बरसाली...

गुड वन....
लिहित रहा तात्या.

तात्या बॅक इन फॉर्म म्हणावे का?

तात्यानुं, नोष्टॅल्जिक नोष्टॅल्जिक एकदम? हं? :)

खी: खी: शेवटची सही आवडली.
कथन मस्तच.

तरंगणारं वय!
मस्तच.

आपल्याला बुआ एकदम हे गाणेच ऐकावेसे वाटले हा लेख वाचून

अजून साला त्या वयात काय पायजेल..?!
मस्तच की

त्या वयात पोचवलंत की आम्हाला!

फटू बघून मिरज-धारवाड प्रवासातील लोंढा, अळणावर, मुगद ही स्टेशने आठवली. अगदी अस्साच फील!

लै भारी ठिकाण.. आणि लेखन पण..
टी.ई.-बी.ई. च्या आठ्वणी जाग्या झाल्या.. ;)

आवडलं.

:) मस्त..
अशीच निवांत स्टेशन आठवली..
कधीतरी सगळी काम सोडून खरच जाउन बसायला आवडेल :)
(तुम्ही म्हणता त्या वयात पण परत जायला जमल तर बेस्टच ;) )

तात्या जियो!!

त्या काळावर छान "रोशनी" टाकलीत,,

मस्त.... :) :)

आमच्या वेळी हे असं नव्हतं.

अवांतरः अरे तात्या... तुझं पुर्वाश्रमीचं (शब्द मुद्दाम वापरला आहे) नाव शेखर आहे होय... मला उत्सुकता होती :) मित्रा... भूतकालीन वसंत बहारची चाहुल लागतेय... आता लेखणी थांबवु नकोस हि विनंती.

(बालमंदीरातला) अर्धवटराव

तात्या, शंभर शब्दांची मर्यादा घातलेयस का? येउंदे फर्मास अजून..
सालं इंजिनिअरींगच्या नादात आम्हाला मुंबईच्या बाहेर पडायचा चानस भेटला नाही.. त्यामुळे हेवाच वाटतो असं वाचलं की ;)

या स्थानकाचं वर्णन वाचून राज कपूरच्या दिवाना चित्रपटातलं टूमदार रेल्वे स्थानक डोळ्यासमोर उभं राहिलं.

वाह तात्या, दिल खूष कर दियां!!

मला आता या पत्त्याचा काही उपयोग नाही, पण पोरांना दाखवुन ठेवते.
सार्‍यांच्याच आयुष्यात कधी ना कधी हिरवळ येतेच, त्यासाठी हिरव्या रंगात रंगलेले हे स्थान कधीही सुरेखच.
तात्या मस्तु!

तात्यानु अरे काळजात कळ आली बघ. कसले जीवघेणे वर्णन केलेस.

लिहिता रहा!

तात्या,
वर्णन आवडले पण फारच त्रोटक वाटले. फोटो बघून 'ही वाट दूर जाते' हे गाणं आठवलं.

आवडले.. पण अजून लिहिले असते तर अधिक आवडले असते

अजून साला त्या वयात काय पायजेल..?
खल्लास. लेखाचा न्हवे मनाचा शेवट झाला... काही बोलायला उरलच नाही :) थोडं भान आलं अन शब्द आपसुकत मनावर उमटले... ते वयच खरं तर अजुन (पुन्हा एकदा) पाहिजे.

तात्या, मस्त एकदम! पण "अजून साला त्या वयात काय पायजेल..?" असं आत्ता वाटतं हो... :)

३/४ दा शोभा घुर्टुंना ऐकतोय

शेखरभाउ, तुझी ती गायची ओळ व माझी शेंम टू शिएम कशी काय भौ ? तिन्ही सांजा ...पर्वतीचा उतार....नाद जसा वेणूत.....मग शेवट..साक्षी ऐसे अमर करूनी .....त्याच दिवशी ..रादर त्याच संध्येला गायलेले....
झूला धनकका धीरे धीरे हम झूले
अंबर तो क्या है तारोंके भी लब चूमे
मस्तीमे झूमे और सभी गम भूले
पीछे ही मुडते मुडते निगाहे.....आ ...जा चल दे कही दूर.
फरक एवढाच की तिच्या हातात एंगेजमेंट रिंग होती (मीच दिलेली बरं )

क्या बात है तात्या ! ! !
अजून साला त्या वयात काय पायजेल..?!
खरच

फोटो मस्तच आलाय..
कोकण रेल्वेवर देखील अशीच मनमोहक स्थानके.. असाच उल्हासित करून जाणारा रेल्वेट्रॅक आहे.. कधीतरी चैन खेचून खास फोटोसाठी उतरावे..

बास बास..! मस्त फोटु आणि छान लेख...

काढला आहे का? असल्यास या क्षेत्रातही पारगंत दिसता