तुमचा आवडता भयपट कोणता ?

मस्त आढावा गणपाशेठ :)

ह्या यादीत :-

द ग्रज १/२/३

द अनबॉर्न :-

मिरर्स :-

जिपर्स क्रिपर्स :-

कसे काय विसरलात ? ;)

माझ्या अत्यंत आवडत्या भयपटांपैकी एक म्हणजे आल्फ्रेड हिचकॉकचा -'सायको'
खर्‍या अर्थाने भयपटांची(थ्रिलरपटांची) परंपरा 'सायको' पासून सुरु झाली हे आमचे मत.
रूढार्थाने याला भयपट म्हणता येणार नाही. किंबहुना हा भूतपट नाहीच. पण यातील थरार भूतपटांपेक्षा किंचितही कमी नाही.
अँथनी पर्किन्सचा सर्वोत्तम अभिनयाने सजलेला हा चित्रपट मरियन क्रेनच्या (जेनेट लाय) शॉवर सीनच्या खुनाच्या दृश्याने एक अप्रतिम थरारक सीन पाहील्याचा आनंद देतो. चित्रपटाचा शेवट तर अविस्मरणीयच.

रिक आवडला होता..

बाकीचे आठवतील तसे.

मस्त धागा. सक्काळी सक्काळी बघून आनंद झाला.

माझाही पहिला भयपट हा खेळ सावल्यांचा. हा चित्रपट आज बघितला तर अभिनय टुकार आहेत परंतु तरी स्थळ, माड आणि संगीत यामुळे भीती वाटते.

कालच रात्री मी बॉबी देओलचा हेल्प असा टुक्कार भयपट पाहिला. बाकी बॉबी चित्रपटात असताना भुताची गरज काय हेच कळत नाही पण असो.

माझे आवडते भयपट - रक्ताळलेले वेडसर चित्रपट सोडून बाकी सर्व. ;) पण सर्वात आवडता चित्रपट -

आणि त्यातला आय अ‍ॅम योर डॉटर! हा संवाद तर भारीच. भयपट कसे असावेत त्याचा उत्तम दाखला. रक्त नाही. भयंकर चेहरे नाहीत. किळस नाही. सुपर्ब!!!!

द ब्लेअर विच प्रोजेक्ट आणि रोजमेरी'ज बेबी ही मस्त.

मी तर साध आहट च> किंवा झी हॉरर शो चं music पण ऐकु शकत नाही.
मी मध्ये ते राज मूव्ही आलं होतं ना त्यात्ला तो खिडकी वाला सीन चुकुन पाहिला होता तर ७-८ दिवस खिडकीत पहात नव्हते.
.... आणि भूत मधला सीन पाहिला तर आरशात पहात नव्हते...
(लेकिला सोबत घीउन जायचे साधा लाईट लावायला)

म्हटलं तुझ्या धाग्यावर साधा reply टाकावा...तर मेली ही चित्र!
फ फटके द्यायला हवेत तुला!
<<<भयपट कसे असावेत त्याचा उत्तम दाखला. रक्त नाही. भयंकर चेहरे नाहीत. किळस नाही. सुपर्ब!<<<>>>>
त्याचीच तर भिती वटते...जे न दिसता आपल काम करतं...
चेहरे पाहुन तर मला भिती नहि वाटत पण music आणी कसलीतरी अज्ञात शक्ती...बाप रे....झाली आजपासुन ७-८ दिवस झोपेची काशी!

गणप्या..... मेल्या...दुष्टा...
!@#$@$%$%^$&$%&*%*%*%&*
@$#%#$^$%^$%&%&*%*%*%&*(&(
@$$^$#^#$%^$&$^^*

ऑर्फन !!
हा काही भूतपट नाही पण भयपट नक्कीच आहे.
या काट्टीला काय झालंय ते सिनेमा संपेपर्यंत कळलंच नव्हतं.

आम्हाला भयपट भय आणतच नाहीत. (मी भयपटात खदाखदा हसतो म्हणुन मित्र शिव्या घालतात) पण सर्वात पहिला बघितलेला सायको (तेव्हा ४-५ वीत होतो) मनात घर करुन बसला आहे.

