आनंदाचं रोपटं

आनंदाचं रोपटं

आमच्या घराबाहेर एक कुठलं तरी रोपटं आलंय. नको नको म्हणून आलेलं अगदीच unwanted child म्हणा ना. पण ते झाड. झाड कसलं रोपटं म्हणा ना मला खूप खूप आनंदी वाटतंय. काल अचानक आलेला पाउस सोसाट्याचा वारा त्याने खूप enjoy केलंय. आजचा मळभ-उन्हाचा खेळ ते स्वत: खेळतंय. मला ते रोपटं मनापासून आवडलेय. शेजारी राहायला आलेलं एखादं गोंडस मूल आपल्याला कसं आवडतं ना तसेच ते मला आवडलंय. ते माझं गोड आनंदाचे रोपटं आहे.

आज सकाळी आमच्या वॉचमनच्या मुलीसाठी मी चॉकलेट दिलेय. आज माझा दुपारचा जेवणाचा डबा मी सहकारी मित्रांबरोबर शेयर केलाय. घरी बायकोला फोन करून आजचं जेवण खूप सुंदर झालंय म्हणून सांगितले आहे. घरी जाताना मुद्दाम वाटेवरच्या देवळात जाऊन आलोय. बरोबर असलेले सफरचंद देवळाबाहेरच्या छोट्या मुलीला दिलेय. वाटेवर भेटलेल्या मित्रांबरोबर खूप गप्पा मारल्या आहेत. मुलीसाठी मुद्दाम चित्रकलेचं पुस्तक आणले आहे. तिच्याबरोबर तिच्या गंमतीच्या गोष्टी ऐकतोय. जेवणाची ताटं घेतली आहेत. पाट-पाणी घेतलंय. थोडक्यात आजचा दिवस खूप आनंदात परमोच्च सुखात गेलायं.

आता रात्रीच्या काळोखात ते रोपटं आणिकही आनंदी दिसते आहे. कारण तसलंच एक आनंदी रोपटं आज माझ्या मनातही उमललंय आणि ते आनंदाचं रोपटं सृजनात्मक आनंदमुळे आणखी आनंदी झालंय.