दिवाळी बोनस मिटींग!

दिवाळी बोनस मिटींग!

ढीस्क्लेमर : सदर कथेतील पात्रे व प्रसंग काल्पनिक आहेत तरी याचा कुठल्याही व्यक्तींशी संबध येऊ शकतो. तसा आल्यास व तो आल्याचे पाहून तुम्ही हसलात तर याला लेखक(च) जबाबदार नसेल असे ठामपणे नाही म्हणता येणार!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[दृश्य : एका नामांकित प्रा. लि. कंपनीच्या ऑफिसात असलेल्या कॉन्फरन्स रूममध्ये, ऑफिसातला ठरावीक स्टाफचा गट आणि व्यवस्थापन (म्यानेजमेण्ट) मधून असलेले दोघेजण असा एकूण जमाव या वर्षीची दिवाळी बोनसची रक्कम किती असावी यासंबधीची चर्चा करण्यासाठी जमलेले आहेत.]

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

स्थळ : जिथे सर्वसाधारण कर्मचारी गेलाच तर १) फोनवर बोलायला २) डुलकी मारायला जातो, असे, कॉन्फरन्स रूम!
काळ : आ वासून पगार खायला टपलेला, दिवाळीअगोदरचा!
वेळ : मिटींगसाठी जमलेल्या निम्म्याजणांवर आलेली!
प्रसंग : खरंतर अवघड, गंभीर, पण, तसा न होता इतर सर्व मिटींगप्रमाणेच विनोदी!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

पात्र परिचय:

१) सतीश बागेमार : सीनियर फ्रॉम म्यानेजमेण्ट
२) सागर सांबरे : ज्युनीअर फ्रॉम म्यानेजमेण्ट
३) कॅप्टन : प्रोजेक्ट म्यानेजर
खालील सर्व प्रॉडक्शन स्टाफ मेंबर!
४) आबा ५) संतोष ६) विनायक ७) सॅन्डी ८) वेंकट ९)शिबा १०) अपर्णा ११) अमित काटवटे १२) विनोद १३) दीपक १४) अभिषेक

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(सर्व मंडळी हळूहळू केबिनमध्ये जमा झाली. केबिनच्या बाहेर असलेली कुजबूज, फिस्सकन हसणे वगैरे केबिनच्या आत आले की विरून जात होते. खुर्च्या कमी असल्याने कुणी बसावे कुणी ऊभे रहावे विचार करण्यात दोन मिनिटे गेली. पुन्हा प्रत्येकजण दुस-याला 'तू बस', 'तुम्ही बसा', 'नाही हो, तुम्ही बसा', 'बस की', 'नाही, मी ठीक आहे' इत्यादी करण्यात अजून दोन मिनिटे गेली. मग आबाने खुर्ची ओढून बसल्यावर आपोआप बाकीच्या खुर्च्याही भरल्या गेल्या. बाकी मंडळी खुर्च्यांच्यामागे उभा राहिली. आणि एक शांतता मिटींगला मिळाली.)

