील किती विजयी झाले ह्यावर चर्चाविचारण करत आहेत व सेनेच्या बाबतीत मिठाची गुळणी धरून आहेत.

विश्लेषण आवडलं.
अवांतरः
प्रादेशिक पक्षांचे अस्तित्व धोक्यात येत आहे ही गोष्ट तशी चांगली आहे. पण काँग्रेस सारख्या राष्ट्रीय पातळीवरच्या पक्षाचे दुबळे होणे, आणि तोडीचा दुसरा विरोधी पक्ष नसणे ही गोष्ट लोकशाहीसाठी कितपत चांगली?

ह्या निवडणुकीत 'ऑल इंडिया मजलिस-ए-इत्तिहादुल मुसलमीन' (AIMIM / MIM / मिम) ह्या हैद्राबादस्थित ओवैसी बंधूंच्या पक्षाचा महाराष्ट्रात उदय झाला. त्याने दोन जागा जिंकल्या. मुंबई (भायखळा) आणि औरंगाबाद (मध्य).

औरंगाबादमध्ये 'मिम'ने एक जागा जिंकली आणि एका जागेवर जोरदार लढत दिली, पण अखेरच्या काही फेऱ्यांत मागे पडल्याने दुसऱ्या क्रमांकावर समाधान मानलं.
जी जागा जिंकली तिथे भाजप व शिवसेनेचे दोन तगडे उमेदवार एकमेकांसमोर उभे ठाकले होते. त्या दोघांनाही प्रत्येकी चाळीस हजाराच्या आसपास मतं पडली आणि 'मिम'च्या उमेदवाराने साठ हजार मतं मिळवून जागा जिंकली. लोक बोंबा मारत आहेत की आपसांतल्या मतभेदांमुळे नुकसान झालं वगैरे. कदाचित युती असती, तर मतांची विभागणी न होता एकाच उमेदवाराला ऐंशी हजार मिळाली असती आणि जागा 'मिम'ला मिळाली नसती. पण त्याही परिस्थितीत तो उमेदवार दुसऱ्या क्रमांकावर असता आणि त्याला मिळालेली साठ हजारी मतसंख्या दुर्लक्ष करण्याजोगी नसतीच.
'मिम'सारख्या पक्षाला अश्या प्रकारे एकगठ्ठा मतदान का झालं असावं ? आणि तेही दोन जागांवर ?
ह्याला युतीचं विभाजन जबाबदार नाही. युतीच्या विभाजनामुळे एक जागा हातची गेली असेल, पण ही मतं कुणाच्या खिश्यातली गेली, हे समजुन घ्यायला हवं.

१. 'मिम'ला मतदान करणं, ह्याला केवळ 'बदल' म्हणून पाहू नये. हा पराकोटीचा असंतोष आहे, जो अगदी रास्त आहे. असंतोष जेव्हा असह्य होतो, तेव्हा असं अकल्पित घडत असतं. वर्षानुवर्षं, निवडणुकांमागून निवडणुका, समाजाच्या एका मोठ्या घटकाचा तथाकथित सेक्युलरांकडून फक्त वापर करून घेतला गेला आहे. मतांच्या राजकारणासाठी त्यांना ताबडवलं आहे. त्या समाजाच्या आर्थिक, सामाजिक, मानसिक व धार्मिक उत्कर्षासाठी कुठलेही ठोस, मोठे पाउल इथे तरी उचलले गेले असल्याचं दिसून येत नाही. आश्वासनांची खैरात केली जाते आणि प्रत्यक्षात फक्त तोंडाला पानं पुसली जातात.

२. दुसरीकडे 'मिम'ला खतपाणी देऊन वाढवायलाही कोण जबाबदार आहे, हेसुद्धा डोळसपणे पाहिल्यास सहज लक्षात येईल. ह्याच पक्षासोबत हातमिळवणी करून आंध्रात सत्तास्थापना कुणी केली होती ? डे इन डे आउट, तो ओवैसी तिखटजाळ बकवास करत असताना त्यावर कुठलाही निर्बंध सत्ताधाऱ्यांनी घातला गेला नव्हता.