भुतं बीतांपेक्षा सस्पेंस, क्राईम थ्रीलर्स आपले फेव्हरीट.

-(जिवंत भुत) निळोबा.

आणि हा एक...

शाळेत मास्तरांचे "तात्याविंचू", "कुबड्या खविस," " बाबा चमत्कार" असे बारसे करायला कामी पडला होता.
दिलीप प्रभावळकरांचा आवाज भार्री...रामदास पाध्येंच्या करामती त्याहून भारी.

द रिंग

भयपट असा काही प्रकार नाहीच्चे!;)
काही दिवसांपूर्वी लेकिन नावाचा चित्रपट मी डोळे झाकून पाहिला.
'हा खेळ...' सिनेमा बघताना मी शेंबडी पोर असल्याने तो भयपट आहे हेच समजले नाही.;)
नंतर उर्मिला मातोंडकरचे दोन सिनेमे (नावं माहित नाही) मान खाली घालून पाहिले.
मी फक्त प्रेमळ सिनेमेच पाहते.;)

मी भयपट पहात नाही पण लहानपणी श्वेतांबरा मालिका पहात असे.
टाइटल सॉन्ग सुरु झाले की ति बाइ म्हणजेच श्वेतांबरा पान्ढर्या साडित झाडाखाली येउन उभी राहाते असा सिन असे.
मला त्या टाइटल सॉन्गच्या म्युझिकची पण भिति वाटत असे.
भयानक अगदी भयानक !!!

एम नाईट शामलनचा सिक्थ सेन्स कसा काय कोणी लिहला नाही.

वर भयालीतैंनी लिहलेला द अदर्स पण भारी आहे!

सिक्स्थ सेन्स आणि मिस्ड कॉल आवडते चित्रपट. बाकी, त्या ब्लेअर विच प्रोजेक्ट बद्दल लै ऐकले होते, म्हणून आधीच घाबरायची भरपूर मानसिक तयारी करून आणि एकटी घाबरेन म्हणून सोबतीची पण सेटिंग करून पाहायला बसले. पण आता घाबरेन, मग घाबरेन असे करत पिक्चरच संपला!!!! :( कदाचित घरी लॅपटॉपवर पाहिल्याने असे झाले असावे. पण अशी तयारी केली की मोठ्या पडद्यावरही मी घाबरत नाही. 'भूत' बघताना असेच झाले होते.
पण मला व्यक्तिशः विनाकारण ओंगळ भुते दाखवणार्‍या मालिका आणि मूव्हीजचा भयंकर तिटकारा आहे.. अजून मला आहट मधली भुते डोळ्यासमोर बर्‍याचदा दिसतात. आणि खदखदा हसणारा प्लेटमध्ये ठेवलेला अर्चना पूरणसिंगचा चेहरापण!!!! :(

तेजायला वरचे सगळे विंग्लिश शिनेमे आहेत. ते कळणारच नाहीत त्यामुळे भीतीच वाटणार नाही.

मला आवडलेला भयपट म्हणजे "डरना मना है". गहराई हा अरुणा-विकास यांचा लागू, पद्मिनी कोल्हापुरे चा एक साउथी पिक्चर येऊन गेला. त्यात काही सीनमध्ये भीती वाटायची.

पण माझी सर्वात जास्त टरकली होती Jaws मधला इंटरवलपूर्वी अचानक दिसलेला जबडा पाहून.

(अवांतर : एन्टिटी हा चित्रपट भयपट म्हणून पाहिलाच नव्हता).

माझा एक मित्र रिन्ग पाहत असताना क्लायमॅक्स च्या वेळी अचानक घरातले लाइट गेले... नन्तर जाम मजा आली

स्लिपी हॉलो नावाचा चित्रपट पाहिला होता मागे..... जाम भीती वाटली होती बघताना

येड्पट लोकांनी बनवलेले टुकार चित्रपट (बॉलीवूड) म्हंजे भयपट असे मी मानतो.
तवा म्या फकस्त वॅक्शन अन कामेडी पिच्चर बगतो :)

मुलहॉलंड ड्राईव्ह फारच मस्त आहे.

