भोग..

पहिली तीन कडवी वरुन जे शतकर्‍याचे वर्णन उभे केले जाते त्या "भांडवालावर "अनेक श्रीमंत शेतकरी व राजकीय नेते 'गरीव शेतकरी 'म्हणून लाभ घेतात. भारत हा कृषीप्रधान देश आहे ना! शेतकरी हा एक नाही. ज्याच्या नावावर शेती आहे तो शेतकरी या भाबड्या कल्पना याला खतपाणी घालतात. आत्महत्या हा भोग फक्त गरीब शेतकरी भोगतात. केळकर समितीने शेतीवर इनकम टॅक्स लावण्याची शिफारस केल्यावर बोंबाबोंब करणारे हे शेतकरी कोण हे सुज्ञास सांगणे न लगे.
(तीन पिढ्या कौटूंबिक शेती असलेला ,पुण्यात स्थाईक झाल्यावर वडिलार्जित शेत्या इकलेला .पण आज फक्त कागदावर शेती असलेला, )

अवांतर- झाले कि नाही कवितेचे रसभंगग्रहण असे काही लोकांनी कुजबुजलेले मल ऐकायला आले
प्रकाश घाटपांडे

संदीप खरेंच्या "सरीवर सरी" आणि तिची लय आठवली या कवितेवरून. चौथ्या कडव्यात बरसलीही आहे सर. एकंदर चित्रमय कविता. जीवन झाले "जीवन"मय ही ओळ खासच आवडली.
(चित्रकार)बेसनलाडू

निसर्गाची रूपं आणि त्याची बदलती स्वरुपं दाखवणारी अतिशय सुरेख कविता!

फक्त एकच गोष्ट थोडीशी खटकली.

सरीवर सर
मातीत गारवा
बेधुंद चातक
गाई मारवा

एकदा सरीवर सरी कोसळू लागल्या, मातीमध्ये गारवा आला की बेधुंद झालेला चातक मारव्यासारखा उदासवाणा राग कशाला गाईल? :)

'गारवा-मारवा' हे यमकाच्या दृष्टीने ठीक आहे, परंतु आनंदाने बेधुंद झाल्यावर सहसा मारवा हा राग गायला जात नाही. तो मारव्याचा स्वभाव नाही!

आपला,
(गाण्याखाण्यातला) तात्या.

कविता आवडली. खास करून शेवटची दोन कडवी.

नंदन
(मराठी साहित्यविषयक अनुदिनी
http://marathisahitya.blogspot.com/)

कविता अतिशय बोलकी आहे.आपले भावना नेमक्या शब्दान्त पण तितक्याच प्रभावीपणे व्यक्त करण्याचे तन्त्र आवडले..