३. मराठवाडा पूर्वी हैद्राबाद संस्थानातच होता. निजामाकडेच होता. इकडच्या लोकांवर हैद्राबादचा खूप पगडा आहे. तिथली संस्कृती, भाषा इथे जशीच्या तशी दिसून येते. निजामाचा आणि मराठवाड्याचा विषय निघालाच आहे तर एक उदाहरण सांगतो. निजामाने त्याच्या काळात मराठवाड्यात जितके कि.मी. रेल्वेमार्ग बांधले, त्याच्या एक चतुर्थांशसुद्धा निजामाची राजवट संपल्यापासून मराठवाड्याला मिळालेले नाहीत; असं मला नुकतंच समजलं.

ह्या तीन मुद्द्यांवर विचार केल्यास ह्या बंडाकडे झुकणाऱ्या बदलाची साधारण कारणमीमांसा करता येईल. पुढील येणारा काळ, ह्याहीपेक्षा अकल्पित असण्याची शक्यता नाकारता येत नाही, हेही नमूद करून ठेवतो.

आता हे वाचल्यावर काही सेक्युलर मंडळी चवताळतील. माझ्यावर कुठल्या तरी भक्तीचं, रंगाचं एक लेबल लावतील आणि वचावचा बोलतील. माझ्या अक्कलेचा उद्धार वगैरेही होईल.
मी खूप मोठा तज्ञ वगैरे नाही आणि ह्या क्षेत्रात तर नाहीच नाही, पण जे उघड्या डोळ्यांना स्पष्ट दिसलं आणि खुल्या कानांनी थेट ऐकलं, तेच बिनधास्त बोटांनी इथे टंकलं.

पटलं तर घ्या, नाही तर असो !

रणजित पराडकर !! ही लिव्ह़ज देअर

https://www.facebook.com/ranjeet.paradkar?fref=nf

( अर्थात आमचे ही " हायलाईटस " येतच आहेत ...

मीम चे बिगरमुसलमान मतदार किती? ते % फार नसेल तर मराठवाड्याच्या अन्यायाचा इथे संबंध नसावासे वाटते. >>.

पाँईट नोटेड !! दलीत ही मते देतात तिथे ...भाजपाच्या विरोधात ...मग ते समोर कोणी ही असो ..( स्वःता भाजपा चा उमेदवार असला तरी ...अर्थात टक्केवारी नाही माझ्याकडे ..पण देतो )
पण एखादा मुसलमान मराठवाड्याच्या विकासाशी संबधित नसावा का ? केवळ इतर पक्षाच्या मुस्लीम उमेदवारांनी ठेका घेतलाय ! अब्दुल सत्तार कॉग्रेसच्या तिकीटावर आलाय की निवडुन !! याच काम आहे सिल्लोड मध्ये , सिल्लोडच्या बॉर्डर पासुन ते अजिंठ्याचा रस्ता अतिशय नॉन क्वालीटी होता आधी , आता ते वल्ली वगैरै जावुन आले की .विचार कसा आहे रस्ता !! टोल आहे का ते ही विचारा ( हे प्रत्येक आमदाराला करता येते, करंटे अख्खा रस्ता खातात हा भाग वेगळा )...आता तोच रस्ता चौपदरी होणार आहे , त्यात फक्त मुस्लीम उमेदवार भाजपाच्या विरोधात निवडुन आलाय म्हणुन केंद्र सरकारने काड्या घालु नये , वर्ल्ड बँकेतुन 'हेरिटेज' मधुन मंजुर झालाय तो ..नाहीतर आमच्या गरीबांच्या मराठवाड्यात कशाला होतो रस्त्यासाठी येव्हढा रेव्हेन्यु जनरेट !! :)

तीन उमेदवार बसपाचे निवडुन आले , यावर अजुन चर्चा झाली नाही हे नशीबच म्हणायचे !!

