मीठ, मीठा, मराठी आणि पुणे मुंबई!

कालच 'एलफिस्टन रोड' स्थानकाचं प्रभादेवी असं नामांतरण करण्यात आलं, त्यावर माझ्या पुतण्याची प्रतिक्रिया, त्याने काय फरक पडणार? मी तर एलफिस्टनच म्हणणार... या गोष्टींची गरज कशी समजावून सांगायची हा प्रश्नच आहे..

भावना पोचल्या.

बाकी

पुण्यात असूनही मराठी माणूस कणीस विकायला उभा राहात नाही का? की सर्व मराठी लोक आर्थिक पातळीवर त्या लेव्हलच्यावर पोचलेत?

तो मराठी माणूस महाराष्ट्र व्यापारात मागे का? या व्याख्यानाची अथवा लेखाची तयारी करत असतो का?

;-)

*पुन्हा तेच उत्तर डोक्यावर दणका देऊन गेलं:
मराठी माणसं स्वतःच बाहेर कुठेही संभाषणाची सुरुवात हिंदीतून करतात आणि मराठी बोलायचा कंटाळा करतात किंवा कमीपणा समजतात म्हणून समोरच्याला सुध्दा वाटतं की मराठी विना पुण्यात रहाणे सहज शक्य आहे. चूक आपली आहे, त्यांची नाही!*

अगदी मान्य. मी नेहेमीच मराठीमध्ये बोलते . मुबाईतील लोकांना कळत. अगदीच अडचण आली तर हिंदी आहेच आपल्याला मदत करायला...

मला एक कळाले नाही, जर तो कणीसवाला हिंदीत बोलत होता आणि त्याच्या भाषेचा ठेका सोडायला तयार नव्हता तर तुम्ही तरी हिंदीत कशासाठी बोललात ? तुम्ही मराठीवर का आडून राहिला नाहीत ? आपोआप तो झक मारत मराठी बोलायला लागला असता. असले धागे काढण्याआधी मी काय करु शकतो याचा विचार करा?

इथे मुंबईमध्ये आल्यापासून मी व माझा नवरा हट्टाने सगळीकडे मराठीतच बोलतो। सगळं कळत बरं त्यांना! आव आणतात असं वाटतं कधीकधी . एकदा share रिक्षा मधून घरी येत असताना आम्ही तिघी बायका त्याला मराठीतून सूचना देत होतो तो म्हणाला मराठी येत नाही त्यावर आम्ही मराठी येत नाही तर रिक्षा चालवायचं बंद कर जिथे धंदा करायचंय तिथली भाषा यायला नको का आम्ही तुमच्या इथे येऊन हिंदी समजत नाही मराठीत बोला म्हणलं तर ऐ कुन घ्याल का असं खूप झापल

मी म्हणालो, "मराठी मे नमक को मीठ बोलते है, मैं बोला सिर्फ नमक लगाना! निंबु मिरची नहीं! मराठी नहीं समजता क्या?"
मी: "उपर कुछ मत लगाना. वैसे ही देना!"

हे तुम्ही तरी कुठे मराठीत म्हटलंत? :)

मी रिक्षातून येत असताना त्या रिक्षावाल्याला येथुन उजविकडे तिथून डावीकडे अशा सूचना देत घरापर्यंत आणले पैसे देताना तो मला म्हणाला ताई असं मराठीतून बोलणाऱ्या तुम्हीच भेटला बघा कानाला इतकं बरं वाटलं म्हणून सांगू आपलीच माणसं हिंदीतून बोलतात समोरचा रिक्षावाला मराठी असू शकतो याचा पण अंदाज घेत नाहीत मराठीतून संवाद होऊ शकतो हेच मुंबईतली माणसे विसारलीत का असं वाटतं आज तुमच्या बोलण्यावरून वाटलं की नाही सगळीच माणसे असा विचार नाही करत त्याच बोलणं मला खूप लागलं मनाला

एकदा एका रिकशावाल्याला मराठीतून सूचना अजिबात समजेनात. हिंदीचा आश्रय घ्यावाच लागला. उतरताना त्याला विचारले की इथली भाषा थोडीतरी शिकावीशी नाही वाटत का? तर तो म्हणाला , क्या फायदा मराठी सीख के? यहाँ मराठी लोक हैं कहॉं? थोडे दिनों में मुंबई यूपीवालों की ही होनेवाली है! भर मराठी वस्तीत पूर्ण आत्मविश्वासाने तो बोलत होता.
गेल्या काही वर्षांत यांचा आत्मविश्वास खूपच वाढलाय असं जाणवतंय. काही वर्षांपूर्वी उन्हाळी सुट्टीत उत्तरेकडे जाण्यासाठी बुकिंग सुरू होताच प्रयत्न करूनही माझ्या बहिणीला तिकिटं मिळत नव्हती. यूपीवाल्याना मात्र मिळत होती. नंतरचा तिचा आटापिटा पाहून एक यूपीवाला म्हणाला की आप तो मुंबई में इतने दिनों से रहती हैं तो कोई मिनिस्टर या सेक्रेटरी या नेता से पहचान नहीं क्या?!

समजा सगळे यूपी-बिहारवाले - अगदी अनुनासिक - मराठीत बोलताहेत असं झालं तर नक्की काय फरक पडेल?

दुसऱ्या राज्यात गेल्यावर तिथली भाषा शिकायला किती त्रास होतो हे मीही अनुभवले आहे....पण निदान दुसऱ्या पिढीला मराठी यायलाच हवी

सद्या मी धरून तिघे आणि एक नालासोपार्‍यात जन्माला आलेला उत्तरभारतिय रुम शेअर करतो आहोत. उत्तरभारतियाला व्यवस्थीत मराठी समजतंय आणि बोलता येतंय पण बोलत नाही.

महाराष्ट्रात असलेल्या उच्चभ्रू किंवा तारांकित हॉटेलमध्ये / बारमध्ये / पब मध्ये / रिसोर्ट मध्ये कोणकोण मराठी बोलतात ??

एका उच्चभ्रू हॉटेलमध्ये वेटरला मराठी कळत नव्ह्ता , त्याबद्दल मॅनेजरला विचारले असता तो म्हणाला ," यहा पे मराठी कस्टमर नहि आते" !

तेव्हापासून हॉटेलमध्ये मराठी मध्ये ऑर्डर देतो

उत्तर भारतीय तर राहू देत.. अनेकदा दोन मराठी लोकही हिंदीत बोलतात (समोरचा मराठी आहे हे दोघांनाही माहीत असतं). काय करणार ? ज्याचं त्याचं स्वातंत्र्य !!

लेख पाडा आणि चर्चा झोडा.
आता या विषयावर शोभा डे'नेही बोलायचं सोडून दिलय.