वेदीवर या राही मी स्थिर

इंटरनेट नाझी

नथुराम गोडसे किंवा कवितेचे प्रकाशक यांनी या संकेतस्थळावर ही कविता टाकण्यास परवानगी दिली आहे का? अन्यथा ते लेखनचौर्य ठरेल.

कविता आवडली ....

..पण गांधीजींच्या प्रसन्न छायाचित्राच्याच खाली, आणि या 'राष्ट्रनायकाला श्रध्दांजली' अशा शब्दांना लगटून असलेल्या या कवितेचं उद्धरण हे नक्कीच खटकलं (अगदी धागालेखकाचा तसाच हेतू नसणार याची जाणीव असूनही), तसंच -अभिव्यक्तिस्वातंत्र्य वगैरे वगैरे मान्य करूनही- आजच्याच दिवशी हा धागा टाकणं हे अनौचित्यपूर्ण आणि खोडसाळपणाचं वाटलं हेही नम्रपणे नमूद करू इच्छितो.

खोडसाळ धागा आणि हास्यास्पद कविता.

नथुराम गोडसेंनी कधीही गांधीजींचा इतका द्वेष केला नसेल, जितका तथाकथित नथुरामभक्त करतात !

मरणान्तानि वैराणि.......|

१) की "त्याने हिंदुधर्मीयांच्या रक्षणासाठी व त्यांच्यावर फाळणीकाळात झालेल्या अत्याचाराच्या बदल्यासाठी भारताला स्वातंत्र्य मिळवण्यात सर्वोच्च स्थान असलेल्या नेत्याचा खुन केला" असं वाटतयं, हेच ?

२) की त्याला गांधी कर्तुत्वात महान न्हवते, त्यांच्या आंदोलनात अजिबात ताकत न्हवती, इंग्रजांना त्यांचा धाक वाटावा असे सर्वोच्च नेतृत्व न्हवते, त्यांची विचारसरणी व वागणुक देशाला स्वातंत्र देण्यासाठी अतिशय कुचकामी होती, इंग्रजांना पराकोटीची मदत करणारी होती, थोडक्यात आज गांधि द्वेश्टे महात्मा गांधिची जी किंमत करतात तिच किंमत इंग्रज गांधिची करत होते ? किंबहुना महात्मा गांधी त्यांच्या खिजगणीतही न्हवते ? असं काही म्हणायचं आहे ?

जर नथुरामला मुद्दा क्रमांक दोन बद्दल काही संदेश कवितेतुन द्यायचा नसेल तर आज राष्ट्रपिता महात्मा गांधींची पुण्यतिथी असताना त्यांनी स्वातंत्र्य मिळवायला काय केलं याचे गोडवे/पोवाडे गायले पाहिजेत. स्वातंत्र्याची पहाट दिसल्या नंतर भारतीय धर्मांधांकडुन कसं शेण खाल्ल गेलं, नेमके कोणते अत्याचार कोणावर कसे झाले यावर चर्चेचा आज नक्किच दिवस न्हवे.

स्वातंत्र्यानंतर भारतियांनी जे शेण खाल्लं त्याची कारणमिमासां करण्याची नेमकी हि वेळही न्हवे. ज्यांनी परक्यांविरुध्द उत्कृष्ट लढा दिला त्यांचे त्यांच्या स्वातंत्र्य लढ्याच्या कार्याबद्दल पुण्यतिथी दिवशी फक्त कौतुकच झाले पाहिजे, अन्यथा तो भारत देशाचा अपमान होय, एक प्रकारे राष्ट्रद्रोहच. आणि त्यांच्या ज्या वर्तनाचा आपल्यांना जो काही त्रास झाला त्यावर विचारमंथनाला ३६५ दिवस आहेतच की अगदी मस्त कमानी उभारुन फ्लेक्स लावुन ही कविता भारतियांच्या समोर आणुया, पण ते उरलेले ३६५ दिवस. आजचा दिवस हा परकीयांना कशी माघार घ्यायला लावली त्याचं कौतुक करण्याचाच होयं. धागा खरं तर अप्रकाशित केला जावा.

सहमत... धागाकर्त्याने आपल्या नावाला जागायला वर्षाचे बाकीचे दिवस वापरावेत.. !!

अतिशय अप्रस्तुत आणि खोडसाळ विकृत धागा. मरणानंतर वैर संपत / संपवावं असं आपली संस्कृती सांगते. संपादक महोदयांनी कृपया लक्ष द्यावे. हा धागा अप्रकाशित करण्यात यावा. जमल्यास हिटलर यांचे सदस्यत्व काढून घ्यावे हि विनंती.

