आपण यांना का खाल्लंत ?

रोचक विषय.. मनातली खदखद काढून मोकळे होण्यास उत्तम विषय नि धागा.

......

या मध्ये मिळणारे युनिक खाद्यपदार्थ दुर्मिळ आहेत

१. गवारीची भरपूर पाणी घातलेली आमटी
२. बटाट्याचा पिठलं
३. फरसाणची सुक्की भाजी
४.अनोळखी रस्सा ( बरेचदा मटकी , मूग किंवा तत्सम कडधान्ये मिक्सर मधून वाटून घ्यायची म्हणजे खूप लोकांना पुरतात आणि त्याचा रस्सा बनवायचा)
६. दुधी भोपळ्याची आमटी / पातळ भाजी . ही तर एवढी जबरदस्त असते की १ वाटी १ माणून या हिशोबाने पुरते.
७. पोह्याची आमटी

कोणतीही रेसिपी हवी असल्यास फोटोशिवाय मिळेल

भूक लागली म्हणून खाल्लं.

'चवलेस' पदार्थ खायची़ उत्तम जागा - जगातली कुठलीही मेस (खानावळ)

पावभाजीवरून आठवलं. मुंबईत रहात असे तेव्हा प्रभादेवीच्या दीपक टॉकीज जवळच्या एका टपरीछाप हॉटेलात जेवायला जवळजवळ रोज जात असे. पोळी-भाजी बरी असायची. त्या हॉटेलाची ख्याती बहुदा "स्वस्तात अमर्याद पावभाजी खा" टैप असावी. (जवळच एक लेडीज बार होता. त्यात पैसे उधळून टैट होऊन स्वस्तात पोट भरायला आलेले चिक्कार लोक्स असायचे.) बरं पावभाजीचा खप एवढा, की दहा प्लेट पावभाजीमागे एक प्लेट इतर डिश, असा.

एकदा उत्सुकतेने पावभाजी मागवलीच. आणि... अरारारारारा... त्याचं वर्णन करण्यातही अर्थ नाही.

पावभाजी कधीच बिघडू शकत नाही असा माझा समज होता - कारण तेल टाकायचं, मसाला टाकायचा आणी त्यात भाज्या चेचायच्या, इतकी सोप्पी पाकृ. पण त्यादिवशी त्याने हा समज मोडून पाडला!

१) पुरणपोळी म्हणून पानात वाढला जाणारा, पुरण एकीकडे आणि पोळी एकीकडे झालेला पदार्थ
२) उकडीचा मोदक म्हणून दिला जाणारा तांदळाच्या उकडीचा मुटका
३) करंजीचा खुळखुळा
४) पुलाव म्हणून वाढलेला मसालेभात
आणखी आठवेल तसं लिहीतो.

चायना मध्ये (अथवा कुठेही खरेतर) मिळणारे "ओरिजिनल" चायनीज .. !!
कसे खातात त्यांनाच माहीत.

http://misalpav.com/node/19503

वरील लिंक वाचून घ्या..

नर्मदा परिक्रमेत, गोनिदा जसे, मिळालेले सर्व अन्न धोतरांत बांधून, नदीच्या पात्रांत तीनदा बुडवून मग खात असत, तशी षडरस विहीन पावभाजी होती ती!

ह. ह. पु. वा.

मागे एकदा ओरिसातल्या मित्रांनी काही मीठाया आणल्या होत्या. आम्ही मीठाया पाहून त्यावर तुटून पडलो पण लगेच लक्षात आले त्या तुम्ही म्हणता त्याप्रमाणे नर्मदेतील पाण्यातल्या आहे. मित्र समोर असल्यामुळे ३-४ बेचव मीठाया खाव्या लागल्या.

