कळीकाळानं असला कसला मौका साधला
कळीकाळानं असला कसला मौका साधला
व्हता तो आधार आमचा निघूनीया गेला ||धृ||
बाप तू रं आमचा तूच आमची माय
दूध बी तूच आन तूच दूधावरली साय
कोना म्हनू आता आमी माय अन बाप
तुझ्यायीना जगू कसं कळंना आम्हाला ||१||
न्हावूमाखू केलं तू रं
तूच घातलं खावू
तू न्हाई समोर आता
आमी कुठं पाहू
इस्तवात पडलो जवा
तवा तूच विझवाया आला ||२||
पुर्वप्रकाशित:शब्दगाऽऽरवा २०११
- पाभे
प्रतिक्रिया
28 Dec 2011 - 12:11 pm | वाहीदा
या आधी ही कविता वाचली होती
पाभे कविता आवडली