भयपट पाहून किंवा इतर कशाची भीती वाटत नाही.

अचानक मोठा आवाज, नजीक झालेली हालचाल किंवा एखादे भीषण दृष्य पाहून दचकायला होते पण ती शरीराची मूलभूत प्रतिक्रिया झाली.

केवळ भीतीच नव्हे तर इतर भावनाही फारशा जाणवत नाहीत.

मी भयपट फारसे बघत नाहीत. बर्‍याच चित्रपटांतला अमानवी भाग ओंगळ आणि हिडीस दाखवलेला असतो ते आवडत नाही. वर उल्लेखलेला सायको आवडला होता. मी पाहिलेल्यांत त्यासारखे हिडीसपणा न दाखवताही आत्यंतिक भय/ ताण यांचा अनुभव देणारे चित्रपट फार थोडे.
इंटरव्ह्यू विथ द व्हॅम्पायर मात्र आवडला. खरं तर तसा तो फारसा भयप्रदही नाही. माणूसपणाचे अंश शिल्लक असलेल्या व्हॅम्पायरची कथा, टीपीकल व्हॅम्पायर स्टाइल शिकारी, व्हॅम्पायरच्या चित्रपटांत असते तसे सेन्शुअल हॉरर आणि ते करायला तीन देखणे व्हॅम्पायर.
ब्रॅड पिट, टॉम क्रुअ, अँटोनिओ बॅन्डेरास- आणखी काय पाहिजे?

आम्हाला कशाचेच भय वाटत नाही. त्यामुळे कोणताही चित्रपट हा आमच्यासाठी भयपट नसतो.
त्यातल्या त्यात जर एखादे भयपट दृश्य बघायचे असेल तर आम्ही INDIA TV बघतो.

धागाकर्ते श्री.गणपा यांनी त्यांच्या यादीतील १. ओमेन व २. रोझमेरी'ज बेबी ये दोन चित्रपट भयपटांच्या Sophisticated Genre या प्रकारात येतात. मात्र अशी काही मोजकी उदाहरणे सोडल्यास हॉलीवूडने बर्‍याच वेळा हॉरर मीन्स हाय पिच अग्लीनेस अशी काहीशी ढोबळ व्याख्या करून हिंसेचा असा काही भडीमार (इव्हिल डेडच्या यशानंतर) केला की प्रेक्षकांच्या डोक्यावर ट्रकभरून रक्तमांसाचा चिखल ओतला नाही तर तो थिएटरकडे येणारच नाही अशीच निर्मात्यांनी कल्पना करून घेतली की काय असे वाटू लागले आहे. 'Saws' सीरीजमधील एखादीही आठवण तर तुम्हास जेवणाच्या ताटावरून उठवेल. तीच गोष्ट Final Destination Part-1 to 4 ची. चांगले कथानक पण परत तीच अट्टाहासाने घातली जाणारी रक्ताची आंघोळ. एफ.डी. पार्ट-२ मधला रोड अ‍ॅक्सिडेंट तर पूर्णपणे कोणत्याही चॅनेलवर दाखविला जात नाही असे त्याचे भयावह चित्रण केले आहे.

पण असे असले तरीही Sophisticated Horror Movies चे महत्व अजूनही ओसरलेले नाही...आणि ते दिसून येते ते Silence of The Lambs या ऑस्कर विजेत्या चित्रपटात. मला वाटते अखंड हॉरर मूव्हीज निर्मितीमधील हा एकमेव चित्रपट असा आहे की ज्याच्या अभिनेत्याला (अँथोनी हॉपकिन्स) आणि अभिनेत्रीला (ज्योडी फोस्टर) 'बेस्ट अ‍ॅक्टर, बेस्ट अ‍ॅक्ट्रेस' ची ऑस्कर्स मिळाली.

हॉपकिन्स यांनी साकारलेला डॉ.हॅनिबल लेक्टर एक मनोविकारी पण गुन्हा करताना गुन्हेगाराची मेंदू नेमके कोणते कार्य करीत असतो हे अचूक जाणणारा... तर ज्योडीने साकारलेली एफबीआय एजंट क्लॅरिस ही तितक्याच ताकदीची व्यक्तीरेखा जी एका 'सीरियल किलर' ला पकडण्यासाठी खास तुरुंगात कडेकोट बंदोबस्तात ठेवलेल्या डॉ.लेक्टरचाच सल्ला घेत असते.

