<आजच्या जेवणात>

काय विक्षिप्त त्रास आहे?

वा!!!!!!!!!!!!

=))

बिपिन कार्यकर्ते

लई भारी....
च्या मारी धरुन फट्याक..........

जेवल्यावर परत जेवत चला... अस्वस्थता दूर होते लगेच.

--अवलिया

संपादकच विडंबू लागले तर कवींना वाली कोण हो?
खराटा
(रंग माझा वेगळा)

वा वा कविता वाचुन पोट भरले ;)

©º°¨¨°º© प्रसाद ©º°¨¨°º©
फिटावीत जरा तरी जगण्याची देणी
एक तरी ओळ अशी लिहावी शहाणी...
आमचे राज्य

मस्त..मस्त :) एकदम मजेदार.

आपल्या जीवनसहचराच्या सोडून जाण्याच्या व्यथेतून उमटलेल्या शब्दवेदना मूळ कवितेतून वाचकाला भिडतात तर एकदम वेगळ्याच विनोदी शैलीत आलेल्या मौजभावना आपल्या कवितेतून फेर धरुन सामोर्‍या येतात. फोनवरील संभाषण हा आजच्या शहरी जीवनातील प्रत्यक्ष भेटीगाठीतील उदासिनता आणि कौटुंबिक नातेसंबंधातील शहरी प्राधान्यक्रम अधोरेखित करुन जातो.

उत्तम प्रकृतीचे निदर्शक असलेला सडपातळ बांधा हे एक मृगजळ खरेच. यामागे धावताना अनेकांचे तोंड कोरडे पडले तर अनेकींचे अवसान जीमच्या दरवाजातच गळाले. पण कवितेमध्ये मात्र या मृगजळाला एक रंगीत वर्ख चढवून कवयित्रीने पुरणाच्या पोळीचे पानच मांडले आहे. डाएटींग हा आजच्या तरुण पिढीच्या तोंडी असलेला इंग्रजी शब्द, संवाद रुपात अवतरणात मांडून कवयित्री तिला असलेल्या शुद्धमराठी लेखनाचे भान खुबीने मांडते. याबद्दल तिचे अभिनंदन करावे तेवढे थोडेच!
-- लिखाळ.

>>आजच्या जेवणानंतर खूप अस्वस्थ वाटतंय।

काय कविता केलेय अदिती तू...........फिल्ड बदललेले दिसत आहेस......आकाशातून डायरेक्ट स्वयंपाकघरात...... सहीच...........

लोक म्हणतात "नाउमेद होऊ नकोस तूही होशील बारीक"।
पण ते तंग कपडे आपल्यासाठी नाहीच असं वाटतंय॥

अगदी मनामनातली व्यथा मांडलीस बघ.... सुंदर....
जियो...

संपादकच विडंबू लागले तर कवींना वाली कोण हो?
हेही खरेच....
असो...

आंबोळी

एकदम भन्नाट विडम्बन! चतुर्थी मोडली माझी!
ता.क. मिपावर फोटो जिवंत करण्याची म्हन्जे प्रत्यक्षात आणण्याची काही सोय नाही का हो? पुरणपोळीचा नुस्ता फोटो पाहून पोट भरण कठीण आहे ना!
क्रान्ति {मी शतजन्मी मीरा!}

कविता आणि लिखाळची समिक्षा...उच्च :)

धन्य आहेस आदिती.
कशाला विचार करतेस इतका.. खा ओरपून. :)
खाण्यासाठीच जन्म आपुला.. कसं??
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

अदिती,
विडंबन वाचुन अजुन दोन पोळ्या अगदी पुर्णतः तुपाने भिजलेल्या खाव्या वाटत आहेत, त्याच्या त्रास कमी म्हणुन फोटो ही प्रतिसादातुन दिला आहेस. :(

मस्त .. एक नंबर :)

आजकाल कोणीही विड्मबन करतय.

स्वगत : तुपाऐवजी दुध घालून 'विड्मबीत पुरणपोळी' खाणारी मंडळी आम्ही पाहीली आहेत.

छान आहे विडंबन.

--@-- स्नेहश्री रहाळ्कर.--@--
आनंदाचे क्षण असतातच जगण्यासाठी
दुःखाचे क्षण असतातच विसरण्यासाठी
पण खुप काही देउन जातात हे
आयुष्यात पुढे जाण्यासाठी