घुंगरू

पायातल्या घुंगरानी मला विचारले ….
“खरे खरे सांगशील? ...तू नाचतेस की मी नाचतो ?
तूच नाचतेस तर माझी जरुरी काय ?
जर मीच नाचतो तर तुझा उपयोग काय ?
केव्हा केव्हा अशीच श्रांत उगाचच बसलेली असतेस …
माझ्याकडे नजर जाताच …
सारी सारी फुलून येतेस !
माझ्यासवे तू आणि तुझ्यासवे मी ..
मग नाचच नाच होतो …
तू तू नसतेस ..मी मी नसतो …..”
प्रश्न माझेच घुंगरानी विचारलेले ….
नाच होतो तेव्हा नेमके काय होते ?
मी आणि घुंगरू ...दोघे असतो ही आणि नसतो ही ..
दोघे मिसळून जातो …
एकच एक ….फक्त नाच जन्मतो .
सारे प्रश्न गळून जातात ..
उत्तरे मग असतच नाहीत .
असेच केव्हातरी मग मला समजते …घुंगरांच्या प्रश्नांचे उत्तर ...
नाचणारा आणि नाचवणारा खरे तर एकच असतो …
आरश्या पुढे ठेवलेला दुसरा आरसा ..
काहीच खरे नाही आणि काहीच खोटे नाही !
माझ्याशिवाय घुंगरू निर्जीव ...कोपऱ्यातील अडगळ ..
आणि घुंगरू नसतील तर माझ्या कलेचा अविष्कार नाही !