हल्ली आमच्या घरात वांग्याची भाजी खाणारा मीच त्यामुळे घरातला साराच राग, रुसवा, गोडवा त्या भाजीत मिसळला जातो. एक दिवस भाजी लाल भडक होती. लंच टेबलवर सर्वानांच आश्चर्य वाटले. मी म्हटले सारा राग काढला वाटतो भाजीवर. तेंव्हापासून भाजीचा रंग पाहूनच आमच्या ऑफिसची मंडळी घरातल्या वातावरणाचा अंदाज बांधतात.

प्रभादेवीच्या सिद्धीविनायक मंदिरासमोर कोहिनूर नावाचं हाॅटेल/बँक्वेट हाॅल आहे. गेली अनेक वर्षे बेचव अन्न देण्याचं सतीचं वाण त्यांनी निष्ठेने स्वीकारलेलं आहे! ;)

खमंग भाजलेल्या तिळाची वडी पूर्वी मला थोडीफार का होईना आवडत असे पण एका ओळखीच्या बाईंनी त्यांच्या घरातील उरलासुरला तिळगूळ (वास येणारा) आम्हा आजूबाजूला मुलांना खायला लावला होता. एका घासात पोरकिडा आल्याने माझी तीळवडीची आवड कायमची संपली. तसेच कोणाकडेतरी गेल्यावर त्यांनी फो. पोह्याबरोबर (चांगले झाले होते) रव्याची अतिगोड वडी दिली होती त्याने गोडाची कळ मस्तकात गेली होती. त्या वडीचीही आवड संपली. आईने त्यांना वड्या चांगल्या झाल्याचे सांगून साखरेचे प्रमाण विचारल्यावर त्यांनी रव्याच्या तिप्पट साखर घेतल्याचे सांगितले होते. तसेच क्रीमची बिस्किटे या प्रकाराची शिसारी बसलीये. पुणे नासिक प्रवासात एका मुलीने क्रिमची बिस्किटे बकाबका खाल्ली. त्यातून तिला गाडी लागत होती. माझ्या अगदी दुसरी तिसरी यत्तेच्या आसपास बर्‍याच पदार्थांची नावड निर्माण झालीये ती आजतागायत. बाकी पूर्वी हाटेलात खाण्याची पद्धत फारशी नसल्याने कोणत्या हाटेलातील अमूक एक पदार्थ असे सांगता येणार नाही पण माझ्या धाकट्या जावेनं माझी दडप्या पोह्यांची आवड अतोनात आग्रह करून, खायला लावून बरीच कमी केलीये. नुकत्याच झालेल्या लग्नाच्या आधी घरगुती मेंदी कार्यक्रमात त्यांनी चवदार मिसळ व आणखी पदार्थ ठेवले होते. ते चांगले असले तरी खूप प्रमाणात केलेला पदार्थ बघितल्यावरही खायला नको वाटते.

एक 'राजधानी' नांवाची गुजराती थाळी विकणारी रेस्टॉरंट्सची चेन आहे.
आमच्या लॉसेंजेलिसात एकदा तिथे गुजराती थाळी खाल्ली. खूप आवडली, म्हणून मग नंतर बयाचदा खाल्ली...
उत्तम चव, उत्तम क्वालिटी, उत्तम व्हरायटी, उत्तम सर्व्हिस. एक सुंदर अनुभव!
आता इथे इतकी चांगली थाळी मिळते तर भारतात याहूनही चांगली असेल म्हणून गेल्या खेपेला मुंबईला गेलो असतांना मालाडच्या राजधानीत थाळी मागवली...
अतिभिकार, महाभिकार होती!!! चव आणि क्वालिटी दोन्ही!!!
झक मारली आणि तिथे गेलो असं झालं!!!
त्यातून तिथले शिंदळीचे वाढपी दर मिनिटाला काय ना काय चिमूट्भर वाढण्यासाठी टेबलाशी गर्दी करत होते!
धड जेवू देईनात की नीट गप्पा मारू देईनात!
हे 'गुजराती आदरातिथ्य' असं मला कोणीतरी सांगितलं...
अरे पण शिंच्या जो नावडलेला पदार्थ (बहुतेक तसेच होते)एकदा नकोय म्हणून सांगितलं तरी पुन्हा दोन मिनिटांनी तोच पदार्थ पुन्हा घेऊन कशाला येतोस माझ्या टेबलाशी? आदरातिथ्य करायचं तर जरा कस्टमरला काय आवडलंय काय नाही ते जरा लक्षात ठेव ना!!!
डोंबलाचं आदरातिथ्य!!!
:(
खरं सांगतो, आपल्या विजुभाऊच्या घरचं आदरातिथ्य अगोदर अनुभवलेलं नसतं ना तर ह्या गुजराती आदरातिथ्याविषयी कायमचा गैरसमज मनात निर्माण झाला असता!!!

