स्वार्थ: काहि सैल/स्वैर विचार

आवडले ऋषिकेशा, सैल विचार मांडलेस म्हणून बरे झाले ;) पण मी जरा विचार घट्ट बांधायचा प्रयत्न करते. :) ह. घे.

बुद्ध लग्नात नाही रे पळाला. रामदासस्वामी पळाले. बुद्ध आपली पत्नी आणि मुलगा यांना मागे टाकून निघून गेला. लग्न-बिग्न झाल्यावर बर्‍याच काळाने. रामानेही सितेला नाही टाकले. तुलसीदासाने त्याला तसे करायला भाग पाडले. मारिओ पुझोच्या गॉडफादरला फिरोजखान ते रामू काय वाट्टेल ते करायला भाग पाडतात ना तसे. ;)

चंगीझ खानही फक्त अल्फा मेल नाही. त्याला टोळीप्रमुख म्हणून जाणणारे अज्ञ आहेत. त्याच्या देशात तो राष्ट्रीय नायक गणला जातो आणि त्याने केलेल्या अत्याचारांची ग्वाही आजही मध्यपूर्व आशियातल्या लोकांच्या रक्तात दिसते. काही नाही तरी भारताला अनेक खान तर पुरवून गेला - हे मात्र ह. घेण्यालायक ;)

चंगीझ, हिटलर, सद्दाम आणि राम, गांधी, बुद्ध यांत खूप साम्य वाटत नाही, जे काही साम्य आहे ते फक्त एखाद्याचा ध्यास घेतल्याचे, ध्येयवेडाचे.

जे गांधींनी केले आणि एखादा व्यावसायिक पैसे मिळवायला, किंवा एखादा कर्मचारी बढती/ प्रमोशन मिळवायला करतो त्यापेक्षा वेगळे नाही. साम्य असे की कामाची नशा चढल्यावर आयुष्यातील काही गोष्टींकडे दुर्लक्ष होते आणि फरक असा की पैसा कमवताना, प्रमोशन कमवताना घराची होळी होईलच असे नाही. असो, गांधींनी केले तेच क्रांतिकारकांनी केले, इतर नेत्यांनी केले. ध्येयाने वेडी झालेली माणसे कोणाचीच नसतात, अगदी त्यांची स्वतःचीही.

जे बुद्धाने केले, समजा की आख्यायिकेप्रमाणे खरंच त्याने रोगजर्जर व्यक्ती, म्हातारी व्यक्ती आणि प्रेत पाहिले आणि इतकीच कारणे त्याला भौतिक जग सोडायला उद्युक्त करून गेली तर त्याच्यात आणि माझ्यात प्रचंड फरक आहे कारण हे सर्व बघून मला क्षणभर वाईट वाटतं, आणि बस एवढंच वाटतं. बुद्धाला मात्र सर्वस्वाचा त्याग करावासा वाटला. बायको-मूल-राज्य-आई वडिल यासर्वांसोबत त्याने "स्वतःचा"ही त्याग केला असावा असे नाही का वाटत? ज्या रात्री यशोधरा आणि राहुलचा निरोप घेतला त्याच रात्री बुद्धाने सिद्धार्थाचाही निरोप घेतला असावा. :) जो स्वतःचाच नाही राहिला, तो स्वार्थी कसा?

बुद्ध, रामदासस्वामींनी जर बायका-पोरांना सोडून दुसर्‍या बाया केल्या असत्या, घरोबा केला असता, माया गोळा केली असती ते करताना समाजाकडे दुर्लक्ष करून आप्पलपोटी जीवन जगले असते तर ते स्वार्थी झाले असते. पण त्यांनी स्वतःसाठी कमवायचे म्हणून काही केले नाही, जे त्यांच्याकडे होते त्याचाच त्याग करत गेले. ते स्वार्थी नाही, म्हणूनच जग त्यांना परमार्थी म्हणून ओळखते. आपण आई-वडिलांचा विचार करतो वगैरे म्हणतो पण त्यासाठी कितीसा त्याग करतो. आपल्याला शक्य असते तेवढेच करतो. श्रावणबाळ फार कमी जन्मतात हल्ली. :)

