भावातीत अवस्था - कोडींग करताना

१.

ध्यान व योग करून भावातीत अवस्था मिळवण्याचा प्रयत्न आम्हीही केला, त्याचे अनेक शारीरिक व मानसिक फायदे हि आहेत परंतु जी अवस्था आम्हाला आमच्या कामातून मिळते त्यासारखे मिळवण्यास आम्ही अजूनतरी अपयशी आहोत.

जगातलं कोणतंही काम निर्वैयक्तिक आहे. झाडू आपल्याला बोलवत नाही की संगणक कुणाला साद घालत नाही की सतार मला वाजवा म्हणत नाही त्यामुळे आनंद कामात नाही. तुम्ही स्वतः आनंद आहात आणि स्वतःशी कनेक्टेड असाल तर तुम्ही वाट्टेल ते काम इंटरेस्टींग करु शकता. तुमचा लेख नेमका उलट्या धारणेतून आला आहे त्यामुळे तुम्हाला फक्त एकाच कामात आनंद मिळतो. अर्थात हा आनंद कामामुळे नसून त्या दरम्यान तुम्ही स्वतःशी कनेक्टेड असल्यामुळे होतो कारण काम कायम निर्वैयक्तिक आहे .

मी वाट्टेल ते काम इंटरेस्टींग करतो मग ते माझं व्यावसायिक काम असो, कंझ्युमर कोर्टाची केस असो, इथलं लेखन असो, माझ्या विरोधात येणार्‍या प्रतिसादांना उत्तर देणं असो, बायकोबरोबर खरेदी असो की सुपर मार्केटला जाऊन किराणा आणणं असो की स्म्यूलवर येणार्‍या इनवाइटसच्या युवतींबरोबर गाणं असो, टेबल-टेनीस, सिंथेसाइजर, चेस, योगा, प्राणायाम...... काय वाट्टेल ते. तुमचा अप्रोच एकांगी आहे.

२. परंतु ते बोटात बोटे घालून बसण्याइतके सोपे नाही किंवा कुठल्याही नशेत तंद्री लागण्याइतका सरळ हि नाही . हि अवस्था गाठण्यासाठी १०-१५ वर्षांची तापशर्या आहे .

हाच तर मुद्दा आहे ! १०/१५ वर्ष चुकीची साधना करुन काही तरी काल्पनिक अवस्था गाठण्याचा प्रयत्न केल्यामुळे घोर अध्यात्मिक गैरसमज झाले आहेत. त्या धारणेतून तुम्हाला इतक्या सोप्या पद्धतीनं मेंटल अ‍ॅक्टीविटी थांबेल हे मान्यच होणार नाही. याचा अर्थ तुम्ही ते ध्यान करुन पाहा असं नाही तर तुम्ही ते न करताच हा लेखनप्रपंच केला आहे हे नक्की.

खरे आहे, आणि मला अश्या अवस्थेत गेल्यावर स्वतःशीच बडबड करायची सवय आहे..
ऑफिसमध्ये त्यामुळे मी अनेक वेळा चेष्टेचा विषय झालो होतो.. जिवंत माणूस असल्यासारखे मी कोड शी बोलत असे जवळजवळ !!!

वगिश, जोपर्यंत तुम्ही बोटात बोट गुंफून त्याचे लोलक बनवून त्याकडे पाहत नाही म्हणजेच "साधना" करत नाही तोपर्यंत तुम्ही उगीच अध्यात्मिक भाष्य करण्याचा फंदात पडू नका.

एकदा का "साधना" केलीत (तेच ते, बोटात बोट गुंफून त्याचे लोलक बनवून त्याकडे पाहणे. साधना म्हणतात त्याला) आणि "मला अनुभव आला" म्हणालात की तुम्ही अध्यात्मिक भाष्य करण्यास पात्र झालात. त्यानंतर तुम्हाला विदेहत्त्वाची कल्पना तसेच भावातीत अवस्था म्हणजेच विदेहत्त्व या वस्तुस्थितीची कल्पना आली असल्याचे प्रमाणपत्र देण्यात येईल.

पण त्याच वेळी बाजूला आणून ठेवलेल्या चहाला गार होऊ देत नाही. एक हात आपसुकपणे कपाकडे गेलेला असतो. मग चहाचे घुटके घेत भाव कायम ठेवतो.

@वगिश

तुमचा लेख नेमका उलट्या धारणेतून आला आहे

घोर अध्यात्मिक गैरसमज झाले आहेत

काय वाट्टेल ते. तुमचा अप्रोच एकांगी आहे.

न तुम्हाला विदेहत्त्वाची कल्पना न तुम्हाला भावातीत अवस्था म्हणजेच विदेहत्त्व या वस्तुस्थितीची कल्पना.

तुम्ही निष्कारण गाडी अध्यात्माकडे वळवली !

तुम्ही काहीही साधना न करता उगीच अध्यात्मिक भाष्य करण्याचा फंदात पडलात.

हे तुम्हाला समजलं ना?

म्हणजे काय समजलंच पाहिजे कारण सर्वज्ञ यांनी तसे सांगितले आहे.

तेंव्हा हे कोडिंग फिडींग सारख्या सर्व भंपक गोष्टी सोडून एक क्षणात विदेहत्व कसं मिळवता येईल यासाठी कान पकडून श्री सर्वज्ञ यांचे गंडाबंध शागीर्द व्हा

=))