मीम सारख्या पक्षाला मिळालेले यश हे मराठवाड्याच्या अवस्थेशी संबंधित नसावे असे वाटते इतकेच. >>>

तिथे दलीत-मुस्लीम यांची संख्या जास्त आहेत, म्हणुन जाणु बुजुन विकास थांबविला जातो , अशी धारणा/अफवा/विदारक सत्य/ आहे या लोकांची रे !!

तिथे दलीत-मुस्लीम यांची संख्या जास्त आहेत, म्हणुन जाणु बुजुन विकास थांबविला जातो

रोचक दावा आहे. विदा असल्यास पहायला आवडेल, नपेक्षा पाहू कुठे काही मिळालं तर.

ह्या निकालावरुन असे दिसते की मनसे ला २००९ मधे जे यश मिळाले होते ते भाजप आणी शिवसेना युती असल्यामुळेच असावे.
जिथे भाजप उमेदवार होता तिथे काही शिवसेनेच्या मतदारांनी मनसेला मतदान केले आणि शिवसेनेचा उमेद्वार होता तिथे काही भाजपच्या मतदारांनी मनसेला मत दिले होते.
कोथरुड मधल्या माझ्या अनेक नातेवाईक्/मित्र मैत्रिणींनी २००९ साली शिवसेना नको म्हणुन मनसे ला मत दिले होते.

प्लीज !! मी पण बघतो...माझ्या औं.बाद च्या 'सुशिक्षीत' मित्रांकडुन आलय ...त्यातला एक " कोर्टाचा जज्ज हाय !! ( मग आपली मराठवाड्याकडं बी वठ हाय ;) )

नुसत्या मिमला कशाला नावे ठेवायची? मानखुर्द-कुलाब्यातून धर्मांध अबू आझमी दुसर्‍यांदा निवडून आला हे दुर्लक्षिले जातंय. २००४ ला डॉन अरूण गवळीसुद्धा तुरूंगातून निवडून आला होता. असे तुरळक आमदार निवडून आले म्हणून फारसा फरक पडत नाही. यांची संख्या खूप मोठी असेल तरच काळजीचे कारण आहे.

लेख आणि विश्लेषण नेहमीप्रमाणे आवडले. :)

काही मुद्दे:

शिवसेनेची साथ तुटणे हे भाजपसाठी धक्कादायक होते तसेच भाजपची साथ तुटणे हे शिवसेनेसाठीही धक्कादायक होतेच.

हे विधान तितकेसे पटले नाही. भाजपाला काडीमोड घेयचाच होता. एक राष्ट्रीय पक्ष म्हणून जर निर्विवादपणे लोकांपुढे येयचे असेल तर हळूहळू प्रादेशिक पक्षांच्या कुबड्या काढण्याचा प्रयत्न भाजपा करणार हे नक्की. त्यात शिवसेनेची कुबडी सगळ्यात भक्कम होती. त्या संदर्भात आत्ता मोजका धोका पत्करणे (calculated risk) शक्य होते. जे त्यांनी केले. त्यामुळे त्यांना काही ते धक्कादायक होते असे वाटत नाही. तसेच शिवसेना आणि त्यातही उद्धव हे देखील हे जाणून नसतील असे वाटत नाही. पण त्यांनी देखील किंचीत आंधळ्या आत्मविश्वासाने तोच धोका पत्करला. गेल्या निवडणुकीत भाजपाला शिवसेनेपेक्षा जास्त जागा मिळाल्या होत्या म्हणूनच त्यांच्याकडे विरोधीपक्ष नेतेपद गेले. यावेळेस काँग्रेस-राष्ट्रवादी बुडणार हे नक्की होते. अशा वेळेस पण जर युती करून शिवसेनेच्या जागा भाजपापेक्षा कमी आल्या असत्या तर ते शिवसेनेच्या अस्तित्वास अधिक धोकादायक ठरू शकले असते. आता काही झाले तरी, बाळासाहेब नाहीत, मोदी आहेत वगैरे म्हणत आम्ही तरी देखील कसे इतके जिंकलो असे ते म्हणू शकतील. - असे वाटते! अर्थात आत्ताच्या अनुभवातून न शिकता शिवसेनेने तरी देखील टर्रेबाजी सोडली नाही तर मग मात्र नजीकच्या भविष्यात अस्तित्वास कायमस्वरूपी धोका बसू शकतो.

