पत्तेबाज..

माणसाच्या आत कुठेतरी नशिब.जिंकणे जोखिम घेणे अश्या सुप्त भावना वसत असतात..पत्ते खेळुन मनोरंजना बरोबर त्याचा ही निचरा होत असेल..

असेल असेल नक्की असेल.....

पण पत्ते खेळलो असलो तरी मला तो खेळ मनापासून आवडत नसल्याने याउपर अधिक काही सांगता येणार नाही.

माणसाच्या आत कुठेतरी नशिब.जिंकणे जोखिम घेणे अश्या सुप्त भावना वसत असतात..पत्ते खेळुन मनोरंजना बरोबर त्याचा ही निचरा होत असेल..कदाचित

होयं..... थोडफार तसच आहे.

दुनीया से जीते और तुमसे हारे

या ओळीची आठवण करून दिल्याबद्दल आभारी आहे

घरची श्रीमंती असल्यामुळे पोटापाण्यासाठी कसलाही उद्योग न करता दिवसाला बारा तास पत्ते खेळत बसणारे महाभाग मुंबईमध्ये दादर क्लबमध्ये अनेक वर्षे पाहीले आहेत. ते पैसे लावून पत्यांचा जुगारच खेळत असत. अशा माणसांची मलातरी किळस येत असे. लहान असताना म्हणजे शाळा संपेपर्यंत, लॅडीस किंवा बिझिक नाहीतर झब्बू असे पत्यांचे खेळ खेळत असू. पण तासचे तास रमी किंवा तीन पानी खेळणारे वीर निर्बुद्ध आणि निरुद्योगीच असतात. डेक्कन क्वीनमध्ये असा पत्ते खेळणारा कंपू वार्‍यासाठी खिडकी उघडल्यावर पत्ते उडतात म्हणून मारामारी करू पहाण्याइतका हिंसक झालेलादेखील पाहीला आहे. असो....

खुसपट ( राव )

मला वाटतं की इथे लेखकाने पत्ते खेळणे आणि पैजा लावणे या दोन गोष्टींची गल्लत केली आहे.
पत्ते हे एक करमणूक करण्याचे साधन आहे. जसं ल्यूडो, सापशिडी ही साधने आहेत. ते खेळण्यात चांगलं/ वाईट असं काहीही नाही.
पैजेला पैसे लावण्याबद्दल (सट्टा) म्हणायचं झालं तर ते करण्यासाठी पत्त्यांचीच गरज असते असं नाही. पैज कशावरही लावली जाऊ शकते..
कुठला घोडा जिंकेल यावर...
निवडणुकीत कुठला उमेदवार/ पक्ष जिंकेल यावर....
क्रिकेटवर....
समोरून येणार्‍या मोटारीच नंबर/ मॉडेल काय असेल यावर....
कुठला आकडा फुटेल यावर...
शेयरबाजारात...
महाराष्ट्र राज्य लॉटरीवर...
इत्यादि इत्यादि...
किंबहुना ल्यूडो/ सापशिडीचा डाव कोण जिंकणार यावरही पैजा लावल्या जाऊ शकतात!!!
:)

ज्यांना जिंकायची एक्साईटमेंट हवी असते ते मुख्यत्वे लोकं पैजा लावतात. हां, खिशात पैसे असणं ही एक बारिकशी अटही असते!! ;)
माझ्या मते ज्यांना पैजा माराव्याश्या वाटतात त्यांनी माराव्यात. ज्यांना पैजा माराव्याश्या वाटत नाहीत त्यांनी मारू नयेत. पण त्यात चूक/ बरोबर, नैतिक/ अनैतिक, योग्य/ अयोग्य असं काही नाही.

मला पत्ते खेळायला आवडतात नव्हे भरपूर आवडतात. बर्‍याचशा पत्त्यांच्या खेळात मी पारंगत असलो-नसलो तरी चुकीचा कमी खेळतो. अजूनही आमच्याकडे नातेवाईक जमले की प्रसंगी चांगले ३-४ कॅट वापरून रात्र रात्र पत्यांचे डाव रंगतात. मला पत्यांची दिक्षा तर माझ्या तमाम आज्यांनी दिली आहे. माझ्या नात्यांतील (सख्ख्या वा अ-सख्ख्या) यच्चयावत आज्या व आजोबा उत्तम पत्ते खेळतात/खेळत असत. कौटुंबिक सहलीत/प्रवासात/पर्यटनस्थळी तर पत्ते हा अविभाज्य घटक आहे. प्रत्येक वयोगटाला, मोठ्या संख्येने समावून घेऊन खेळता येणार्‍या मोजक्या खेळांपैकी हा एक खेळ / करमणूकीचे साधन आहे.

वर पिडां म्हणतात त्या प्रमाणे पत्त्यांच्या माध्यमातून खेळला जाणारा जुगार व पत्ते हा खेळ या दोन वेगळ्या गोष्टी आहेत. पत्त्यांचा जुगार व पत्ते या खेळात घोडेस्वारी व रेस वरील बेटिंग, किंवा क्रिकेट व क्रिकेटवरील बेटिंग अश्याच स्वरूपाचा फरक म्हणता येईल.

मी काय म्हंटो: एकदा दोन चार रमीचे डाव टाकाच मग कळेल काय मजा येते ते ;)

पत्ते म्हणा नायतर जुगार.. दोन्ही गोष्टी वाईटच. त्यामुळे मला ह्या गोष्टींची खूप चीड आहे.

- (रागीट) पिंगू

आपल्याला तर बुआ पत्ते, कॅरम खेळायला भरपूर आवडतं. माझी पण या दोन्ही खेळातली गॉड्मदर म्हणजे माझी ग्रॅण्डमदर ;) . उन्हाळ्यात दुपार दुपारभर पत्ते आणि पत्ते झाले की कॅरम. त्यामुळे जुगार बिगाराचं माहिती नाय पण पत्ते आप्ले फेवरिट.

पिडा काका म्हणतात तसं जुगार कशावरही खेळला जाउ शकतो.. तॉ लावणार्‍याला एकवेळ दोष ठीक.. पण लहानपणापासून ज्या बावन्न (जोकर धरता चौप्प्न) पानांनी साथ दिली त्यांन दोष का द्या..
ब्रीज आणि त्याला इनहरीट करुन बनवलेली मुमरी माझे अतिशय आवडते खेळ पत्त्यातले.. तीनशे चार आणि मँढीकोट त्यानंतर.. आणि ज्या काळात व्हीडीयो गेम्स आणि टीव्ही नव्हते तेव्हा एकटा गुपचूप पत्त्यांचा डाव लावताना, इतकेच काय बंगला करताना जी मजा असायची ती वेगळीच.. :)

जुगारात पुष्कळ मजा आहे. हरलो किंवा जिंकलो तरी थ्रिल जबरी आहे.

अ‍ॅडिक्टिव्ह पोटेन्शियल असलेल्या जुगारातला मुख्य प्रॉब्लेम एवढाच की जुगारातच हरलेला पैसा परत मिळवायचं साधन म्हणून जुगाराला वापरायला लागलो की आपण खलास होत जातो..

>>अ‍ॅडिक्टिव्ह पोटेन्शियल असलेल्या जुगारातला मुख्य प्रॉब्लेम एवढाच की जुगारातच हरलेला पैसा परत मिळवायचं साधन म्हणून जुगाराला वापरायला लागलो की आपण खलास होत जातो..

सुपर्ब. वेल सेड गवि!