नॉस्टॅल्जिया आणि गुलजार...

आवाल्ड बुवा!
गुजरा हुवा जमाना आता नही दुबारा!
प्रकाश घाटपांडे

मस्त लेख...
९४ मध्ये पी एल मध्ये गुलजारची कॅसेट लावून अभ्यास करत बसायचो, त्याची आठवण झाली...
______________________________
ही आमची अनुदिनी ... http://bhadkamkar.blogspot.com/

एकदम गुलजारमय लेख.
मेरा गोरा रंग लै ले, मोहे शाम रंग दै दे...
हे तर माझे एकदम आवडते गाणे आहे.

इतक्या सुंदर देशात सुबत्ता असताना कार्पेटच्या सुखद स्पर्शात अचानक वीस वर्ष जुना शहाबादी फरशीचा तो खडबडीत स्पर्श आठवतो जणू आत्ता पायाखाली आहे...
आणि ज्याला विअर्ड म्हणावं असं काही ... तो जुना स्पर्श अधिक हवा हवासा वाटतो...

केवळ अप्रतीम लेखन...! दुसरे शब्द नाहीत....

गुलजारसाहेबांच्या एकेका गाण्यासोबत छानशी संध्याकाळ घालवावी!

तात्या.

अवांतर : परंतु लेखन थोडं थोडक्यात व त्रोटक वाटलं. पोट भरलं नाही. अजूनही लिहा, अगदी भरभरून!

इतक्या सुंदर देशात सुबत्ता असताना कार्पेटच्या सुखद स्पर्शात अचानक वीस वर्ष जुना शहाबादी फरशीचा तो खडबडीत स्पर्श आठवतो जणू आत्ता पायाखाली आहे...
आणि ज्याला विअर्ड म्हणावं असं काही ... तो जुना स्पर्श अधिक हवा हवासा वाटतो...
क्या बात है!
(डोळ्यात का कुणास ठाऊक, पाणी आल॑..कचरा गेला बहुतेक..)

मैत्र रे.... ए-वन !
गुलजार डबल ए-वन !! :)

http://www.gulzaronline.com/

....बबलु-अमेरिकन

मैत्र, फार छान लिहिलयं तुम्ही!

गुलजारची सगळीचं गाणी काही वैशिष्ट्यपूर्ण ओळी घेवून येतात आणि त्यातील काही काही उपमा तर फारचं वेगळ्या असतातं.

जसं, तुम्ही वर उल्लेख केलेल्या 'छोड आये हम' मधल्या या ओळी,
'जहां तेरी एडी सें धूप उडा करती थी,
सुना है उस चौखट पे अब शाम रहा करती है!'

अशा चमत्क्रुतीपूर्ण रचना हे त्याच्या काव्याचं व्यवच्छेदक लक्षणं आहे. आणि अशा रचनांमधून नेहमीच एक प्रकारची उदासीही जाणवत राहते.

गुलजार हे नावं घेतलं की मला हटकून आठवतं, ते म्हणजे 'ईस मोड से जाते है!'.
अप्रतिम काव्य म्हणजे काय? याचा प्रत्यय ह्या नितांतसुंदर गाण्याने मला वारंवार दिला आहे.
त्यातल्या,
' उस मोड पे बैठा हू!
जीस मोड से जाती है,
हर एक तरफ राहे,
इक रोज तो वोह होगा,
इस मोड पर आकर तूम,
रूक जाओगी कह दोगी,
वोह कौनसा रस्ता है?
जिस राह पे जाना है!'
ह्या ओळींनी तर कितीतरी वेळा एक अनामिक हूरहूर लावली आहे.

लता आणि किशोर यानीं ह्या काव्यातले भाव असे काही व्यक्त केले आहेत की क्या कहने?

गुलजारविषयी लिहाल तेव्हडं थोडचं आहे. पण अजून थोड लिहाचं!

मुशाफिर.

"फिरसे आईयो बदरा बिदेसी, तेरे पंख पे मोती जडूंगी' हे अतिशय आवडतं गाणं आहे..
तुम्ही सुंदर लिहिले आहे. इजाजत, लेकिन, रूदाली, खुबसूरत, अंगूर, बसेरा, सद्मा,नरम गरम.. किती नावे घ्यावीत. शब्दांची श्रीमंती आहे त्यांच्याकडे...
मी गुलझार साहेबांची खूप मोठी फॅन आहे.
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

अगदी मनाला भावला हा लेख !!!

जुन्या आठवणी अगदी ताज्या झाल्या.......

आणी लेखन थोडं थोडक्यात व त्रोटक वाटलं. पोट भरलं नाही. अजूनही लिहा, अगदी भरभरून!

हेच म्हणतो.....

तुझसे नाराज नही जिंदगी ,हैराण हु मै........

बैलोबा चायनीजकर !!!
माणसात आणी गाढवात फरक काय ?
माणुस गाढव पणा करतो,गाढव कधीच माणुस पणा करत नाही..

इतक्या सुंदर देशात सुबत्ता असताना कार्पेटच्या सुखद स्पर्शात अचानक वीस वर्ष जुना शहाबादी फरशीचा तो खडबडीत स्पर्श आठवतो जणू आत्ता पायाखाली आहे...
आणि ज्याला विअर्ड म्हणावं असं काही ... तो जुना स्पर्श अधिक हवा हवासा वाटतो...

अगदी सह अनुभूती झाल्यासारखे वाटले.

सुंदर लेख. गुलजारसाहेबांबद्दल अजूनही लिहा ना.. त्यांची शब्दांची श्रीमंती मोहून टाकते.
स्वाती

सुंदर लेख...
तात्या म्हणतात तसे..गुलजारसाहेबांच्या एकेका गाण्यासोबत छानशी संध्याकाळ घालवावी!

गुलजारसाहेबांच असच एक गाण..
*****
मेरा कुछ सामान तुम्हारे पास पडा है
सावन के कुछ भिगे भिगे दिन रखे है
और मेरे एक खत मैं लिपटी रात पडी है
वो रात भुला दो, मेरा वो समान लोटा दो
मेरा कुछ सामान तुम्हारे पास पडा है

पतझड है कुछ... है ना ?
पतझड मैं कुछ पत्तों के गिरने की आहट
कानों मै एक बार पहन के लोट आयी थी
पतझड की वो शाख अभी तक काप रही है
वो शाख गिरादो, मेरा वो समान लोटा दो

एक अकेली छत्री मै जब आधे आधे भिग रहे थे
आधे सुखे आधे गिले, सुखा तो मैन ले आयि थी
गिला मन शायद बिस्तर के पास पडा हो
वो भिजवादो, मेरा वो समान लोटा दो

एक सो सोलह चांद की राते एक तुम्हारे खंदे का तिल
गिली मेहंदी कि खुशबु, झुट मुट के सिखवे कुच
झुट मुठ के वादे भी, सब याद करा दो
सब भिजवा दो, मेरा वो समान लोटा दो

एक इजाजत दे दो बस, जब ईसको दफनाउंगी
मैं भी वही सो जाउंगी
मैं भी वही सो जाउंगी

लेख..
अजुन गाणी आणि लिखाण वाचायला आवडलं असतं...