----------

त्या व्यतिरीक्त भाजपामधून निवडून आलेल्यांमध्ये राष्ट्रवादी-काँग्रेस-शिवसेने मधून आयात केलेले किती जिंकले हे देखील बघणे महत्वाचे ठरेल. त्यांनी ते everything is fair ...या तत्वानुसार केलेले असले तरी त्यामुळे काही अंशी अंतर्गत आव्हान नक्कीच तयार होऊ शकेल असे वाटते.

----------

राष्ट्रवादी काँग्रेसचे (अर्थात पवारांच्या काँग्रेसचे) पूर्वजन्मातील नाव हे "समाजवादी काँग्रेस" असे होते. त्याला काँग्रेस (स) असे म्हणत. त्यावर विदुषक उपाधी मिळालेले तत्कालीन काँग्रेस नेते बाबासाहेब भोसले म्हणाले होते की काँग्रेस (स) म्हणजे "काँग्रेस संपली"! आज हे दोन्ही काँग्रेसला लागू झाले आहे असे म्हणायची वेळ काँग्रेसजनांनी स्वकर्तुत्वाने आणलेली आहे. त्या काळात निवडणुकीत शरद पवारांचा त्यांच्या जाहीरातींमधे "महाराष्ट्राचा बुलंद आवाज" असा उल्लेख केलेला असायचा. त्यावर देखील "हा कसला महाराष्ट्राचा बुलंद आवाज? ही तर बारामतीची पिपाणी" असे म्हणले गेले होते. आज राजकारण काही असुंदेत पण ज्या पध्दतीने राष्ट्रवादीने भाजपाला पाठींबा दिला आहे त्यावरून ही पिपाणीच आहे असे खेदाने म्हणायची वेळ आली आहे.

कधी काळी पवार हे सर्वपक्षांमधे आणि महाराष्ट्रातील सर्वप्रकारच्या जनतेमधे (भले सगळे पटले नाही तरी) बर्‍यापैकी मानले गेलेले नेतॄत्व होते. दुर्दैवाने म्हणता येणार नाही पण "स्वकर्तुत्वाने" आज सगळेच बदलले आहे. पवारांपेक्षा कमी पॉप्युलॅरीटी असली तरी एकेकाळी मराठी तरूणांमधे प्रिय ठरू लागलेले राज ठाकरे त्याच लाईनमधे उभे आहेत आणि उद्धवपण बदलले नाहीत तर फार लांब नाहीत. आज भाजप या "पंक्तीत" नसावा असे वाटत असले तरी यासर्वावरून भाजपाच्या नेत्यांनी देखील शिकणे हे जनतेपेक्षा देखील त्यांच्या स्वतःसाठी महत्वाचे आहे असे वाटते. असो.

----------

ओवेसीच्या मिमचे दोन आमदार आलेत हे आवडण्यासारखे नाही. तरी देखील कदाचीत "अदृश्य आशिर्वाद" (blessing in disguise") ठरू शकणारी घटना आहे असा आशावाद एकीकडे वाटत आहे.

----------

कॉंग्रेसबद्दल काय म्हणावे? जो पर्यंत काँग्रेसजन हे काही काम करत नाहीत आणि गांधी घराण्याच्या एक खांबी तंबुतून बाहेर पडत नाहीत तो पर्यंत घसरगुंडीच आहे.

----------

अजून एक गोष्ट या महाराष्ट्रातील निवडणुकीत झाली आहे...

