मला मोठं व्हायचय...

आपल्याजवळ जे नाही ते प्राप्त करण्याचा माणसाला कोण हव्यास!
आपल्याला लहान असताना मोठं होण्याचे वेध लागलेले असतात (आणि मोठं झाल्यावर, लहान!). मोठं होणं किती मज्जेचं असतं. आपण खूप शक्तिमान होतो. आपल्याला जे हवं ते मिळवता येतं. मोठ्या माणसांजवळ खूप पैसे असतात. मग काय? भरपूर गोळ्या-बिस्किटं घ्यायची. परत, मोठ्या माणसांना, कोणी लहान मुलांना ओरडतात तसं ओरडतं का? छे! कधी एकदाचा मोठा होतोय मी! असं म्हणून मी अनेकदा कणसाच्या तु-यांच्या मिश्या नाकाखाली लावून, मोठा झाल्यावर मी कसा दिसेन हे आरश्यात बघून आजमावले आहे. कधी मुद्दाम घरातील मोठ्या लोकांच्या चपला घालून चालून पाहावे. कधी त्यांचा मोठा ढगळ शर्ट घालून मिरवावे. मोठं होण्याची रंगीत तालीम जणू! :-)

हा चित्रात दिसतोय तो मोठा माणूस :-) पालघर स्टेशनवर भेटला. आमचा दीड दिवसांचा गणपती आटोपून मी मुंबईला परतीच्या मार्गावर होतो. दुपारची ट्रेन होती. उत्सवाची नेहमीची गर्दी होती गाडीला, म्हणून दरवाजातच उभं राहून प्रवास करायचा असे ठरवले. तेवढ्यात हे महाशय प्लॅटफॉर्मवर खेळत समोर आले. बहुतेक कुठेतरी फॅन्सीड्रेस कॉम्पिटीशन असावी, म्हणून नाखवा रूप धारण केलं होतं. ट्रेनच्या दरवाज्यातनंच विचारलं त्याला फोटो काढू का म्हणून! त्याने पण लगेच अगदी कसलेल्या मॉडेलसारखं मान तिरकी करून ठेवणीतलं हसू दिलं. त्याचा आनंद ओसंडून चालला होता. अगदी साध्या, कोडॅकच्या ४ एमपी कॅमे-यावर, अजिबात वेळ न दवडता, ऑटो मोडवर टिपलेला फोटो आहे हा. फोटो टेकनिकली चुकीचा आहे, पण मला खूप आनंद देऊन गेला. नंतर एक मिनिटातच ट्रेन सुटली. ’मोठा माणूस’ प्लॅटफॉर्म संपेपर्यंत टाटा करीत पळत येत होता.

निरागस, चिमणं जीवन असतं लहान मुलांचं. पाब्लो पिकासोचं फार सुंदर वाक्य आहे. तो म्हणतो, "Every child is an artist. The problem is how to remain an artist once we grow up." प्रसिद्ध इराणी चित्रपट दिग्दर्शक माजिद माजिदीचे चित्रपट तुम्ही पाहिले आहेत काय? लहान मुलांचं भावविश्व फार तरलतेने चित्रित करतो, माजिद माजिदी!

दुसरा असाच एक ’मोठा माणूस’, आई-बाबा पोहायला जायला परवानगी देत नाहीत म्हणून रुसून बसला होता. तो इथे पाहा!
आनंद काय किंवा दु:ख काय! कधी बहर, कधी शिशिर... परंतु...