"और पप्पू पास हो गया...."

हाय मी पियुषा, सदर लेख हि आमची शाळेतील आठवण आहे ,सगळ्यांच्या आयुष्यात लहानपणी शाळेतील असे काही तरी ढासु असतेच

और पप्पू पास हो गया"

शाळेतले दिवस कुणी विसरेल का कधी ?काय दिवस असतात काय धमाल ,नुसते खेळणे,मौजमजा करणे दिवसभर हुंदडणे ,
काही टेन्शन नाही, असते ते फक्त आपल्या आई बाबांना आपले रत्ने चांगल्या मार्कांनी पास तर होतील ना?त्यांची टीर-टीर अभ्यास करा, पण आपल्याला काय आपण बोले तो एकदम बिनधास्त आपले रुटीन चालू ! एक एक दिवस काय मजेत जातो (अपवाद सोडले तर) कधी स्पोर्ट डे,कधी गॅदरिंग ,कधी हि स्पर्धा ,कधी ती, वैगेरे वैगेरे....... असे दिवस संपावेच वाटत नाही, रोज सकाळी टाईम टेबल मध्ये खेळाचे तास शोधणारे आम्ही बापडे हा आमचा
१२-१३ वर्ष पूर्वीचा काळ ! आजचे मुले किती स्कॉलर (९७-९८%) आणि आम्ही कुठे (६०-७० %) पण एन्जोय भरपूर केली शाळा असो,
मी पियुषा आणि माझा लहान भाऊ पप्पू (संदेश)एकाच शाळेत शिकलो , मी सहावीत तो चौथीत ,सकाळी ८-२ शाळेची वेळ, शाळेत सायकलवर जायचो ७-८- जनाचा ग्रुप होता ,टोळीच म्हणा !रस्त्यावर चिंच,बोरे,आवळे एक झाड म्हणून सोडले नाही आम्ही वर्गात तास चालू तसे तोंडही चालू हळू हळू .
शाळेच्या पाठीमागे नदी "सीना" नावाची, गुडघाभर पाणी, मग काय शाळा सुटली कि आम्हीपण सुटलो बैलासारखे पाण्यात खेळायला मग छोटे छोटे मासे पकडायचो ओढणीने, बाटलीत भरायचो ,घरी आल्यावर काचेच्या हंडीत सोडायचे ,काय कौतुक सर्वाना रंगीबिरेंगी मासे बघण्याचे (ते बेडूक मासे होते नंतर कळले त्यांचे शेपूट गेल्यावर )
असेच आमचे फार मजेत दिवस चालले होते दुपारी शाळा सुटली कि सायकलवर घरी येता येता फार दमायचो ,मग दप्तर फेकून fan खाली लोळत पडायचो ,मग हातपाय धुवून जेवण ,थोडा आराम ,आणि संध्याकाळी जे खेळणे चालू कि आईचे एक दोन फटके खाल्याशिवाय आपल्याला घर आहे हे आठवायचे नाही !
त्यावेळी ६५-७० % पडतात म्हणजे आपण हुशार आहोत अशी समजूत होती आमची ! मन लाऊन अभ्यास करणे नव्हे तर पास होण्यापुरता अभ्यास करणे हे सुखी शालेय जीवनाचे सूत्र होते आमचे! आणि यामुळेच पुढचे रामायण घडले !
आमच्या आई -बाबांना प्रगती माहिती होती आमची , ते कधी प्रेमाने समजावयाचे ,चिडून सांगायचे मारायचे ,अभ्यास करा "आपल्या बाप-जाद्यानी आपल्यासाठी लाखोंची इस्टेट नाही सोडली बसून खायला ,नोकरदार माणसे आहोत आपण, आपले नशीब आपणच घडवायचे त्यासाठी अभ्यास करावा लागतो समजले का? पण आम्हाला त्यांची तगमग समजत नव्हती त्यावेळी !मी आणि पप्पू ,म्हणजे तसे अभ्यासात बरे होतो त्यामुळे नापास नव्हतो झालो कधी नशीब आमचे !
असेच भराभर दिवस चालू असताना सहामाही आली पेपर आले आणि गेले, पण निकालाचा दिवस आला पोटात गोळा आला नेहमीच यायचा..
निकालाच्या आधी पालकांची मिटिंग तुमचा पाल्य कशात कच्चा कशात पक्का वैगेरे वैगेर ...........
वडील आधी माझा निकाल घ्यायला आले , घसा कोरडा ,बारीक तोंड , मॅडम ने बघितले हसली , समजले ,सुटले एकदाची ६५ % पडले होते
वडील सुखावले जरा ! मैत्रिणीशी गप्पा मारत मी थांबले तिथेच!
आता आमच्या पप्पूचा नंबर ,
ते दोघे गेले त्याचा वर्गात , पाच मिनिट नाही झाले तर एक मुलगा धावत आला माझाकडे ,पियू लवकर चल तुझे वडील तुझ्या भावाला मारत आहेत लवकर चल , (अण्णाच्या ढाई किलोच्या हाताचा अनुभव होता दोघानाही )
पुन्हा एकदा भीतीने हातपाय गळाले , धावतच गेले समोरचे दृश्य पहिले
