विश्वचषक - काही प्रसंग काळजावर कोरून ठेवलेले..

मस्त आठवणी :)

अमोल केळकर

मस्त!

रिलायन्स कपमधील पाकिस्तान विरूध्द वेस्ट इंडिज हा सामना केवळ अप्रतिम.हा सामना ओळखला जाईल सलिम युसुफची जिगर, इम्रान खानचा संयम, अब्दुल कादिरची किलर इन्स्टिन्क्ट आणि त्याचबरोबर कोर्टनी वॉल्शच्या खिलाडू वृत्तीसाठीही.हा सामना मी पाहिलेल्या काही सर्वात संस्मरणीय सामन्यांपैकी एक आहे.तेव्हा या सामन्यात काळजावर कोरून ठेवणारा एक प्रसंग नाही तर अनेक आहेत.

वेस्ट इंडिजने सर्वप्रथम ५० षटकात सर्वबाद २१६ धावा करून पाकिस्तानपुढे २१७ धावांचे आव्हान ठेवले.आजच्या काळात ५० षटकात ४०० धावा केल्या तरी विजयाची खात्री देता येणार नाही.पण त्याकाळी २१६ ही विजयाची खात्री देणारी नसली तरी बऱ्यापैकी आव्हानात्मक धावसंख्या होती.त्यातच पाकिस्तानची सुरवात अडखळत झाली.रमीझ राजा आणि जावेद मियांदादने डावाला आकार द्यायचा प्रयत्न केला पण तरीही ३५ वे षटक येताना पाकिस्तानची अवस्था ५ बाद ११० अशी झाली होती.तेव्हा उरलेल्या १५ षटकात दर षटकाला ७ च्या दराने धावा फटकावायचे आव्हान पाकिस्तानपुढे उभे राहिले.

अशा वेळी सलीम युसूफच्या साथीला आला इम्रान खान.सलीम युसूफ फटकेबाजी करत होता त्याला इम्रान खानची संयमी खेळीची जोड मिळाली.स्वत: इम्रानने जास्त काळ स्ट्राईक सलीम युसूफकडे जाईल याची काळजी घेतली आणि सहाव्या विकेटसाठी बहुमूल्य ७३ धावा जोडल्या.तेव्हा हातातून गेलेला सामना पाकिस्तानने परत आपल्या आवाक्यात आणला असे वाटू लागले.पण तितक्यात इम्रान खान आणि नंतर सलीम युसूफ हे दोघेही बाद झाले.नंतर वसीम अक्रमनेही निराशा केली.शेवटी अखेरच्या षटकात १४ धावा हव्यात आणि ९ विकेट आधीच पडलेल्या अशी परिस्थिती आली.

शेवटचे षटक मला वाटते की सर्वात जास्त चित्तथरारक होते.कोर्टनी वॉल्श गोलंदाजी करत होता आणि अब्दुल कादिर फलंदाजी.दुसऱ्या टोकाला होता सलीम जाफर. त्यातही पहिल्या दोन चेंडूंवर अवघ्या दोन धावा पाकिस्तानला मिळाल्या.त्यानंतर तिसऱ्या चेंडूवर एका ओव्हरथ्रोवर एका धावेच्या जागी फलंदाजांनी दुसरी धावही घेतली.तेव्हा ३ चेंडूत १० धावा असे समीकरण होते.त्यावेळी अब्दुल कादिरने कोर्टनी वॉल्शला एक उत्युंग षटकार ठोकला.पुढच्या चेंडूवर आणखी दोन धावा घेऊन शेवटच्या चेंडूवर आणखी दोन धावा हव्या अशी परिस्थिती आली होती.कोर्टनी वॉल्श शेवटचा चेंडू टाकायला आला तेव्हा त्याला दिसले की नॉन स्ट्रायकर ऐंडवरचा सलीम जाफर क्रिझ सोडून पुढे गेलेला होता.अशा वेळी त्याला धावबाद करून सामना कोर्टनी वॉल्शला सहज खिशात टाकता आला असता.पण तशा "मंकडेड" पध्दतीने धावबाद करणे कोर्टनी वॉल्शला प्रशस्त वाटले नाही.विनू मंकडने ऑस्ट्रेलियन खेळाडूला या पध्दतीने धावबाद करण्याआधी एकदा warning दिली होती तसेच आपणही करावे असे ठरवून कोर्टनी वॉल्शने सलीम जाफरला तो क्रिझच्या बाहेर असल्याचे सांगितले.मग त्यानंतर परत कोर्टनी वॉल्श शेवटचा चेंडू टाकायला आला आणि या चेंडूवर दोन धावा काढून पाकिस्तानने सामना शेवटच्या चेंडूवर एक विकेट राखून जिंकला!

बहुतांश काळ सामना एकतर्फी झाला तरी शेवटच्या काही षटकांत सामना फिरला असे विश्वचषकात नंतरही अनेकदा झाले (१९९६ च्या विल्स विश्वचषकातील मोहालीचा ऑस्ट्रेलिया विरूध्द दक्षिण आफ्रिका हा उपांत्य सामना, १९९९ च्या विश्वचषकातील परत एकदा ऑस्ट्रेलिया विरूध्द दक्षिण आफ्रिका हा उपांत्य सामना आणि विशेषत: ऍलन डॉनाल्डचे धावबाद होणे).पण या सगळ्याबरोबरच शेवटच्या षटकातही विजयाचे पारडे वरखाली होणे आणि अगदी शेवटच्या चेंडूवर कोर्टनी वॉल्शची खिलाडूवृत्ती हे सगळे घटक एकाच वेळी आलेला हा सामना केवळ अप्रतिम.

या सामन्यातील शेवटचे षटक http://www.youtube.com/watch?v=fOJ1XDstMa8&NR=1 इथे आहे.पण या व्हिडियोमध्ये कोर्टनी वॉल्शची खिलाडूवृत्ती मात्र कापलेली दिसते.

१९९२ च्याविस्श्वचषकातला भारत विरिद्ध ऑस्ट्रेलिआ .. भन्नाट झालेला सामना...

हा पराभव फार काळ स्मरणात राहिलेला होता...

शेवटच्या चेंडूवरती चार धावा हव्या होत्या...मूडी गोलंदाज ... श्रीनाथने तडकावला चेंडू सीमारेषेवरती स्टीव वॉने क्याच टाकला ... हा राजू पाहत उभा होता... धावला असता तर कदाचित तीन धावा पळून निघाल्या असत्या.टाय वगैरे झा ली असती म्याच... राजू रन आउट झाला आणि भारत एका धावेने हरला...

१९९२ ला जावेद मियादाद व किरण मोरे ह्यांच्यातील शाब्दिक बाचाबाची आणि जावेदच्या मोरेला चिडवण्यासाठी त्यांच्या उड्यांची नक्कल करतांना बेडूक उड्या मारून दाखवणे .
हा एकच सामना पाकिस्तान माझ्या मते त्या स्पर्ध्धेत हरले .
येथे