एखाद्या माणसाची हत्या झाल्यावर, त्याच्या पुण्यतिथीला तुम्ही श्रद्धांजली वाहणार कि त्याचा खून करणाऱ्याच मनोगत लिहिणार? मनोगत लिहियाला ना नाही. पण आजच हा दिवस मात्र खचितच श्रद्धांजली वाहून स्मरण करण्याचा आहे. तो संकेत तुम्हाला पाळता आला नाही. तुम्ही एका सार्वजनिक संस्थळावर लिहित आहात हे भान सुटू द्यायला नको होते.

सर्व सन्मानीय सदस्यांची आधी माफी मागून मग आपला विचार मांडत आहे..

गांधी, सावरकर, गोडसे आपल्या पचनी पडले आहेत असा गोड गैरसमज करून उगाच नको ते फाटे फोडण्यात काहीही हशील नाही.

मुळात आपल्या कबुलीजबाबात गोडसे ह्यांनी "गांधी वधाची" कबुली दिली आहे, "गांधी हत्येची" नाही. गोडसे ह्यांनी महात्मा गांधीचे कर्तुत्व कमी लेखले नाही. हिंदू राष्ट्राच्या त्यांच्या संकल्पनेला गांधींचे फाळणी पुरस्कृत धोरणाने तडा गेला म्हणून हे अप्रिय कार्य त्यांनी केले अशी नोंद दिलेल्या जबानीत दिसून येते.

गांधी हत्येची निंदा करून आणि गोडसे द्वेष करून गेल्या ५० वर्षात भारतातील सर्वात जुन्या राजकीय पक्षाने देशाचा किती उद्धार केला आहे हे जगजाहीर आहे. त्यात शब्दांची भर घालण्यात अर्थ नाही.

पेशवे म्हणाले त्या पुढे जाऊन असे म्हणेन कि आपण कितीही मोठे लेखक झालो तरी गांधी, सावरकर, गोडसे आणि समकालीन legends बाबत आपण भाष्य करणे योग्य ठरणार नाही. त्यांच्या विचारांचे रसग्रहण करता आले तरी आयुष्य सार्थकी लागेल.

युध्य जिंकण्यासाठी अर्जुनाने स्वकीयांचा वध केला म्हणून तो नराधम ठरत नाही....... उगाच शब्दाला शब्द जोडून अर्थहीन तर्क करणे मला तरी चुकीचे वाटते.

बन्या बापु.

अवांतर:

माझ्या छटाकभर वाचनात आलेले गांधी जेवढे मला प्रिय आहेत, तेवढाच आदर मला गोडसे आणि विशेषतः त्यांच्या सावरकर भक्ती बद्दल ही आहे.

हा हा हा ... आरं ते हिटलर पल्लं काड्या टाकुन ... नं आपु कनाला तरास करुन झयाचा?
पौना भेटल्यावं बगु कि मंगशेक!

सैतानाचे उदात्तीकरण कशासाठी ? आधीच देशात बाहेरचे हल्ले कमी होत आहेत म्हणुन अश्या प्रवृतींचे स्तोम माजवले जात आहे का ?

देश तरी नक्की एकच आहे ना ? मी तरी हिंदुस्थानातच राहतो, आनी देशविघातक कृत्य करणारा प्रत्येक व्यक्ती माझ्यासाठीतरी सैतानच......

आईचा घो त्या नथुरामी कवितेच्या. हा धागा पाहून आधी करमणूक झाली, नंतर मात्र किळस आली. असो. आमची उन्नती अजून झाली नसल्याचेच हे लक्षण आहे असे म्हंतो आणि इनो घेऊन गपगुमान बसतो तेच्यायला.

काय झालयं आता स्वातंत्र्य मिळालय. ते ही तुम्हां आम्हाला झळ न पोहोचता. मग उरल काय? तर उचलली जीभ अन लावली टाळ्याला. ते करायला काही विषेश श्रम पडत नाहीत. असेल एव्हढी रग तर उतरा सक्रिय राजकारणात, सोडा तुमच्या ऐषोआरामाच्या एमएनसी नोकर्‍या अन करा थोडा फार प्रय्त्न त्या महात्म्याच्या अंगावरच्या पंचाच्या सुताशी तरी बरोबरी करण्याचा. मग बघु. उगा कुठेही काहिही घरबसल्या कॉपी पेस्ट करता येतं म्हणुन लिहायच आपलं. नुसता वाचाळ्पणा.