स.बा. : हं बोला!
आबा : (कोण बोलतंय का हे आजूबाजूला पाहत) ओ विनायक सर, बोला की!
विनायक : अरे शिट! ही लेव्हल पारच हुईना झालीय साली. हां… काय? बोला बोला, तुम्ही बोला! (पुन्हा कॅन्डी क्रशमध्ये डोकं घालून बसतो.)
सा.सां. : (मिटींगमध्ये काय होईल याचा अंदाज आल्याने) हां ऐका ना! मी काय म्हणत होतो. सगळे ब्वां इथं आलेच आहेत तर मी ना गजाननला, नाही का, चहा इथेच घेऊन यायला सांगतो. (तो तिथून पसार!)
(लगेच त्याची खुर्ची रिकामी झालेली पाहून तिच्याकडे दीपक व विनोद एकाचवेळी सरसावतात आणि ही गोष्ट लक्षात येऊन ओशाळून एकमेकांना, 'बैठो-बैठो', 'नाही नाही बसा' अशा बैठो-बसा मध्ये अमित काटवटेनी हळूच ती खुर्ची बळकावली, व काहीच झाले नाही असा चेहरा करून पुढे कोण बोलतंय ते पाहू लागला)
कॅप्टन : (इतका वेळ शांत-धीरगंभीर बसल्याने झालेल्या 'जड' चेह-यावर उसने हसू आणत) सी, बागमार साहेब… देअर आर लाईक ए बटालियन, ए आर्मी…
आबा : (कॅप्टनला मध्येच थांबवून, विनायककडे पाहून वैतागत) तू थांब, वेंकट बोल!
वेंकट : होका कसय सर, मी काय म्हण्तो, मागल्ल्या वर्शीबी तुम्ही बोनस दिलता, नाह्य म्हणत नाह्य, पण मी एक जोड कापड घ्यायचो ती म्हणल एक प्यांटच घिऊ चांगली, म्हणून कनाय पिंपरीला गेलो. तर त्यो दुकानदार म्हणतो कसा, 'ह्या पयशात प्यांट नाही "नाईट" प्यांटच यीन. आता बोला!'
विनोद : देखो कैसा है, मै तुमको बोलता हू, अभी देखो जिनके बाल-बच्चे है, मानलो मेरा रीषी मेरेको बोलेगा, 'पापा, दिवालीमे सिंघम बम लावो', या साहिल मेरेको बोलेगा, 'पापा, मेरेको वो सामनेवाले समीरके जैसाच ड्रेस लावो. तो बतावो, कैसे करनेका?
स.बा. : (वाजपेयी ष्टाईल) तो, अरे मै क्या बोल रहा हू… यू शूड रादर कम अप विथ ए सोल्यूशन.
अभिषेक : (मध्येच) बट सड…
आबा : (वैतागून, त्यालाही मध्येच थांबवत) चूप! तू चूप… बट सड कुठला!
अपर्णा : (बाकीच्यांच्या सुरात आपला वेगळाच सूर मिसळत) वाव! म्याडम, ये लाल साडी मस्तच है! कब ली?
शिबा : अरे, ये तो बहुत पुरानी है. मेरे देवर के साली के चचेरे भाई के मौसी के नणंद के जीजाजी…(थोड थांबून विचार करत…) नही…मेरेगोभी अभी याद नही लेकिन, किसीके शादीमे मेरे हजबंड ने मेरेगो दी थी!
सॅन्डी : मुद्याच काहीतरी बोला राव!
कॅप्टन : सी, ब्रिगेडीअर ह्याज टू प्ले डिफ़रण्ट रोल आणि…
आबा : (कपाळावर हात मारत) संतोष…
संतोष : (स.बा. कडे पाहत) मला वाटतंय, ह्यावेळेला तरी तुम्ही जरा कन्सीडर केल पाहिजे सर!
अमित का. : व्हय की. आमच्याकड किणी दीड पगार देत्यात, बोनस म्हणून….कोल्हापुरात! आम्हालाबी तवा दिलता, लय मज्जा आलती.
आबा : काटू! मंग आम्हालाबी का नाय बोलवलं मज्जा कराया? गावटी…नॉनसेन्स!
विनायक : झाली बाबा लेव्हल पार एकदाची. हॉ…हॉ…हॉ.
आबा : ओ सर, विनायक सर, हिथ कॅन्डी बी नाय मिळायची, हिथ लक्ष घाला की जरा!
शिबा : मेरेगो लगता है की, विनायकको बोणस मिला है! तबी कॅन्डी क्रश केलंनेके लिए नया मोबाईल लेके आया है!
विनायक : आरे म्याडम, नया फोन लेनेसे पेहले मेरेको लोन लेना पडेगा. अभी घरपे वाईफने दो साडी दो ऐसा बोला है, फोन लुउंगा तो साथमे एक डझन तो कमीत कमी साडी लेनी पडेंगी मेरेको!
सा.सां. : (केबिनचा दरवाजा बाहेरून हळूच उघडून) अरे! गजाननने चहा आणला नाही का अजून? (कुणाच्या उत्तराची वाटही न पाहता लगेच निघूनही जातो, दोघे-चौघे त्याच्याकडे पाहत आपण का आलो इथे, असा विचार करतात)
वेंकट : (आवाजाची आधीच वर असलेली पट्टी अजून वर चढवीत) ओ सर बोला की! आकडा तरी सांगा राव!
स.बा. : (पुन्हा वाजपेयी ष्टाईल) ओके, मी बोलतो तस वर आणि कळवतो तुम्हाला काय होतंय ते.
(स.बा. उठून बाहेर जातात, पाठोपाठ ज्यांना घाई आहे ते लोकलमधल्या प्रवाशांसारखे स्टेशन आल्यावर दरवाजात गर्दी करतात तसे कॉन्फरन्स रूमच्या दरवाजात कुणीच नीट बाहेर पडू नये याची काळजी घेत उभे राहतात. मागे रेंगाळलेल्यांमध्ये कॅप्टन, आबा आणि सॅन्डी. विनायक अजूनही खुर्चीतच बसलेला कॅन्डी क्रश खेळत!)
कॅप्टन : सी आबा-सॅन्डी, मी हेच म्हणत असतो नेहमी. ते सोल्जर्स कसे असतात, आणि ते कमाण्डर्स. बॅटल असते का नाय, ती जिंकली तरी सोल्जर्सना प्रिपेअर्ड राहायला लागत यार. बीकॉज यू नेव्हर नो, देअर इज ए वार कमिंग अप.
सॅन्डी : यू आर राईट कॅप्टन! चला, मिटींग संपली!