संपूर्ण चित्रपट भीतीचे जबरदस्त वातावरण निर्माण करतोच पण सर्वच पात्रांचा अभिनय दाद देण्यासारखा. प्रमुख भूमिकेतील वरील दोघांच्या अभिनयाची जुगलबंदी खिळवून ठेवते.

All time Greats मध्ये ही 'सायलेन्स ऑफ द लॅम्ब्स' चा सातत्याने उल्लेख असतो.

जरूर पाहावा असाच आहे.

इन्द्रा

कॅनिबल होलोकास्ट... अग्गा बाबो.....

मी तर हा पाहिला पण नाही...फक्त विकीपिडियावर माहिती वाचूनच घाबरले......

क्रौर्याची परिसीमा असलेले रोंग टर्न-१ आणि २ पाहिले आहेत. पहिला पार्ट तर इतका क्रूर आहे की तो चित्रपट पाहणार्‍या माणसाच्या मनाची संवेदनशीलताच नष्ट होते. मला हे दोन चित्रपट पाहिल्यावर कोणत्याही थराचे हिडीस दॄश्य पाहायला काहीच वाटत नाही. कारण या चित्रपटांमुळे नजरच मरुन गेली आहे. मनाची संवेदनशीलताच नष्ट करणारे असे चित्रपट कोणीही पाहू नयेत असे वाटते. माझा एक मित्र हा चित्रपट पाहताना ओकला होता. (घरी कोणी नाही म्हणून हौसेने ही सीडी घेउन आला आणि नंतर स्वतःवरच वैतागला.) चित्रपटाच्या सुरुवातीलाच फरस वापरुन एका बाईच्या दोन उभ्या चिरफाळ्या करतानाचे दॄश्य आहे.तिच्या शरीराचे दोन तुकडे होताना पोटातली आतडी बाहेर येउन जमिनीवर लोळण घेतात आणि रक्ताचे थारोळे जमिनीवर जमा होते. त्या चिरफाळ्या जमिनीवरुन फरफटत घेउन जाउन मग त्या बाईला खाल्ले जाते. भोसकाभोसकी आणि पोटातून बाहेर लोंबकळणारी आतडी, रक्ताचे थारोळे, डोळे फोडणे, नरमांस खाणे, शरीराचे अवयव कापणे या सगळ्या गोष्टींचा चित्रपटात भडिमार आहे. भाजी कापणे आणि माणूस कापणे यात दिग्दर्शकाला काहीही फरक वाटत नसावा. सगळ्यात शेवटी तर एका तान्ह्या बाळाला माणसाचे कापलेले बोट भरवतानाचे दॄश्य आहे.
'हिल हॅव आईज', 'सॉ', हॉस्टेल हीदेखील अशीच काही नावे होत. हा चित्रपट लिहिणारे, दिग्दर्शित करणारे लोक विकॄत मनोवॄत्तीचे मनोरुग्ण असणार असे मत आहे. हिंदीत असे चित्रपट नसतात हे आपले भाग्यच म्हटले पाहिजे.

'१४०८' हा एक सुंदर भयपट आहे. तात किळसवाणी दॄश्ये अजिबात नाहीत तरीदेखील अंगावर काटा येतो. एका हॉटेलात '१४०८' या नंबरची खोली भुतांनी झपाटलेली असते तिथे एक पत्रकार हट्टाने राहायला जातो आणि मग त्याची कशी भंबेरी उडत जाते याचे फार सुंदरे चित्रण आहे. सगळ्यात जास्त धमाल येत ती या प्रसंगात -
'तो लॅपटॉपवरुरुन आपल्या बायकोला (जिच्याशी त्याचे ब्।आंडण झालेले असते) चॅटवरुन सांगतो की मी अमुक एका खोलीत अडकलो आहे जी झपाटलेली आहे. तू ताबडतोब पोलिसांना कळव. ती आधी नाही म्हणते पण मग तयार होते. थोड्या वेळाने ती सांगते की पोलिस खोलीत येउन खोली तपासून गेले पन काहीच सापडले नाही.' हे कळल्यावर त्याला आणि प्रेक्षकांना जो धक्का बसतो तो अनुभवण्यासारखाच आहे.

