ठाण्याचे नवे मेतकूट हॉटेल - एक वाईट अनुभव

@zomato, burrp या साईटस वर हा रिव्यु टाका, म्हणजे कळेल लोकांना. जनरली रेस्टॉरंट निवडताना लोक अश्या साईटस वरचा रिव्यु वाचुन निर्णय घेतात, त्यामुळे तुमचा मॅसेज जास्तीत जास्त लोकांपर्यंत पोहचेल.>>> +++++++++१११११११११११११११११ हे कराच!

नक्की कराच हे

हा अनुभव जास्तीत जास्त लोकांशी शेअर करा. फेसबुकवरही टाका.
जर काही मनाची शिल्लक असेल तर ते तुमच्याशशिसंपर्क करतील, नाहीतर सोडुन द्या.
पण प्रसिद्धी मात्र जरुर द्या. त्या मुळे किमान काही जण तरी अश्या दिव्यातुन वाचतील.

यान्चे म्हणणे ऐका. zomato, burrp या साईटस वर हा रिव्यु टाकाच.
सुतासारखे सरळ येतील.

हो कदाचित. काही सेन्सिबल आणि प्रोफेशनल रेस्टॉरंटमालकांनी अशा फोरम्सवर तक्रार करणार्‍या ग्राहकाची लेखी माफी मागून त्यांना सन्मानाने वेळ देऊन "ऑन हाऊस" मेजवानीला आमंत्रण दिल्याच्या केसेसही तिथेच वाचण्यात आल्या आहेत.

एखाद्या रेस्टॉरंटला "गुर्मी" हाच आपला यूएसपी ठेवायचा असू शकतो. तीही एक वेगळी स्ट्रॅटेजी म्हणून काही कंडिशन्स पूर्ण होत असल्यास काम करुन जातेही.

पण त्यासाठी पंचवीस पन्नास वर्षे आपल्या क्वालिटी अन चवीने तेवढी हुकूमत कमवावी लागते. मग लोक रुमाल टाकून पहाटेपासून रांगा लावूनही उभे राहतात. आणि त्यांच्यावर ओरडून क्यू मॅनेजमेंट केली तरी गप ऐकतात. (ते चांगलं आहे असं नव्हे, पण समटाईम्स इट वर्क्स. तीच कदाचित दुकानाची / हाटेलाची खासियतही बनते आणि यांचा प्रसिद्ध पदार्थ मी आज रांगेत नंबर लावून संपण्याच्या आत मिळवला अश्या आनंदात लोक दुपारी पिशवी नाचवत आपापल्या घरी येतात त्यात त्या दुकानदाराचं अफाट यश आहे.) यू डोंट बाय इट, यू अचिव्ह इट. ;)

पण... उद्घाटनाच्या पहिल्याच आठवड्यात अथवा महिन्यात अथवा वर्षात असं काही म्हणजे टू मच.

अजिबात सहमत नाही.

एक तर जमत नसेल तर हॉटेल टाकू नको ना भौ. बरं, गैरसोय झाली तर किमान मग्रुरी दाखवू नकोस, अशी अपेक्षा करण्यात काहीच गैर नाही.

पेठकरकाकांच्या प्रतिसादाच्या प्रतीक्षेत आहे.

१००% असहमत.

अडचणींमुळे सेवा देऊ नं शकणं एक वेळ समजु शकतो. पण कमीत कमी गिर्‍हाईकाची माफी तर मागीतली असती? उर्मटपणा सहन करुन घ्यायला श्री.सर्वसाक्षी फुकट जेवायला गेलेले नव्हते. गिर्‍हाईकांशी नीट वागता येत नसेल तर तो माणुस व्यवसायाला नालायकचं की. इथे मराठी-अमराठीचा मुद्दा येतो कुठे? आमच्या मित्रवर्यांनाही वाईट अनुभव आलाय तिथे. ४-५ वेळा पाणी मागुनसुद्धा साधं पाणी दिलं गेलं नाही त्याच्या सासुबाईंना. जो कोण नमुना कौंटर वर होता त्याला सांगीतल्यावर त्यानी वसकुन पाणी आणुन द्यायला सांगीतलं. तेही लगेचं नं देता थोड्या वेळानी दिलं गेलं.

