होय मी लाल दिवा बोलतोय . . . . . . माझं मन आज पहिल्यांदाच मांडतोय . . . . .
मी तोच ज्याची शान आगळीच होती . . . प्रतिष्ठेची एक खूण म्हणून मजा वेगळीच होती . . .
दुतर्फा रस्ते रिकामे व्हायचे, कित्येकजण दर्शनासाठी तिष्ठायचे . . "टोल"वाटोलवी म्हणजे काय ते तर मला कधीही नाही समजायचे . . . .
गाडीवर असता विराजमान . . . पाहिले फक्त जोडलेले हात अन् झुकलेली मान . . . .
माझ्या अस्तित्वाने गाडीतले व्हायचे माजोरी . . . भरतच राहिले ते आपापली तिजोरी . . .
जनतेच्या पैशाने जनतेचेच प्रश्न सोडवायचे . . . . पैसे मिळायचे साहेबांना पण प्रश्न तसेच रहायचे . . . .
आजूबाजूला कायम लवाजमा . . . आतल्या साहेबांना नव्हती कधीच कसली तमा . . .
मी पाहिल्यात कौतुकयुक्त हेटाळणीच्या नजरा आणि आशाळभूतही . . . . .साहेब बदलत राहिले पण मला कधी पर्यायच उरला नाही . . .
दिसत होतं सगळं पण काहीच नाही बोलायचं. . . . फटफट्यांच्या कानठळ्यात मग सगळं विसरून जायचं . . .
जाईन तिथे सन्मान . . . . मागाहून यथेच्छ अपमान . . . सवय झाली सगळ्यांची नंतर ,काम केलं गपगुमान . . .
लालबत्तीच्या बाईची माडी अन लाल दिव्याच्या साहेबांची गाडी . . . . एकदा मागे लागले की पळता भुई थोडी . . . .
एक मे ला आला अध्यादेश . . . . माझ्या दर्शनाला कायमचा पारखा झाला देश . . . .
एक लाल कहाणी संपली अचानक अशी . . . . . जनता म्हणे आणली अधिक जवळ साहेबांपाशी . . .
आता काम होतंय की रेंगाळतंय हेच पाहणं महत्त्वाचं ठरेल . . . पहायचं आता तुम्ही कारण माझी नजर तिथे नसेल !
प्रतिक्रिया
30 May 2017 - 8:48 am | प्रचेतस
:)
ह्या कवितेमुळे पूर्वी गाजलेल्या मी बोर्ड बोलतोय... ह्या गुर्जी कवितेची आठवण झाली.