कम्युनिस्ट आणि समाजवादी यांचा किमानपक्षी आत्ता तरी लय झालेला दिसत आहे. आता उरलो (जालावरील) लेखनापुरता अशी या विचारवंतांची अवस्था झालेली आहे. त्या विचारातील राजकारण्यांना तर मराठी जनतेने पार हद्दपारच केले आहे. जे काँग्रेसच्या लयापेक्षाही अधिक उत्तम आहे असे वाटते... पण असे होण्याची कारणे काय असावीत?

@मित्रहो
प्रसार माध्यमांनी भाजप बद्दल माहिती आधीच दिली आहे मी येथे सेनेबद्दल विचारणा केली आहे , आणि इतर पक्षांच्या आयाराम गयाराम लोकांचा जया पराजयाच्या एखादा तक्ता मिळाला लय भारी काम होईल ,
ह्या निवडणुकीच्या निमित्ताने छोटा कोण व मोठा कोण हे कोण चुकले.

छान विश्लेषण

या निवडणूकीचे अजून एक वैशिष्ट्य म्हणजे NOTA या पर्यायाची उपलब्धता.
काही ठिकाणी त्याचा वापर अतिशय सढळ आहेच. पण NOTA पेक्षा मत न दिलेले बरे म्हणणार्‍यांना NOTA काय करू शकतो याची चुणूक "पिंपरी" मतदारसंघाने दिली आहे

पिंपरीमध्ये विजयी उमेदवाराचे "मार्जिन" अर्थात फरकाचा आकडा NOTA ला मिळालेल्या मतांपेक्षाही कमी आहे. तेथील विजयी उमेदवाराला 51096 मते मिळाली तर दुसर्‍या क्रमांकावर असलेल्या उमेदवाराला 48761. अर्थात मार्जिन २३३५ मतांची झाली, मात्र NOTA या पर्यायाला ४४३५ मते आहेत.
कन्नड मतदार संघातही मार्जिन १५६१ची तर नोटाला २०९४ मते आहेत.
तीच गत गंगाखेडची मार्जिन 2289 तर नोटाला मते 2024
(गडचिरोलीमध्ये 17510 मतांसह नोटा तिसर्‍या स्थानावर आहे - दुसर्‍या स्थानावरील उमेदवाराला 18280!)
इतरही अनेक मतदारसंघात नोटाने निकाल बदलण्याची शक्यता निर्माण केली आहे.

हा पर्याय नसताना या लोकांनी उपलब्ध पर्यायांमध्येच मतदान करावे लागले असते किंवा मग त्यांनी मतदानच केले नसते. दोन्ही गोष्टीं होण्यापेक्षा सद्य रचना अधिक चांगली आहे. तेव्हा नोटा हा फस्ट पास्ट द पोस्ट या प्रकारात "पोस्ट" चे स्थान हलवण्याचे महत्त्वाचे कार्य करतो हे मी मागे म्हटले होते त्याला हा विदा पुष्टीच देतो आहे.

अप्रतिम लेख नेहेमीप्रमाणे :)

समजा नोटा पर्यायाला सर्वाधीक मते मिळाली तरीही दुसर्‍या क्रमांकावरचा उमेदवार हा जिंकुन आलेला उमेदवार ठरतो त्याचे काय?

लेख आवडला. अचूक विश्लेषण.

खास वाट बघावी असा लेख आणि त्यावर उत्तम चर्चा! मस्त!

मस्त विश्लेषण.

सुंदर विश्लेषण. वाचायला उशीर झाला जरा.

निवडणूकीनंतर निकालाचे पोस्टमॉर्टेम करून स्वतःच्या मेंदूचा भुगा करून घेण्यापेक्षा क्लिंटनच्या लेखाची वाट बघायचा जो निर्णय घेतला होता तो फळला. क्लिंटनचा लेख येईल अशी आशा नव्हे खात्रीच होती.
आमच्याकडून एक मिसळ लागू :)