जे न देखे रवी...

माणूस असण्याचे तापत्रय भोग-उपभोगल्यावर,
दुनियादारीचा तिरका खेकडा सर्वांगावर नाचवल्यावर,
प्रवासाची मोठीच मजल मारून,
थकून येतो तुझ्या घरी.

तुझ्या मंद हालचाली डोळे भरून पाहीन,
तुझ्या खांद्यावर शांत झोपून जाईन.

बोल बोल बोलण्याचे खापर फुटून गेलेलं असेल.

तुझ्या ओठांवरचं लालभडक हसू आणि खोल काही शोधत जाणारी नजर, दोन्हीत हरवून जायचंय.

कधी असतेस, कधी नसतेस,
       तरीही मला सगळीकडे तूच दिसतेस...

कधी कारवा होतेस, कधी मारवा होतेस,
कधी मनाला धुंद करणारा गारवा होतेस..
कधी ऊन होतेस, तर कधी पाऊस होतेस,
कधी त्याच वेड्या पावसाची चाहूल होतेस..
असंच कधी असतेस, कधी नसतेस,
       तरीही मला सगळीकडे तूच दिसतेस...

ब्लॉग दुवा https://www.apurvaoka.com/2018/12/blog-post.html

लहान मुलं झोपत नाहीत अशी तक्रार बहुतेक पालकांची असेल कदाचित. अशाच एका पालकाच्या तक्रारीवर चिंतन करताना गमतीत सुचलेलं एक काव्य.

सो गया ये जहाँ च्या चालीवर काही मराठी ओळी. यांनी चार दोन मुलं मुली वेळेवर झोपल्या तर त्यांच्या पालकांनी जरूर अभिप्राय कळवावा☺️

सभोवताली उदासी साचून राहीली आहे
तीचा परीघ केवढा हे माहीत नाही
माहीती करुन घेण्याची गरजही वाटत नाही
इथे फक्त मी आहे आणि माझ्यामध्येही ती आहे
अगदी तुझ्यासारखीच...

विडंबनाचे निमित्त: परवा, एका बॅचलर मित्राकडे कामानिमित्त जाणं झालं. कामाचं बघता बघता रात्री उशीर झाल्यावर त्याला म्हटलं, आता घरी जातो, उद्या बघू. तर, पठ्ठ्या आपला, "झालं रे! किती वेळ लागतोय! पाचच मिनिटे अजून." असं म्हणून दुसऱ्याच नवीन कामाला सुरूवात करीत होता. मलाही मग डुलु डुलु डुलक्या सुरू झाल्या. झोप अनावर झाल्यावर मी तिथेच झोपायचं हे दोघानुमतें ठरलं.

गुबगुबीत बाळाचा पहिला वाढदिवस
वाटतोय अगदी प्रदर्शनीय उत्सवच
चिमण्या नजरेने टिपलेली लठ्ठ श्रीमंती
देतीय भविष्यातील ऐश्वर्याची हमी

पुढच्या टप्प्यात दिसतंय सुखासीन बालपण
मागेल ते मिळतंय कारण कमी नाही धन
बागडणाऱ्या गोंडसाचा काढून टाकलेला लगाम
खुणावतोय की व्हायचे नाहीच कधी गुलाम

कविते......!.

तू, तुला हवं तसं जग !!
उमलत राहा, फुलत रहा,
कागदांवरून मनांवर बहरत रहा, नेहमी सारखीच!

पण एक लक्षात ठेव आता ......
तू ना माझी , ना त्याची !

मी लिहिलं तुला म्हणून तो वाचेल तुला,
एवढाच काय तो उरलेला दुआ !

कारण भेटलो तर , स्वप्न वाटेल,
नाही भेटलो तर, विरक्त वाटेल !

राजा येतो
सगळे उठतात
राजा बसतो
सगळे बसतात

राजाचे स्वागत होते
सगळे टाळ्या पिटतात
राजा सभोवार बघतो
सगळे नजर फिरवतात

राजाची बडबड सुरू होते
सगळे शून्यात बघू लागतात
राजा मधूनच जोरात बरळतो
सगळयांच्या मुद्रा त्रासिक होतात

हिंडताना दूर देशी, गर्द रानी हरवलेला
कोणत्या वाटे इथे येऊन मज मी भेटलो

निसरड्या वाटेवरी, हलकेच पाऊल टाकता
मखमलीचा पायगोवा सोडुनी गुंगावलो

वाटले विहिरीत वाकून डोकवावे मोडल्या
चाहुलीने कोणत्या बोलाविले मज ना कळे

वर्तुळे पाण्यावरीची स्तब्ध होऊ पाहता
दिसत शेवाळातले आकाश निळसर बावरे