"......तिथे एक पत्रकार हट्टाने राहायला जातो ...."

श्री.जोगळेकरांनी ओळख करून दिलेला "१४०८" (स्टीफन किंगच्या कथेवर आधारित...) हा चित्रपट मी पाहिलेला आहे आणि खरोखरीच एक चांगला भयपट पाहिल्याचे समाधान नक्की मिळते. पण ते वर म्हणतात तसे तो पत्रकार हट्टाने त्या हॉटेलमध्ये राहायला जात नसून तो (एनस्लिन) 'भयकथा' लिहिणाराच लेखक असतो आणि ज्या ज्या गावी 'भूतानी झपाटलेले घर, इन, हॉटेल, हॉस्टेल' अशा आख्यायिकेचे ठिकाण असते तिथला अनुभव खरा की खोटा हे पाहण्याची त्याला सदैव उत्सुकता असते. बर्‍याच ठिकाणी त्याच्या पदरी निराशाच पडत असते, कारण अफवा/अंधश्रध्देमुळे पसरलेला गैरसमज. रूम नंबर १४०८ मात्र त्याचा घामटा काढते, हे सत्य.

इन्द्रा

द मिस्ट

हाय टेन्शन (२००३)

हा पण मस्त आहे,...

मी भयपट तसे कमीच बघितलेत. आता त्यातला कोणता आवडला हे सांगण कठीण आहे.

भयपटही (खरतर कोणतेही चित्रपट) मला खूप आवडतात.. बरेचसे वर आले आहेत. एकाची भर घालतो. नाईट श्यामलन चा "व्हिलेज" अगदी फार भितीदायक भयपट नसला तरी एक वेगळाच चित्रपट आहे. सुरवातीला भिती आणि नंतर आपल्या रहाणीमानावर विचार करायला लावणारा

हा माझा आवडता भयपट. पण या लेखामुळे बरेच नविन कळले.

The Ring मस्त आहे........

पहाच एकदा. जाम टरकते........

राम गोपाल वर्मा निर्माणित आणि तुषार कपूर, अंतरा माळी अभिनीत (??) गायब हा खचितच मी बघितलेला सर्वात भितीदायक चित्रपट आहे. या चित्रपटानंतर मी राम गोपाल वर्मा संबंधीत एकही चित्रपट पाहणार नाही अशी प्रतिज्ञा केली होती. जवळजवळ संपुर्ण वेळ मी देवाची प्रार्थना करत होतो (१० मित्रांची तिकीटं मी काढली होती आणि पैसे ते नंतर देणार होते. साधारण अर्ध्या तासात मला कळून चुकले की त्यांच्याकडुन अश्या पिक्चरचे पैसे काढणे अवघड आहे. त्यामुळे देवाचा धावा सुरु केला)

हॉरर चित्रपट खुप बघितलेत. पण फार कमी चित्रपट खरोखरच घाबरवतात. हॉलिवूड हॉररपट म्हणजे आजकाल किळसवाणा प्रकार असतो. तरी मला आवडलेले चित्रपट म्हणजे, रिंग, ओमेन आणि द आदर्स.

- सूर्य.

द रिंग आणी ग्रज आवडले. भयपट आहे हे आधीच माहिती असेल तर अजिबात भीती वाटत नाही. हे दोन्ही चित्रपट काहीही माहिती नसताना टीव्हीवर पाहिले त्यामुळे थोडीतरी भीती वाटली.
इव्हील डेड सारखे चित्रपट पाहून भीतीपेक्षा किळस जास्त येते.
हिंदीमध्ये रात नावाचा चित्रपट बरा होता.