आमच्या लहानपणी वाड्यात रहाताना घर्-मालकीणबाईंचा एक आवडता पदार्थ होता - ताकातले पराठे !
घरचे दूध्-दुभते असल्याने सारखाच ह्या पाक्-क्रुतीचा आविष्कार होत असे. अन नेह्मी त्या आम्हाला आग्रह करुन आणून देत असत. एक तर त्याची चव एकदम बेकार होती पण वास ..तो पूर्ण वाडाभर भरून राही. त्यांना नको म्हणावे, तर विचारत असत, कि आवडले नाहि का ? अन आवडले म्हंटले,कि मग घेत का नाहि ? सौजन्याच्या आडून तो एक तोंड दाबून .. सोरी .. तोंड भरून बुक्यांचा मार होता तो !
-पहाटवारा

अनोखा मिक्स भाजी करण्याचा मान फक्त होस्टेल कँन्टीन आणि कंपनी कँन्टीन कडे जातो.

भेंडी-बटाटा.
बटाटा-वांगे-फ्लोवर रस्सा
ढोबळी-बटाटा वांगे वीथ शेवगा..

>>>>गोनिदा जसे, मिळालेले सर्व अन्न धोतरांत बांधून, नदीच्या पात्रांत तीनदा बुडवून मग खात असत, तशी षडरस विहीन पावभाजी होती

खपलो, मेलो. =))

-दिलीप बिरुटे

अामच्या एक नातेवाईक आहेत.त्यांच्या घरी भीषण स्वयंपाक असतो.आणि तेच स्वतःच्या जेवणाची इतकी वाहवा करतात ते बघुन आपण अवाक्!त्यांनी एकदा रव्याची खीर नामक लगदा बचकन एवढा मोठ्ठा वाढला होता.माझा भाऊ तेव्हा लहान आणि त्यामुळे स्पष्टवक्ता होता.त्याने हा शिरा मला नको घाण लागतो म्हणून गळा काढुन पंचाईत केली होती.ती चवहिन खीर मग त्यांनी याची ताई खाते गोड म्हणून मला वाढला.त्या दिवसानंतर मी कधीही रव्याची खीर कम शिरा खाऊ शकले नाही.याच खाद्य शत्रुंनी एकदा रावणभात म्हणून भयानक प्रकार खाऊ घातलेला.त्यानंतर मात्र त्यांच्या घरी जावे लागले की मी मला याची अॅलर्जी आहे म्हणून सांगते ^_~

तिमांच लेखन पाहूनच फार आनंद झाला.
बाकि ताटात पडेल ते खायची सवय असल्याने सांगण्याजोगं काही नाही.

एकदा लग्न झाल कि 'अन्न हे पूर्णब्रह्म' का म्हणतात याचा अर्थ आपसूक उलगडतो.

कुडाळला विट्ठल कामतमधे दगडी इडली आणि थंडगार सांबार अर्धा तास वाट बघून घ्या एकदाचे म्हणून निर्विकारपणे दिले होते. त्यानंतरच्या चहात किमान चार चमचे साखर घालून उकळला होता. पिऊन बघा म्हटलं तर बहुधा तोच चहा परत पाणी घालून आणून दिला होता.