ह्म्म... रोचक चर्चा चालु आहे.
मला व्यक्तीश:गांधींचे सर्वच विचार पटत नाही,त्यात अंहिंसा हा विचार ! आत्म संरक्षण हा प्रत्येक प्राण्याचा (मनुष्या सकट) अंगिभूत गुणधर्म आहे असे मला वाटते,आणि अश्या क्षणी ( आत्म संरक्षण करतना) हिंसा होउ शकते.
समोरचा शस्त्र घेउन तुमचे मुंडके उडवायला आला आणि तुम्ही त्याचे मनःपरिवर्तन होईल असे विचार घेउन बसलात तर तुंमचे शिर धडावेगळे व्ह्यायला क्षणाचाही विलंब लागणार नाही.(क्वचितच एखादा अपवाद असु शकतो.)
जेव्हा मोठ्या प्रमाणात हिंदुंवर अत्याचार होत होते,हिंदु स्त्रीयांवर बलात्कार होत होते तेव्हा गांधींजींनी हिंदुंना सांगितले की तुम्ही विरोध करु नका,स्त्रीयांनी बलात्कार करणार्‍याला विरोध करु नये असे त्यांनी म्हंटले !
संदर्भ :-
6th July, 1926, edition of the Navajivan, Gandhi wrote: “He would kiss the feet of the (Muslim) violator of the modesty of a sister” (D Keer, Mahatma Gandhi, Popular Prakashan, p. 473). Just before the partition, when both the Hindu and Sikh women were being raped by Muslims in large numbers in West Punjab, Gandhi advised them that if a Muslim expressed his desire to rape a Hindu or a Sikh lady, she should never refuse him but cooperate with him. She should lie down like a dead with her tongue in between her teeth, advised Gandhi (Lapierre and Collins, p. 479).
आज जेव्हा हिंदुस्थानात स्त्रीयांवर बलात्कार होत आहेत,तेव्हा बलात्कार्‍याला फाशी किंवा त्याचे लिंग कापुन टाकण्याची भाषा केली जाते,पण मग गांधींजींची तत्वे लागु करायची झाली तर्,पहिले त्याचे मनःपरिवर्तन केले पाहिजे आणि त्याला फाशी देता कामा नये,कारण ती हिंसा ठरेल.

स्वामी श्रद्धानंद यांनी शुद्धी यज्ञा द्वारे मुसलामान झालेल्या हिंदुंना परत हिंदु करण्यासाठी शुद्धी यज्ञ सुरु केला होता,त्यांचा खुन अब्दुल रशीदने केला,त्याला गांधींजींनी हाक मारली "भाई अब्दुल रशीद" मग मला प्रश्न पडतो अशी हाक नथुराम गोडसेला गांधीवादी मारु शकतील का ?
तसेच मीर आलम याने 10th February 1908 रोजी गांधींजींना मारले (लाथा बुक्यांनी / काठ्यांनी) आणि त्यांना ठार मारण्याची धमकी दिली. या व्यक्ती बद्धल कुठेही विरोध झाल्याचे मला ठावुक नाही.

आता गांधींजींच्या सत्याचे प्रयोगचा उल्लेख वरती एका प्रतिसादात आला म्हणुन काही इतर माहिती इथे देतो...

(फोटो जालावरुन घेण्यात आलेला आहे.)
गांधीजींचे अनेक स्त्रीयांशी संबंध असल्याचे म्हंटले जाते,त्यात एक नाव आहे सरला देवी.ही रविंद्रनाथ टागोरांच्या मोठ्या बहिणीची मुलगी.
सरलादेवी शिवाय गांधीजींचे इतर काही स्त्रियांबरोबर संबंध असल्याचेही बोलले गेले. यात ब्रिटिश एडमिरलची मुलगी मेडेलीन स्लेड, सुशीला नायर आणि दोन मानसकन्या मनु तथा आभा गांधी यांचे नाव आहे.
सत्याचे प्रयोग हे गांधींच्या कुटुंबियांना आणि आश्रमातल्या लोकांना आवडत नव्हते !

या प्रयोगात त्यांच्या "मानस कन्या"सुशीला नायर आणि मनु यांच्या सोबत नग्न होउन अंघोळ करणे,झोपणे असे प्रयोग केले.
आता मला एक प्रश्न पडतो की त्यांना "मानस कन्या" म्हणणे आणि आणि याच कन्यांबरोबर असे "सत्याचे" प्रयोग करणे हे कुठल्या तत्वात बसते ? शिवाय आधार घेण्यासाठी अनेक पुरुष मंडळी असताना त्यांना या दोघीच का लागायच्या ? ( हा खोडासाळपणे विचारलेला प्रश्न नाही याची कॄपया नोद घेतली जावी.)