कर्स ऑफ चकी , डॉन ऑफ द डेड , डोन्ट बी अफ्रेड ऑफ द डार्क , हाईड अँड सिक , इंटरव्यू विथ द व्हॅम्पायर , इट , मामा , ऑक्युलस , पेट सिमेटरी , रोजमेरीज बेबी , द बाबाडुक , द कॉन्जुरीन्ग , द शाईंनिंग , द अनबॉर्न , द वुमन इन ब्लॅक .... हे काही हॉरर चित्रपट पाहिले आहेत . पण यातला कोणताच चित्रपट फारसा घाबरवू शकला नाही . हॉन्टेड या हिंदी चित्रपटातील काही प्रसंगांनी मात्र खरोखरच घाबरवलं . सगळ्यात जास्त भीती ( अनेक रात्री ) वाटली ती नारायण धारप यांची लुचाई ही कादंबरी वाचून . आजही लुचाईच्या कथानकाची आठवण जरी झाली तरी मी लगेच दुसऱ्या कुठल्यातरी विचारात मन गुंतवते नाहीतर रात्रीच्या झोपेचं खोबरं निश्चित . स्टीफन किंगची पुस्तकं वाचण्याची फार इच्छा आहे पण त्यातलं इंग्रजी झेपत नाही ... जड वाटतं .

मंडळी आफ्टर डार्क हॉररफेस्ट मधल्या मुव्हीज पण बघा की.....मी एक दाेन बघीतल्या (ड्रेड, द ग्रेवडांसर्स, कील थेअरी इ.) पण 'लेक मुंगो' आवडला...

संपुर्ण सीरीज उतरवण्याची इच्छा अपुरी राहुन गेलेला -सुंड्या

सायलेन्स आॅफ द लँब्ज हाही अप्रतिम. बाकी हिचकाॅकचाच बर्ड्स, थर्टीनाईन स्टेप्स, नाॅर्थ बाय नाॅर्थवेस्ट आणि व्हर्टिगो हे पण जबरदस्त आहेत. मायकेल केन आणि सर लाॅरेन्स आॅलिव्हिए यांचा स्ल्यूथ पण भारी. त्यावर आधारित कलम ३०२ हे मराठी नाटकपण अफाट होतं.

जुन्या कृष्ण धवल चित्रपटांत खूप चांगले भयपट येऊन गेले. त्यातील 'द बिस्ट विथ फाइव्ह फिंगर्स' हा जरुर बघण्यासारखा आहे. टोरेंट वरुन उतरवता येतो. प्रत्यक्षांत भूत नसूनही खिळवून ठेवणारा आहे.

चित्रपट नाही पण "अलवणी" नावाचं अनिकेत समुद्र ह्यांनी लिहिलेलं पुस्तक जरूर वाचून बघा, अतिशय मस्त भयकथा लिहिली आहे. ह्या कथेवर नक्कीच एखादा उत्तम भयपट बनू शकतो.

पुस्तक जालावर पीडीफ स्वरूपात उपलब्ध आहे, फुकटात!

कुणी काहीही म्हणा
पण रामगोपाल वर्मा चा "रात" मस्त होता.

Camera work अतिशय उत्कृष्ठ होतं.

रेवतीची acting आणि ओमपुरीची नजर .......खल्लास

the ghost and darkness

हॉरर चित्रपट मी मला कितीही भिती वाटली तरी बघतेच. (अगदी डोळे बंद करुन सुद्धा)
'हा खेळ सावल्यांचा' चित्रपट मी अगदी लहान अस्ताना पाहीला होता.... दुसरी-तिसरीत असताना.. त्यामुळे जास्त काही घाबरले नाही पण नारळच्या झाडाची भिती वाटायला लागली होती नंतर खुप दिवस. त्यानंतर 'तात्या विंचु' चा चित्रपट पाहुन बाहुल्यांनी खेळायचंच सोडुन दिलं होत मी. (असं वाटायचं हा बाहुला/बाहुली पण त्याच्यासारखचं चालायला लागली तर, मला पण तसच म्हणाली तर, "माझा आत्मा तुझ्यात, आणि तुझा आत्मा बाहेर... ओम फट्ट स्वाहा.. हा"

त्यानंतर 'आहट', 'द झी हॉरर शो', मानो या ना मानो'(हिचं सुत्रसंचालन इरफान खान करायचा... इकदम खत्री होती हि मालिका पण)

अप्पा जोगळेकरांनी उल्लेख केलेले 'राँग टर्न' आणि 'हिल हॅव आईज' चा पहिला भाग पाहिलाय आणि दुसरा भाग बघायची हिम्मतच नाही झाली. ( मला ही किळस वाट्ली हे चित्रपट बघताना... २ दिवस जेवलेच नाही, इतकं भयाण आनि भकास आणि त्यापेक्शा जास्त किळसवाणं दाखवलं आहे त्यात.)