विट्ठल कामत यांची खरी हॉतेल्स किती आहेत आणि फ्रँचाईसी किती आहेत देवजाणे. कदाचित हे असले खाणे फ्रँचाईसींमधे मिळत असावे.

हल्लीच आलेला आकुर्डी सीसीडीचा अण्भव असाच. एसी बंद, ऊन सगळ्या बाजूंनी भाजत होतं आणि त्याला मॅचिंग कोमट आणि वल्लीच्या भाषेत रूपहीन, रंगहीन, गंधहीन निर्विकार कापी. वल्लीने त्या कॉफीचा उद्धार तिथेच मोठ्याने केला.

हे सगळे आण्भव पाहता. रेल्वे स्टेशन वर मिळणारा चहा नामक पदार्थ बरा वाटू लागलाय.

मॅगीचे डिसगस्टींग प्रकार कोणी कोणी खाल्लेत?

प्रकार १: (स्वीट कोफ्ता मॅगी)
मॅगी दुधामधे उकळुन त्यामधे कोफ्ते, वेलची आणि साखर घालुन खाणे. :O :O

प्रकार २: मॅगीची खिर

सगळं प्रमाणामधे घालुन ते मिश्रण प्रमाणाबाहेर उकळवणे. नुडलच्या दोर्‍याचं पिठलं व्हायच्या बेताला आलं की ते गिळगिळीत मिश्रण खायला घालणे.

वरचे प्रकार अनुक्रमे पुण्यामधल्या जंगली महराज रोडवरच्या एका प्रसिद्ध कॉलेजजवळच्या एका प्रसिद्ध घरगुती हाटेल कम मेस कम ब्लाऊज शिवायच्या दुकानात तर दुसरा प्रकार एस.एस.पी.एम.एस. च्या पार्किंग कम कँटीन कम अ‍ॅडमिसन ऑफिस ला मिळतो.

राजापूरच्या एसटी कँटीनमधे कोणी सकाळी नाश्टा केलाय का?
केला असल्यास माझ्यातर्फे नाश्टा केलेल्याचा जाहीर सत्कार करणेत येईल. (जाण्यायेण्याचे यष्टीचे तिकिट मिळेल)

आमचे शेजारी कुठूनतरी बेळगावी लोणी आणत आणि ते काढवून घरी तूप करीत असत. लोणी कढवायला घेतले कि सोसायटी भर वास "दरवळत" असे. त्यांच्या कडे जेवायचा प्रसंग आला तर आम्ही आवर्जून तूप घेणे टाळत असू.

काही दिवसांपूर्वी गुजरातेत उपलेटा नामक गावी जाण्याचा प्रसंग आला तेथील एका हाटेलात आम्ही व्हेज क्लियर सूप मागवले तर ते हॉट अण्ड साअर सूप सारखे दिसायला आणि चवीलाही होते. त्यांना आम्ही विचारले कि आम्ही व्हेज क्लियर सूप मागवले आहे त्यावर ते म्हणाले आमचे व्हेज क्लियर सूप असेच असते.

हाफशेंच्युरी निमीत्त धागाकर्ते श्री. तिमा आणी कप्तान चिमणराव यांचा सत्कार एक एक मिसळ देऊन करण्यात येत आहे.

शुभेच्छुक -जेपी आणी तमाम कार्यकर्ते

पुण्यात मार्केटयार्ड रस्त्यावरील "वाडेश्वर" अत्यंत बोगस हॉटेल आहे. तिथे ईडली सोडून उरलेले सर्व पदार्थ अत्यंत बेचव आहेत. २-३ वेळा वेगवेगळ्या वेळी जाऊन वेगवेगळे १०-१२ पदार्थ ट्राय केले होते. प्रत्येकवेळी तोच वाईट अनुभव आला.