झोमॅटो वर रिव्ह्यु द्या टाकुन, ४ दिवसात सुतासारखे सरळ येतील.

पूर्णतः असहमत.

पहिली गोष्ट म्हणजे एक टेबल किमान ४५ मिनिटे सिकामे होत नाही याचा अंदाज हॉटेल चालवणार्‍या माणसाला यायलाच पाहिजे. वाटल्यास सुरुवातीचे ३ -४ दिवस मॉक करुन बघा.

दुसरी गोष्ट म्हणजे टेबल बुकिंग मध्ये गोंधळ झाला आहे हे मालकांना २ वाजता कळले असणे अपेक्षितच आहे. ते स्पष्टपणे ग्राहकाला सांगणे अपेक्षित आहे. मुळात गोंधळ झाला तर त्याबद्दल मनापासून दिलगिरी अपेक्षित आहे. वॉक इन ग्राहकांना टेबळ मिळण्यास उशीर होतो हे ठिक आहे पण आधीच आरक्षित केलेले असताना असे घडणेच अपेक्षित नाही.

शिवाय पोचल्यावर जे टेबल देतो सांगितले आहे ते सांगुन ते न देणे, एक्त्र आलेल्या लोकांना वेगवेगळ्या ठिकाणी बसायला लावणे (सोय करणे शक्य असताना) आणि ऐन जेवण्याच्या वेळेस ३० -४० मिनिटे उशीर करणे हे अक्षम्य आहे.

जेवण तयार आहे हे सांगुनही ऐनवेळेस संपले असे सांगणे तर मुर्खपणा आहे. दारावर उभा असलेला वॉचमन असेल तर ठीक आहे. अन्यथा हॉटेल सांभाळणार्‍या इतर कोणालाही जेवण तयार आहे की नाही हे माहिती असणे अपेक्षित आहे.

मुख्य म्हणजे झाल्या प्रकाराबद्दल मनापासून दिलगिरी व्यक्त केली असती, नंबर लिहुन घेतला असता, परत असे होणार नाही असे सांगितले असते तर झाल्या प्रकाराची एवढी चीड आली नसती.

पूर्ण असहमत... त्यांनी २.४५ पर्यंत वाट पाहूनही रिजर्वेशन असूनही वेगवेगळी टेबलं देउन वर जेवण संपलं असंच ऐकायचं असेल तर असं हॉटेल फक्त ते 'मराठी माणसाचं' आहे म्हणून 'जाउ द्या हो' करण्यात काही अर्थ नाही. त्यापेक्षा त्या मराठी माणसाला लवकर अक्कल येण्यासाठीच रिव्ह्यु लिहायला पाहिजे. आपण त्या मालकाला हॉटेल कसं चालवायचं ह्याचं शिक्षण मिळेपर्यंत वाट बघायची की काय?

गोखलेंचा वडापाव पूर्वापार गोखले रोड वरील सगळ्या वडापाव विक्रेत्यांपेक्षा एक दोन रुपये महाग आहे. आता गोखले मंगल आहार बघा. इथे तुम्ही नुसती पोळी / नुसती भाजी घेऊ शकत नाही. तुम्हाला पोळीबरोबर भाजी अथवा भाजीबरोबर पोळी पार्सल घ्यावीच लागते. याला म्हणतात .....

तळटीप : हे संबंधित व्यक्तीला दर्शवून झालेलं आहे. परंतु ते यापलिकडचे दिसतात. तेंव्हा आता इतर उपाय करावे लागतील. तूर्तास तरी पर्यायी हॉटेलांना/पोळीभाजी केंद्रांना प्राधान्य दिलं जातं.

सहमत...

स्वगत : सध्यातरी ज्या हॉटेलात बियर मिळते तिथेच जातो.

सहमत

त्यापेक्षा संबंधित व्यक्तीला जाऊन स्पष्ट शब्दात सांगा. नाही समजली ती भाषा तर तमाशा करा तिथेच. चार असलेली गि-हाईकं पण जातील.

हॉटेलचं नाव द्या हो. निदान आम्ही तरी पुढच्या वेळी जाणार नाही. गेलाबाजार रस्त्याचं तर नाव द्या.

थंडगार दोसा पुढ्यात आला.