'१४०८' हा चित्रपट बघुन फारशी भिती नाही वाटली. "अलवणी" हि कथा मात्र जाम भारी आहे. अनिकेत यांच्या ब्लॉग वर वाचली आहे.

13B (हिंदी) , डरना मना है

एक थी डायन पण चांगला वाटलेला

द स्केलेटन की , नीलकमल , अर्धांगी

कोणी डेड-एन्ड हा मूव्ही पाहिला आहे का?

Dead End (2003)

Christmas Eve. On his way to his in-laws with his family, Frank Harrington decides to try a shortcut, for the first time in 20 years. It turns out to be the biggest mistake of his life.

http://www.imdb.com/title/tt0308152/?ref_=fn_al_tt_1

आणि ’द अदर्स’ ची एक गावठी कॉपी बघण्यात आली होती. मनिषा कोईराला, संजय कपूर (’हा कोण?’ म्हणून विचारू नका ), आणि हेलन. बाकी काही बोलायलाच नको.
टीम बर्टनचा ’बीटलज्यूस’ कोणी पाहिला आहे का? तो असल्या जॉनर मध्ये माहिर आहे. बाकी जॉन कारपेंटरचे भयपट पाहण्यासारखे असतात.

इन्द्राज पवारांनी लिहीणं का थांबवल ?
ते दुसरीकडे कुठे सक्रीय आहेत का ?
मला त्यांचे लेखन प्रतिसाद फार आवडतात.

हॉलिवुडचे काही सिनेमे बघणे म्हणजे निखळ आनंद असतो...
हॉलिवुदचे भयपट आपण पहात असालच..साधारण साचा एकच असतो..भयानक चेहे-याची भुते..ड्राकुला..आदी अमानवी व्यक्तिरेखा.....भयाण हवेल्या त्यात नायक रहायला जाणे तिथे आधीच एक आत्मा असणे मग अशक्य घटनांची साखळी आदी..
या सर्वाना छेद देणारा एक "Midnight Cabaret" हा सिनेमा पहाण्यात आला..
एक नाटक कंपनी..त्यात एक कुमारीकेचे पात्र...तिचा वापर करुन एका "सैतान पुत्रास" जन्म देण्याचा प्ल्यान..असे साधारण कथानक आहे..नाटकातल्य घटना त्या मुलिच्या जीवनात घडु लागतात..खरे काय अन आभास काय यात तिचा उडालेला गोंधळ..असे साधारण कथानक आहे...
२ तास सिनेमा तुम्हाला खिळवुन ठेवतो...
हॉलिवुडचे काही सिनेमे बघणे म्हणजे निखळ आनंद असतो

अनफ्रेन्डेड,

काही दिवसानपुर्विच हा सिनेमा पाहिला. सम्पुर्न सिनेमा स्काइप वर आहे. वेगळी सन्कल्पना होती.

अफलातून भितीदायक सिनेमाचा एक अनुभव म्हणजे हाऊस ऑफ वॅक्स!

या सिनेमात जो व्हिलन आहे तो जिवंत माणसांवर उकळतं मेण ओतून त्यांचे पुतळे बनवत असतो! संपूर्ण सिनेमात एकदाच त्याचा चेहरा दिसतो पण तो झोप उडवून जातो!

अवांतरः शाहरुख्/सलमान्/सैफ अली खानचा कोणताही सिनेमा (अपवादः स्वदेस आणि चक दे, ओमकारा) हे कोणत्याही भयपटाच्या तोडीसतोड नाहीत काय?

अहल्या...