दाव तोच जीवना लावतो पुन्हा पुन्हा
मृत्युला जगायला शिकवतो पुन्हा पुन्हा
चांदणी कधी कुण्या अंबरास भार ना
चंद्र मग उगाच का हरवतो पुन्हा पुन्हा
आसवे न ढाळली मी कधीच पांगळी
का तिच्यापुढेच मी भेकतो पुन्हा पुन्हा
माज ही जुनाच शिरजोर आज ती पुन्हा
आग तीच मी परी पोळतो पुन्हा पुन्हा
हां...कबूल दुश्मनी जन्मजात लाभली
बांध घालुनी दुवा सांधतो पुन्हा पुन्हा
हात जोडुनी उभे सौख्य मजपुढे सदा
व्यर्थ दशदिशात मी शोधतो पुन्हा पुन्हा
जयश्री
प्रतिक्रिया
11 Mar 2010 - 5:08 pm | मदनबाण
वाचुनी आनंद झाला पुन्हा पुन्हा
कमाल आहे या गझलेची वाचतो ती पुन्हा पुन्हा... ;)
मदनबाण.....
मोती बनून शिंपल्यात राहण्यापेक्षा दवबिंदू होऊन चातकाची तहान भागविणे जास्त श्रेष्ठ.
www.mazeyoutube.blogspot.com
11 Mar 2010 - 5:10 pm | विसोबा खेचर
एक वेगळीच कविता!
सुंदर..
तात्या.
11 Mar 2010 - 7:28 pm | चतुरंग
अगदीच वेगळी कविता! :)
चतुरंग
12 Mar 2010 - 1:27 am | धनंजय
+१
मात्र हा शेर [+ रचनाबंध] कळला नाही :
11 Mar 2010 - 6:20 pm | दत्ता काळे
छान कविता. मी पण परत परत वाचली.
11 Mar 2010 - 8:06 pm | प्राजु
आसवे न ढाळली मी कधीच पांगळी
का तिच्यापुढेच मी भेकतो पुन्हा पुन्हा
मस्त!!
- (सर्वव्यापी)प्राजक्ता
http://www.praaju.com/
12 Mar 2010 - 12:47 pm | राघव
अप्रतीम! जयश्रीताई, क्लास रचना!
उशीरा वाचली.. रंगदांचे विडंबन बघून आलो इकडे!
चांदणी कधी कुण्या अंबरास भार ना
चंद्र मग उगाच का हरवतो पुन्हा पुन्हा
आग तीच मी परी पोळतो पुन्हा पुन्हा
हात जोडुनी उभे सौख्य मजपुढे सदा
व्यर्थ दशदिशात मी शोधतो पुन्हा पुन्हा
या ओळी खास! विशेष आवडल्यात.
येऊ देत अजून.
राघव