असावी एक चुका पुसणारी पाटी
ठरेल ती उ:शाप प्रत्येकासाठी
खदखदणारे दु:ख घडलेल्या चुकांचे
ओघळले डोळ्यातून अश्रू पश्यातापाचे
नकळत घडलेल्या चुका करतात आपुलाच घात
मानाने मनावर केलेली खोटी मात
वेळ निघून गेल्यावर सार काही कळत
पण उपयोग नसतो त्याचा हेच दु:ख छळत
खाडाखोड होत नाही घडलेल्या भूतकाळाची
पण जगन तर सुटत नाही ओढ असते भविष्याची
पुसाव्यात ह्या चुका आणि स्वच्छ करावी पाटी
कारण चुकतो तो माणूस हेच कारण जगण्यासाठी.