माही माय माही माय नाई शिकली लेयनं
रातं दिसं मेहनतं
जीवं मातीले जायनं
चुरुक भुरुक अशी
लावे झाकटीतं रई
देते पाह्यटीचं मले
खायाले सायी चं दई
ठूनं हातावरं डोक्सं
तिचं वगारु पाजनं
शाळेतल्या पोराईचं
यकं दोनं आईकनं
चुनं भाकरं थापूनं
घाई घाई वावरातं
कापूस येचता येचता
जोळे नख्ख्याईशी नातं
सोसून सासरवासं
तरी राये समाधानी
पोरं शिकतीलं लयं
सदा राये ह्याचं ध्यानी
दुध तपवूनं राती
टाके त्यातं इरजनं
व्हते दई,लोनी चं ते
नाई नासलं आजुनं
प्रतिक्रिया
8 May 2016 - 4:02 pm | जव्हेरगंज
एक दोन ठिकाणी 'लय' फिस्काटलीय!
शेवटपण जमला नाय!
बाकी उत्तम !!!
8 May 2016 - 5:26 pm | चांदणे संदीप
आईसाठी आलेली सुंदर कविता!
अवांतर: जव्हेरभौंच्या प्रतिसादावरून सुचलेली गंमत : कविता सुरूवातीला गडबडलीये... थोडी मध्ये मध्ये भरकटलीये आणि शेवटाकडे जाताना संपूर्ण गंडलीये. बाकी कविता उत्तमच!!!
टीप : ही फक्त गम्मत आहे! ;)
Sandy
8 May 2016 - 6:35 pm | जव्हेरगंज
हाहाहा!!!
8 May 2016 - 6:28 pm | अभ्या..
सुरेख. आवडली हो कविता उध्दवभौ.
10 May 2016 - 12:08 am | ऊध्दव गावंडे
धन्यवाद! जव्हेरगंज जी. अजुन सविस्तर समजले तर आपला आभारी राहीन. जेणे करुन मला सुधारणा करणे सोयीचे होईल. प्रतिक्रिया व्यक्त केल्या बद्दल धन्यवाद. तसेच चांदणे संदिप व अभ्या(अभ्या असं संबोधण्यात संकोच वाटतो) यांचा सुद्धा आभारी आहे. आपणां सर्वांच्या सविस्तर सुचनांचे प्रतिक्षेत!
10 May 2016 - 12:17 am | रातराणी
अप्रतिम! काय गोडवा आहे या भाषेत!
10 May 2016 - 11:21 am | गणेशा
कविता अप्रतिम .. पुन्हा पुन्हा वाचली..
बरेच शब्द माझ्या साठी नविन आहेत ..
पण वाचताना छान वाटले एकदम ..
लिहित रहा... वाचत आहे
10 May 2016 - 11:26 am | विवेकपटाईत
कविता आवडली.