आय.सी.यू.----एक आत्मचिंतन

आय.सी.यू .मध्ये कांही दिवस दाखल झालेले असताना मनात आलेले विचार मुक्तकाच्या रूपात मांडले आहेत.

आय. सी. यू. चा मॉनिटर

जणू सुतार पक्ष्याची टकटक

वाजवितो मृत्यू आपलेच गाणे.

व्हेंटीलेटरचा आवाज

वाजवितो त्यू आपल्याच घंटा!

आय‌. सी. यू. त चालते सारखीच गडबड,

नर्सेसची लगबग नि डॉक्टरांची धावपळ,

सगळ्यांचे प्रयत्न या तीरावर अडकविण्यासाठी

जीवाला घाई पैलतीर गाठण्यासाठी !

मधला तो काळाशार अंधार,

आणि समुद्राचा आवाज,

गुदमरून टाकणारा अन श्वास कोंडून ठेवणारा.

हे कोण कुजबुजले कानाशी,

''चल, येतेस का सफरीला?

जाऊन येऊ तिरुपतिला ! ''

'छट , मला नाही वेळ,

इथलीच कामे पडली आहेत,

साऱ्यांचीच देणी द्यायची आहेत,

कांही वचनेही पाळायची आहेत. '

''ठीक आहे. मर्जी तुझी''

'माझ्याच बागडणाऱ्या मुलांसाठी

मला जगायचे आहे. '

मॉनिट्र टकटकतो आहे,

'आ. सी. यू. '

मी पाहत आहे बरे,

एकवार संधी दिली आहे''

एक सत्य मात्र मला उमगले आहे

मॉनिटरवरच सर्व जग जगते आहे,

त्याच्या असण्यानसण्यावरच जीवन फुलते आहे !