जे न देखे रवी...

धर्म इथे बेताल झाला

उठतासुटता जहाल झाला

वापरले कैक रंग त्याने

कोथळा बाहेर येताना मात्र लालच झाला ...

किती चढले सुळावर त्याच्यानावे ,

मारणारे गनीम आणि मरणारेही ..........

पाळणारे , जाळणारे , बघणारे अन भडकवणारे

पण .........जो तो हलाल झाला

जन्नत नसीब झाली कुणा

तर कुणी स्वर्गात पोहोचले

अरे पण त्यांचे काय झाले असेल ?

आज मराठीचा दिन
ठोकू घोषणा भर्पूर !
करू फॉरवर्डं मेसेज
घेऊ बडवून ऊर !!
माये मराठी पहा गं
प्रेमा आला महापूर !
सोनियाचा दिनू आता
नाही राहिला गं दूर !!
पोरे पाठवू आमची
इंग्रजि माध्यमामध्ये!
शिल्लक जागा राहतील
मराठीच्या शाळांमध्ये !!
याला म्हणतात त्याग
खळबळ मनी माजे!
मराठी बांधवांसाठी

उदघाटनाला आला कोण ?

उद्योगपती सम्राट अंबानी

स्टेजवर जाताना ठेच लागली

त्यांची पडली खाली फणी

डोळे चुकवून पटकन उचलली

घेऊन गेलो घरी

लक्ष्मीपतीची तरी फणी आणेल

संपत्ती आपल्या दारी

कामधंदे सोडून सारे

फणी पुजू लागलो

रोज धुपारती शंख वाजवुनी

वाहायचो भरपूर फुले

येड लागलं बापाला आपल्या

माय मराठीचा बोलण्यात गोडवा
शब्द जणू शीतल हवेचा गारवा

बोली भाषेची गोष्टच न्यारी
जणू तुळस आपल्या दारी

बारा कोसाला भाषा बदलते
माय मराठी सर्वांना जोडते

संतांनी गायिले मराठीचे रंग रूप
अलंकारांनी नटले सोज्वळ स्वरूप

प्राण मराठी जाण मराठी उल्हास मराठी
महाराष्ट्राचा ज्वाजल्य अभिमान मराठी

भादरायला हवे वाढलेले, भादरायला गेलो

न्हावी होता बिझी म्हणून पेपर वाचू लागलो

पेपर वाचता वाचता एक जाहिरात बघितली

होती तशी छोटी पण लक्षात बाकी राहिली

नंबर आला जवळ म्हणून पेपर घेतला छाटून

न्हावी होता मग्न कामात , दिला खिशात ढकलून

भादरवुन थेट घरी मी अंघोळीला गेलो

जाहिरात तशीच खिशात पडून , विजार मागे सोडून आलो

बघुनी तुझी ती रंगीत अम्ब्रेला

जीव माझ्झा कासावीस झाला

असलीस जरी तू तोंडाने फाटकी

तुझी अम्ब्रेला मात्र नीटनेटकी

रंगबिरंगी चांदण्या त्यावरी

झेलण्या ओघळण्या पाऊस सरी

कापड ऐसे तरल मुलायम

पिळवटते हे हृदय ते कायम

सडपातळ ती नाजूक दांडी

बघणार्यांच्या उडती झुंडी

बटनावरती नक्षीदार दांडा

देती सलामी बघणाऱ्या सोंडा

ज्या कृष्णांना राधा नसतात
आणि ज्या राधांना कृष्ण नसतात
त्यांनी काय करावे ?
ज्या कृष्णांना राधा असतात
आणि ज्या राधांना कृष्ण असतात
त्यांचे मनोमन कौतुक करावे
त्यांच्या प्रेमाच्या पावित्र्याचा
आदर करावा किमान राधेच्या
चारित्र्याचे उगाचच जज बनू नये.

चाळीशी ओलांडली की जगण्याचं गणित थोडं सोपं होतं.
करिअरचा दुभाजक पार केलेला असतो.
बायकोमुळे अपूर्णांकाचा पूर्णांक झालेला असतो.
घरातले लसावि, मसावि होत असतात.
नाकावर चाळिशी आणि नाकासमोर सरssळ रस्ता असं एकरेषीय समीकरण असताना अचानक ..
प्रमेय बनून ती येते.
सुरवातीचं अवघडलेलं अनोळखीपण गेलं की जाणवतं ते "मी"पणा दशांशानेही नसलेलं तिचं निर्मळपण.

नशिबात ग्रहण संपणे का अजून नाही
गरळही देशद्रोहाची का भरात भारतात येत राही
शतकोशतके परहीत बेतशिजे अखंडीत खंडीत बोली
नयनांत देशद्रोहींच्या समज दिसणार नाही

अत्याचार पाशव्यांचा झेली कशी भारतमाता
संततीच देशतोडी साही कशी ती त्यांना?
हिंदूपणाच्या मरणाला थांबवेल आता कशी ती
झाकूनही दिसावी त्या जखमेस लपवेल कशी ती?