काही संदर्भ :- Bharat: An Untold Story
Gandhi's Mindless Appeasement of Muslims and the Partition of India
मुलाने विरोध केला नसता तर गांधीजींचे झाले असते दुसरे लग्न!

***
माझ्या गांधींचा काही विचारांनाच विरोध आहे,आणि मी गांधी द्वेष्टा नाही. कुठल्याही व्यक्तीचा मग ते गांधींजी असोत वा नथुराम गोडसे यांच्या सर्व बाबी आणि विचार समजुन घेण्याचा माझा हा प्रयत्न आहे.

गदर पार्टीचा इतिहास,अभिनव भारत संघटना,अनेक क्रांतिकारकांची चरित्रे,बंगाल्यातली चळवळ,लाहोर,धाका,मेरठ इथली आंदोलने/कट याविषयीची माहिती,१८५७ च्या १००,१२५,१५० व्या स्मरण वर्षानिमित्त प्रसिद्ध झालेले अनेक विशेषांक मुद्दाम मिळवून वाचले आहेत.याशिवाय काँग्रेस प्रणीत चळवळीचे गोषवारे,मथितार्थ,इतिहास,अन्वयार्थही वाचले आहेत.हे सर्व आणि मी नथुराम,गांधीहत्या आणि मी,५५ कोटी,सहा सोनेरी पाने,वगैरे सर्व वाचल्यानंतर असे मत बनले आहे की सशस्त्र क्रांतिकारकांचे देशप्रेम जाज्ज्वल्य आणि वैय्यक्तिक चारित्र निष्कलंक होते याबद्दल शंकाच नाही आणि ते आदरणीय आहेतच.पण एकूणच त्यांची दूरदृष्टी कमी पडली.त्यांना या प्रश्नाची व्याप्ति समजली नाही असेही म्हणता येईल.तुरळक इथेतिथे एखाद्या इंग्रज अधिकार्‍याची हत्या करणे,तुरळक बाँबस्फोट करणे,एखादे जहाज मद्रास किनारपट्टीवर पाठवून त्यातून मद्रास किनारपट्टीवर मारा करून संपूर्ण मद्रास इलाका ताब्यात येईल अशी अपेक्षा करणे(वीणा गवाणकर यांच्या नाही चिरा नाही पणती या पुस्तकात या केविलवाण्या घटनेचे तपशीलवार वर्णन आहे.)हे सर्व प्रकार इंग्रज सत्तेला आव्हान देण्याइतपत पुरेसे नव्हते.हिटलर आणि जपानशी कॉमन कॉझ (हातमिळवणी?)करणे हे अदूरदृष्टी आणि मुत्सद्दीपणाच्या अभावाचे ठळक उदाहरण आहे. शिवाय रक्तरंजित विरोधाला इंग्रज हिंसेने उत्तर देऊ शकत होते.गांधीजींच्या अहिंसात्मक विरोधाला सामोरे जाताना मात्र ते गडबडले.सशस्त्र क्रांतिकारक देशातल्या संपूर्ण जनतेची सहानुभूती अथवा पाठिंबा मिळवू शकले नाहीत.उलट गांधींची चळवळ कान्याकोपर्‍यातल्या माणसाला सामावून घेऊ शकली,त्याच्यापर्यंत पोचू शकली,त्याचा आत्मसन्मान जागृत करू शकली म्हणून ती स्वातंत्र्यासाठीची प्रमुख चळवळ मानली गेली.सशस्त्र क्रांतिकारक नेहमीच एकांडे राहिले. आर्थिक चणचण,गुप्तहेरांचा ससेमिरा दोघांनाही सोसावा लागला.पण गांधीजींसाठी सामान्य गृहिणीने गळ्यातले मंगळसूत्र,हातांतल्या बांगड्या काढून दिल्या.हे प्रेम, हा पाठिंबा सशस्त्र चळवळ मिळवू शकली नाही.व्यापक रणनीती आणि दूरदृष्टीचा अभाव तसेच जनतेची सहानुभूती आणि पाठिंबा मिळवू न शकणे यामुळे हा लढा एकंदर स्वातंत्रचळवळीत प्रमुख स्थान मिळवू शकला नाही.देशभक्ती आणि शौर्य होते पण विवेक आणि धैर्य(पेशन्स्)कमी पडले (असे माझे मत आहे).