कोणत्याही हॉटेलात वाफाळता "गरम डोसा" पुढ्यात आल्याचं आजवरच्या हयातीत आठवत नाही. त्यासाठी रस्त्याकडेचा एखाद्या अण्णाचा गाडा किंवा दावणगिरी लोणी स्पंज डोश्याची गाडी गाठावी लागते.

तुळशीबागेमधलं "अगत्य" किंवा अक्षय का हो?

अक्षय वाल्यानी एकदा आंबलेली बटाट्याची भाजी घालुन डोसा दिलेला. त्यावर तक्रार केली असता खालच्या मालकानी सॉरी बिरी नं म्हणता अनुनासिक स्वरामधे "जंराँशीं तंरं लांगंलेंलीं दिंसंतेंयं" किंवा "झांलीं अंसेंलं खंरांबं" अश्या टायपाचं उत्तर दिलं होतं. बरं असं उत्तर ऐकुन आईनी तिथे चामुंडा अवतार धारण केला होता. परत कै त्या हाटेलात गेलो नाही कधी.

अगत्य वाला मात्र चांगला आहे. कधे मधे गार देतो, पण ते सोडुन क्वालिटी चांगली आहे.

लोक वेडे म्हणून नाही ना गर्दी करत. (हे मी उपहासाने म्हणतोय बरं का. तुम्हाला नव्हे.)

फेब्रुवारी-मार्चमध्ये मी सलग दोन आठवड्यांत तीनदा 'मेतकूट'मध्ये गेले होते. गर्दी होती तेव्हा व्यवस्थापन, अन्नाची चव सगळ्या बाबतीत जेवढं जमेल तेवढं सगळं गंडलेलं होतं. पदार्थ संपलेला वेटरांना माहित नव्हता. ते सांगायलाही चिकार वेळ लावला. मोदकासारखा पदार्थ "तीनच देणार, एक किंवा दोन नाही मिळणार" छाप नियम का बनवतात कोण जाणे!

पण ती जागा म्हणजे खुराडं आहे. चकचकीत फरश्या आणि आरसे लावून क्षीण प्रयत्न केला आहे. पण तिथे बसून मला कोंदटल्यासारखं होत होतं. फार गर्दी नसूनही. बाकी चकचकीत असूनही हात धुवायची सोय भीषण आहे.

गर्दी नव्हती तेव्हा तिथल्या वेटरांची विनम्रता अंगावर येणारी होती. गर्दी नसताना पदार्थांची चव मात्र चांगली होती. कष्ट न करता सणासुदीचं जेवण ... नॉट बॅड.

गर्दी नसताना मी एकटी गेले होते, तेव्हा मालक आणि वेटर लोकांनाही पुरेशा विचित्र नजरांनी बघितलं. एकटी बाई कशी काय हाटेलात येऊन खाते असा भाव होता. थोड्या वेळाने मैत्रीण आली, हे नशीब. नाहीतर बहुदा जेवायला वाढलंच नसतं अशी शंका आली. पुढे आमचं पाच-कोर्सचं जेवण, दोन बायकांनी वारेमाप खाणं हे सुद्धा तिथल्या मंडळींना फार पचलं नसावं असं त्यांच्या चेहेऱ्यावरून दिसत होतं. बाहेर लोक ताटकळत उभेही नव्हते. त्यामुळे आम्ही त्या नजरांकडे दुर्लक्ष करत दोन तास गप्पा मारत जेवलो.

'मेतकूट'च्या समोरच 'श्रद्धा' आहे. तिथे वडे मिळतात, "पाव मिळणार नाही" अशी पाटी सुरुवातीपासून आहे. तिथेही चिक्कार गर्दी असते. अनेक वर्षं तिथले वडे, समोसे, मूगभजी खाऊन वजन चिक्कार वाढवलं आहे. तिथे कधीही असा माजोर्डेपणा दिसत नाही. "पाव मिळत नाही" हे पण प्रेमाने सांगतात. 'श्रद्धा' ही टपरीवजा जागा आहे. हे वडेवाले आणि तिथे काम करणारे लोक जितके प्रेमळ आहेत त्यांतला अर्धा भाग जरी 'मेतकूट'वाल्यांनी उचलला तरी अनुभव बराच सुधारेल.