पप्पू रडत होता जोरजोरात !,"अण्णा मला मारू नका मी अभ्यास करीन नक्की देवाची शपथ, मम्मीची शपथ,जो आठवेल त्याची शपथ घेत होता बिचारा !
वडील चिडलेले भयंकर लालबुंद चेहरा झालेला ,(तसे वडील प्रेमळ, चिडायचे ,क्वचित मारायचे पण) आज त्यांचा राग अनावर झाला होता एवढे सांगून मुलगा नापास ! माझे काळीज अजून धस्स झाले काय करावे समजेना
पप्पूला पकडू कि पप्पाला!
"तरी तुला सांगत होतो गाढवा अभ्यास कर म्हणून , खेळा अजून " ,काय समजायचे समजले पप्पू नापास झाला गणितात २३ मार्क !
वडिलांचा राग शांत होत नवता ,आमच्या काळे मॅडम
(तब्येत एकदम जाडजूड पण प्रेमळ, वय अंदाजे २४-२५ असेल )वडिलांना सांगत होत्या काका जाऊ दे मारू नका त्याला मी समजावते, पण नाही, ऐकणे आमच्या खानदानात नाहीच ! बिचारा पप्पू रडत होता वडिलांचा मार वाचवण्यासाठी कधी टेबलामागे कधी मॅडम मागे लपत होता.
आणि तो क्षण आला वडिलांनी फटका मारायला आणि पप्पू मागे लपायला एक वेळ झाली तो फटका मॅडम च्या हातावर बसला चट आवाज सर्वे शांत !कुणाला काही समजेना
पप्पूच्या रडण्याचा आवाज एकदम बंद , वडिलांच्या चेहरा एकदम बदलला, रागाच्या जागी अपराधीपणाचा भाव, sorry मॅडम मला क्षमा करा,मी या गाढवाला ..................इति . मॅडमचा चेहरा रडवेला वाटला,(फटका चांगलाच बसला होता बहुतेक!)
पण तरीही हसण्याचा प्रयत्न करीत होत्या, हात चोळत होत्या जाऊ दे हो काका, काही नाही लागले खरच ,तो पर्यंत दोनतीन बाकीचे शिक्षक जमा झाले ,"काका असे मारू नका सो सोडा ,सोडा त्याला
सभागती फटका लागला असता तर! किती घाबरला बघा तो, त्याला प्रेमाने कुरवाळत म्हणाले संदेश ,बाबा किती कष्ट करतात ना तुझ्यासाठी ?मग त्यांच्यासाठी अभ्यास करशील ना"? पप्पूने रडत रडत मान डोलाविली
पुढे वडील मागे मी आणि मग पप्पू अशी वरात निघाली आमची, झालेला प्रकार बऱ्याच जणांना समजला होता काही टार्गेट हसत होती ,काही पप्पू कडे केविलवाणी बघत होती बिचारा पप्पू!
मार खाला हा हा हा...
आम्ही दोघे शांत होतो पण एकाच विचार डोक्यात "आजचा दिवस जाऊ दे उद्या बघतो तुमच्याकडे फार हसू येत काय?
घरी आलो झालेला प्रकार आईला सांगितला ती पण खुप रागावली , संध्याकाळ झाली ,
पप्पू कडे गेले ,दोघेच होतो मी म्हणाले कसा काय नापास झाला रे? तरी सांगितला होते अण्णांनी, नापास झाला तर बघ होस्टेल ला च पाठवीन तरीही ?"match " नव्हती का माझी अभ्यास नाही झाला" उत्तर मिळाले.
दोन मिनिट शांत मग हास्याचे धबधबे मग खी खी खी ...खो खो खो ....
दुपारचा प्रसंग आठवून ! अण्णा कसे sorry sorry म्हणत होते ना, अक्टिंग करून करून दाखवत होता पप्पू ,! मॅडम ला काय फटका बसला रे बिचारी ! सगळे काय टरकले ना आपल्या अण्णांना ? सर तर कसे थर-थर
कापत होते ना ?

ए पण तू अभ्यास करणार ना ? हो नक्की बाबा ,आपल्याला
पुन्हा चव नाही घालवायची अण्णांची !
खरेच मग दोगेही अभ्यासाला लागलो ,खेळणेही चालूच होते बरोबर, वार्षिक परीक्षा संपली निकाल लागला पहिला पप्पूचा निकाल पहिला पप्पानी!
चक्क ६८% सर्वे विषय पास नो टेन्शन खालेल्या फटक्यांचा चांगला परिणाम ,अण्णांनी सुटकेचा निश्वास सोडला "और पप्पू पास हो गयां"

१२-१३ वर्ष उलटली याला, मी ,नी पप्पू एक चांगल्या ठिकाणी जॉब
करतो पण वेगवेगळ्या ठिकाणी, पण संध्याकाळी घरी कधी कधी
आठवणीना उजाळा मिळतो बालपणींच्या गोड कडू आठवणीना आणि हसतो खळखळून, आमचे आण्णां पण !