भांडण
त्यानं तिच्या कडे पाहिलं, तिनं त्याच्याकडे पाहिलं..
पण बोलणं दोघांचं, मनातल्या मनात राहीलं..
उगाचच काढला विषय, तिचं मन तिला खात होतं..
उगाचच वाढवलं आपण, त्याचं मन त्याला समजावत होतं..
आज परत क्षुल्लक कारणांन, त्यांचं भांडण झालं होतं..
आणि भांडणाचं पर्यवसन अबोल्यात झालं होतं..
सकाळचा तापलेला सूर्य जसा मावळतीला आला..
तसा दोघांनाही आपल्या कर्तृत्वाचा पश्चाताप झाला..
मग तिनं त्याच्या आवडीचा स्वयंपाक केला..
पण त्यात जास्त मिठाने थोडा घात केला..
तिच्या प्रेमळ वाढण्यात, त्याला खारटपणा जाणवलाच नाही..
त्यांच्या भांडणातला अबोला, टिकलाच नाही..
त्यानं तिच्या कडे पाहिलं, तिनं त्याच्याकडे पाहिलं..
आणि सकाळच्या भांडणाच उत्तर, अश्रूंत वाहत राहीलं..
body {
background: url(https://i.postimg.cc/3JFS7g8f/IMG-20200503-162101.jpg);
background-size: 4500px;
}
प्रतिक्रिया
11 May 2020 - 11:04 pm | कौस्तुभ भोसले
मस्त
11 May 2020 - 11:53 pm | जव्हेरगंज
तिच्या प्रेमळ वाढण्यात, त्याला खारटपणा जाणवलाच नाही..
ओह. आय सी!!
14 May 2020 - 7:17 pm | तुषार काळभोर
असं काही नसतं हो, अंधश्रद्धा असतात या!
17 May 2020 - 1:19 pm | चांदणे संदीप
हलकीफुलकी छान रचना.
कवितेला + १
सं - दी - प
24 May 2020 - 11:06 am | पाषाणभेद
अरे बापरे! मला वाटले की मिठामुळे भांडण आणखी वाढते की काय!