केवळ आपल्या मनासारखे वागणे म्हणजे स्वार्थ नाही. शेवटी, बुद्ध काय आणि रामदासस्वामी काय दोघेही माणसाच्याच जन्माला आले होते. त्यांच्यातील चांगले गुण पाहून इतरांनी त्यांना मोठेपण दिलं. ते आपल्या मनासारखे वागले पण समाजाला ऋणी करून गेले.

समाजाप्रमाणे स्वतः बदलायचे सोडून केवळ स्वतःच्या हट्टाखातर /आग्रहाखातर त्यांना हवे तसे वागले

हे मात्र खरं! हट्टी माणसंच जगात काहीतरी करतात...सतत इतरांना दबून राहणारी माणसं सहसा आपली छाप पाडण्यात अयशस्वी ठरतात आणि सकारात्मक हट्टाचे फळही चांगले मिळते.

बघ! मिसळपाव कसं जन्माला आलं ते!! हट्टातूनच की! :)

मस्त लिहिलय प्रियाली!

ऋषी,
स्वार्थ या विषयावरील चिंतन आवडले आणि प्रियाली यांचा प्रतिसादही !!!

अवांतर : गडबडीच्या इतिहासाचं काय वाटलं नाही, आशय महत्वाचा :)

जियो प्रियाली !

क्या बात है !

शब्दांनी घायाळ केलस्सं!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!१

कौतुकासाठी धन्यवाद मंडळी

अशा चुकांबद्दल बोलाल तर रात्री दिडला लिहावसं वाटण्याची ही उबळ कारणीभूत आहे

हो ते आलं होतं लक्षात माझ्या. ;) विचारांना बंधने नसतात आणि एखाद्या विचाराची उबळ यायला आणि ती मूर्तस्वरूपात बांधायला निमित्त लागत नाही. :) म्हणूनच तुझे चिंतन आवडले. काही विचार हृदयातून येतात तर काही डोक्यातून. (म्हणजे काय ते विचारू नका बॉ!) तुझे विचार हृदयातून आले.

ऋषिकेश, आणि प्रियाली... दोघांनीही सुंदर लेखन केले आहे.
ऋषिकेशने जिथे लेख संपवला आहे.. म्हणजे त्याला कोणत्याही शेवटापर्यंत न नेता म्हणजे सकारत्मक किंवा नकारात्मक... अशा प्रकारच्या निर्णयापर्यंत न नेता जिथे संपवला आहे.. त्यातून त्याच्या मनात चालेलेल्या विचारांचं द्वंद्व लक्षात येतं.
प्रियालीने त्या विचारांना दिशा देण्याचं काम केलं आहे असंच मी म्हणेन.

जो स्वतःचाच नाही राहिला, तो स्वार्थी कसा?
+१

- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

रामदासस्वामींनी लग्नातून पळून गेल्यावर नंतर त्या मुलीचं लग्न लावून दिलं होतं दुसय्रा मुलाशी

कुनी लाउन दिलं ? कव्हा लाउन दिलं? क्वाँच्याशी लाउन दिलं? तिच पुढ काय झालं? संदर्भासहित स्पष्टीकरण करा ( १० मार्क)

लै भारी !!!!

ऋषिकेश, आणि प्रियाली... दोघांनीही सुंदर लेखन केले आहे.

वादच नाय !!

-- ऍनयू उर्फ बैल
~~~ आमची कोठेही शाखा नाही~~~

लेखन आणि प्रतिसाद, सर्वच लै भारी! परंतु आमच्या मात्र बरचंसं डोक्यावरूनच गेलं!

ऋष्या, औरभी आनेदो..

आपला,
(ऋष्या लाडका असलेला) तात्या.