आठवणींचं मोहोळ
आज फुटलं फिरुन
सयी छळती जीवाला
डंख मारुन मारुन
जखमा जुन्या पुराण्या
पुन्हा नव्याने सलती
भळाभळा लागे वाहू
जरी खपली वरती
कधी आसूड शब्दांचे
गेले कातडी सोलून
कधी कुणी फसविले
गळा केसाने कापून
घाव वर्मावर झाले
काही काळजाच्या पार
परी दुखावून गेले
सग्या सोयर्‍याचे वार
सार्‍या कटू आठवांचे
येई मळभ दाटून
होई चित्त सैरभैर
राही काळोख भरुन
ओझे झाले पापण्यांना
काळ्या सावळ्या ढगांचे
कोसळे झडझडून
मन ऋणी आसवांचे
जयश्री
प्रतिक्रिया
26 Apr 2012 - 12:39 pm | पियुशा
आवडेश :)
26 Apr 2012 - 12:41 pm | प्रचेतस
सुरेख एकदम.
26 Apr 2012 - 5:35 pm | अत्रुप्त आत्मा
भावस्पर्शी काव्य
26 Apr 2012 - 5:43 pm | निश
जयवी जी , अतिशय आशयघन कविता आहे.
अस म्हणावेसे वाटते
जगण्यातले दुख
जगुनच कळते
सुखावरही भारी
दुखाचेच काटे....
26 Apr 2012 - 11:35 pm | शुचि
सुंदर कविता आणि सुंदर निश यांचा प्रतिसाद.
29 Apr 2012 - 12:19 pm | जयवी
मनापासून धन्यवाद :)
29 Apr 2012 - 12:27 pm | परिकथेतील राजकुमार
लाईकले आहे.
3 May 2012 - 12:52 pm | जयवी
धन्यु परा :)