निकालाचा शोध...

शेवट्च्या उता-यात एक add करतो,.."मी ५ तासांपेक्षा जास्त झोपत नाही"...........
ह्याला शोध म्हणा नाहीतर आजुन काही.......
आपण विद्यार्थी दशेत आहत का ते माहीती नाही पण..............एकदा खर,एकदम खर प्रेम करुन बघ आभ्यासावर,एखाद्या विषयावर हे सर्व आपोआप होत आपल्याकडुन....
------------Chemistry(especially Organic) Lover

*******चुकीचा समजला गेलेला,मानुसघान्या अणि एक केले से भी अकेला असा..........*****

त्याला शोध नको बोलु यार......ती श्रध्दा आहे...........देवावर आपली असते श्रद्धा म्हणुन आपण त्या श्रद्धेतुन काय काय बोलतो ना!! तसच हे...जो जेव्हा हे बोलतो तेव्हा ती त्याची श्रद्धा बोलत असते............(applicable to a genuine student)

*******चुकीचा समजला गेलेला,मानुसघान्या अणि एक केले से भी अकेला असा..........*****

लै भारी हाय लेख. ह. ह. पु. वा.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
जितनी दिल की गहराई हो उतना गहरा है प्याला, जितनी मन की मादकता हो उतनी मादक है हाला,
जितनी उर की भावुकता हो उतना सुन्दर साकी है,जितना ही जो रसिक, उसे है उतनी रसमय मधुशाला।।

निकालाचा शोध्...लय भारी. मजा आली वाचून.
जय महाराष्ट्र , जय मराठी !

भारी..
आम्ही कॉलेजमधे असताना एक महान कंटाळवाणे पुस्तक प्रसिद्ध झाले होते. आमच्याच बॅचची एक मुलगी आणि तिचा धाकटा भाऊ दोघेही १० आणि १२वी दोन्ही वर्षी बोर्डात आले होते. त्यावर त्या मुलांच्या आईबाबांनी मुलांना बोर्डात कसे 'आणले', त्यासाठी प्रयत्न इयत्ता ८ वी पासूनच कसे सुरू केले इत्यादी इत्यादी यावर एक पुस्तक लिहिले होते.
ते पुस्तक वाचून मला दोन्ही भावंडांची कमाल दया आली होती आणि रागही. काय पावटी पोरं आहेत. ८ वी पासून १२ वीपर्यंत बोर्डात यायचं म्हणून चरकात पिळल्याप्रमाणे पिळले जातायत, खेळायला वेळ नाही, भंकस करायला वेळ नाही, प्रेमात पडायला वेळ नाही... नुसता आपला अभ्यास म्हणजे पाठांतर आणि आखून दिलेल्या दिनचर्येप्रमाणेच वागायचं. हे ऐकणारी इतकी आज्ञाधारक पोरं पावटी नाहीतर काय...
बर त्या दोन्ही पोरांनी असं नेत्रदिपक, दैदिप्यमान इत्यादी काही आयुष्यात केल्याचं ऐकीवात नाही . अर्थात तो विषय वेगळा...

ते पुस्तक वाचून मी माझ्या आईवडिलांचे, मला न मिळणार्‍या मार्कांचे, मला असलेल्या पुस्तकी अभ्यासाच्या कंटाळ्याचे अतिप्रचंड आभार मानले होते.. :)

एकदम आठवलं म्हणून सांगितल........

- नी
http://aatalyaasahitmaanoos.blogspot.com/

हे वाचून आम्हाला आमचे Engineering चे दिवस आठवले. प्रत्येक वेळी परीक्षा देताना आम्ही नापास होतोय अस वाटायचं. पण दैव (university ??) कृपेने आम्ही पास होत गेलो.
त्यावेळी निकालाच्या आधी नापास झाल्याची, परीक्षेला उशिरा गेल्याची, वेगळाच अभ्यास करून गेल्याची स्वप्ने पडायची. (लोकांच्या स्वप्नात माधुऱ्या , बिपाशा ,दीपिका, येतात. काय हो नशीब!!! असो ).
नोकरीला लागल्या नंतरही बरेच दिवस अशा स्वप्नांनी आमची पाठ सोडली नाही . .....

आपलाच
(अजूनही??) विद्यार्थी(च) आआआभी

लैई भारी लिवलाय लेख.
लहानपणापासुनच रॅट रेस ची प्रॅक्टीस.

लेख छान झालाय. मला त्यावरून माझे परीक्षेआधीचे शोध आठवले. परीक्षा जवळ आली की रूम अस्वच्छ आहे, व ती आवरलीच पाहिजे असा शोध लागायचा. मग मन लावून ती लख्ख झाल्याशिवाय अभ्यासाला मूड कसा लागणार? ती तशी झाली, की बऱ्याच दिवसात आपण काही चित्र काढली नाही, आणि त्या नव्या पोस्टरमध्ये रेखा काय दिसलीय माहित्येय! बस्स तिचं चित्र काढायलाच पायजेलाय, असं माझी प्रतिभा सांगते आहे, डिमांडते आहे असा शोध लागायचा...

राजेश

मस्त झालाय लेख!!
अति अभ्यास करणे किंवा फक्त शालेय अभ्यास आणि परिक्षा(म्हणजेच बोर्डात गुणवत्ता यादीत येणे) ह्यांनाच अवास्तव महत्त्व देणे यावर थोडा(की बराच :> ) उपहासात्मक लिहीलेला लेख आवडला.
लेखातील बर्‍याच मुद्यांशी सहमत :)
१६-१८ तास अभ्यास करून बोर्डात गुणवत्ता यादीत येणार्‍यांनी कृपया ती मनाची एकाग्रता, ढोर मेहनतीची सवय पुढील आयुष्यात सुद्धा कायम ठेवावी. यामुळे समाजाचा काही फायदा झाला तर फारच छान :)

लेख छान झाला आहे...!

-दिलीप बिरुटे