तारीफ करू का त्याची

शे शंभर लोकानी कविता खूप आवडली म्हणूनही अन्य ठिकाणावरून पण कळवलं आहे.

मीही त्या शे-शंभर लोकांचा आदर करतो...

शेवटी काय "पसंत अपनी अपनी ख्याल अपना अपना"

अगदी खरे! मला स्वत:ला मात्र एका चांगल्या, लोकांच्या तोंडी असलेल्या गाण्याचा असा अन्य भाषेत केलेला अनुवाद रुचत नाही. मूळ चाल ज्या भाषेला लावली असेल त्याच भाषेत ते गाणं गुणगुणायला मजा येते. त्या त्या भाषेतल्या त्या त्या शब्दांनीच ती चाल अधिकाधिक रुजत असते/रुजलेली असते. त्या चालीत अन्य भाषेतले शब्द वाचताना, गुणगुणताना दाताखाली खडा आल्यासारखे वाटते, दुसर्‍याच्या ताजला कुणी आपली वीट जोडली आहे असे वाटते.

गीतरामायणाचेदेखील असेच झाले. मूळ मराठीतल्या गीत रामायणाचे नंतर अनेक भाषांतून भाषांतर झाले परंतु ती कोणतीच गाणी रुजली नाहीत! त्याचे कारणही बहुदा हेच असावे...!

मूळ भाषा मराठी असो, हिंदी असो, वा इतर कुठलीही असो, उदाहरणच द्यायचं झालं तर,

क्षणिक तेवी आहे बाळा मेळ माणसांचा,
पराधीन आहे जगती, पुत्र मानवाचा!

या ओळी अन्य भाषेत कुणीही कितीही उत्तमरित्या भाषांतरीत केल्या तरी त्या चालीत ऐकायला रुचणार नाहीत, किंवा

पर्दा नही जब कोई खुदासे,
बंदो से पर्दा करना क्या?

या ओळी अन्य भाषेत कुणीही कितीही उत्तमरित्या भाषांतरीत केल्या तरी त्या चालीत ऐकायला रुचणार नाहीत! निदान मला तरी नाहीत. मला ते हास्यास्पदच वाटेल...

स्वरांमुळे शब्दांना झळाळी येते परंतु नंतर ते शब्द त्या स्वरात इतके छान मुरतात की पुढे पुढे त्या शब्दांमुळेही मूळ स्वर अधिकाधिक तेजस्वी बनत जातात. असं हे शब्द-स्वरांचं अद्वैत! शब्दस्वरांच्या त्या ताजला कुणी स्वत:ची नवी वीट लावू नये असे मला वाटते!

असो, मला गीतसंगीताची फारशी समज नाही. आपले काव्य आवडणार्‍या त्या शेशंभर लोकांइतकी तर नक्कीच नाही! :)

तरीही वरील सर्व ही माझी वैयक्तिक मतं आहेत आणि माझ्यापुरती ठाम आहेत!

कळावे, लोभ असावा. पुढील लेखनाकरता शुभेच्छा!

तात्या.