गांधीं बद्दल आदर आहेच पन गोडसे यान्चा तितका द्वेश हि नाहि वाटत.
गांधीं एक व्यक्ति आनि त्यान्चे स्वातंत्र्य मिळन्यातिल योगदान या २ वेगळ्या बाबि आहेत. असहकार चळवळ किवा तत्सम मार्गाने स्वातंत्र्य मिळवुन दिले असते तर त्यान्च्या बद्दल अजुन जास्त आदर असता.
बाकि कसाब नि गोडसे यान्चि तुलना अमान्य. कसाब १ पुर्न समाजाच्या विरुद्ध तर गोडसे १ व्यक्ति विरुद्ध.
१९२२ मधे चौरी_चौरा नन्तर असहकार आन्दोलन का मागे घेतले? समाज स्वातंत्र्य उपभोग्न्यास योग्य नाहि म्हनुन? कि स्वताच्या तत्वा पेक्शा स्वातंत्र्य कामि किमतिचे वाटले?

गांधीजीही महत्त्वाचे नाहीत आणि नथुरामही नाही.... खरं महत्त्व याचं आहे की आपण काय शिकतो त्यांच्याकडून... कोणाकडून सकारात्मक अर्थाने शिकता येतं कोणाकडून नकारात्मक अर्थाने... शिकणं महत्त्वाचं... बाकी मूळ कवितेवर आमचा हा उतारा.... ;)

वैष्णव जन तो तेने कहिये, जे पीर पराई जाणे रे ।2।

पर दुःखे उपकार करे तोये, मन अभिमान न आणे रे ।।
सकल लोक मां सहुने वन्दे, निन्दा न करे केनी रे ।।
वाच काछ मन निश्चल राखे, धन-धन जननी तेरी रे ।।

वैष्णव जन तो तेने कहिये, जे पीर पराई जाणे रे ।2।

समदृष्टि ने तृष्णा त्यागी, पर स्त्री जेने मात रे ।।
जिहृवा थकी असत्य न बोले, पर धन नव झाले हाथ रे ।।
मोह माया व्यापे नहि जेने, दृढ वैराग्य जेना तन मा रे ।।
राम नामशुं ताली लागी, सकल तीरथ तेना तन मा रे ।।
वण लोभी ने कपट रहित छे, काम क्रोध निवार्या रे ।।
भणे नर सैयों तेनु दरसन करता, कुळ एको तेर तार्या रे ।।

वैष्णव जन तो तेने कहिये, जे पीर पराई जाणे रे ।2।

नथुराम गोडसेंचा विरोध गांधीजींच्या विचारांना होता. विचारांची लढाई विचारांनीच लढावी ह्या सूत्राचे महत्व भारतीय समाजालाही समजले होते. पण गोडसेंनी हे सूत्र नाकारून विचार करणार्‍या व्यक्तीची हत्या केली, ह्याचे समर्थन कसे होऊ शकते?
व्यक्तिद्वेषातून हत्येचा आधार घेत विचार संपविण्याचा प्रयत्न त्यानी केला पण गांधीजींच्या विचारांची हत्या करू शकले नाहीत.तसेच ह्या हत्येचे समर्थन करणारे गांधीजींचा फाळणीला पाठिंबा व पाकिस्तानला दिलेले काही कोटी ही कारणे सांगतात, पण गोडसेंनी १९३५ साली सुद्धा असाच प्रयत्न केला होता. त्यामागे गांधीजींचा वाढता करिश्मा व सर्व समाज स्तरातून मिळणारा पाठिंबा हेही कारण असु शकते.

विचार अव्यक्त नसतात. ते व्यक्ती पासूनच जन्मतात. गेलाबाजार पुढचं नुकसान तर टळलं गेलं! काय माहिती या माणसाने पुढे आणि कशा कशा बाबतीत इमोशनल ब्लॅकमेल केलं असतं.

तुमचा मुद्दा गांधीहत्येचे समर्थन करणारा वाटला, म्हणून एक प्रश्न, आत्ताच्या राजकारण्यांना आणि सो कॉल्ड समाजकारण्यांना कस रोखायला पाहिजे तुमच्यामते?.
यातल्या काहींचे विचार आणि कृती ही तर गांधीजींच्या विचारांपेक्षा देशासाठी कितीतरी भयानक आणि विध्वंसक आहे.

समजा नथुरामने गांधीजींना मारले नसते व गांधीजी अजून ६-७ वर्षे जगले असते, तर भारतात नक्की काय फरक पडले असते? म्हणजे भारतात त्यामुळे नक्की काय वाईट्/चांगले झाले असते?

माझ्या मते १९४८ ची ब्राह्मणांविरूद्धची दंगल नक्की झाली नसती. पण त्याव्यतिरिक्त अजून कोणत्या घटना घडल्या असत्या/नसत्या?