भग्न शिल्पातून भटकत कोणते हे भूत रात्री
विव्हळले, "आरंभ विसरा, शेवटाची येथ खात्री
भोगुनी उपभोग उरते शून्य केवळ मर्त्य गात्री
क्षणिक येथे तेज, अंती घोर तम प्रत्येक नेत्री"
चांदण्याच्या कवडशाने भग्न मूर्ती उजळली
ध्वस्तता मिरवीत अंगी अंतरीचे बोलली,...
"निर्मितीचा दिव्य प्याला प्राशुनी मज घडविले,
आज जरी मी भंगले अन विजनी ऐसी विखुरले
सर्जनाच्या अमृताने अजूनही मी भारले….
....भारलेल्या त्या क्षणांचे तेज उरते शाश्वत
तेच साऱ्या सर्जनाचे, निर्मितीचे इंगित "
प्रतिक्रिया
12 Sep 2018 - 11:19 pm | विश्वभारती
आवडली कविता..
15 Sep 2018 - 9:41 pm | अनन्त्_यात्री
धन्यवाद.
8 Oct 2018 - 7:26 am | प्राची अश्विनी
कविता आवडली.
8 Oct 2018 - 5:30 pm | प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे
लिहिते राहा.
-दिलीप बिरुटे
8 Oct 2018 - 5:53 pm | श्वेता२४
छान असताता.
8 Oct 2018 - 6:25 pm | अनन्त्_यात्री
आपल्या प्रतिसादांबद्दल मन:पूर्वक धन्यवाद.