टपली अन टिचकी.

तू हुशार आहेस, चांगले मार्क पडतात. पेपर सोपे जातात म्हणून तुला कॉपी करायचा मोह होत नाही हे चांगलच. त्याचा अर्थ तू शुद्ध चारीत्र्याचाच आहेस हे खरं. पण तसाच राहशील कि नाही हे कसे कळणार? कधी तुला पेपर अवघड आला आणि आता कमी मार्क पडतील. कदाचित नापास हि होऊ, मास्तर, मित्र, आई, बाबा रागावतील, छी थू होईल असे वाटून समोरच्याचा पेपर बघायचा मोहही जेव्हा होईल तेव्हा तू कसा वागतोस ह्याच्यावर तुझा खरं चारित्र्य ठरेल

तुमचे बाबा दवणेंचे फॅन होते का? की तुम्हीच दवणेंची शैली ढापलीत? ;)

रच्याकने या लेखात तुम्ही बाबांचा उल्लेख देशपांडे असा केला नाही.

भाऊने आचार्य रजनिशांची जी बिन पाण्याने केली ते पाहून आपण खुश

याचा नेमका संदर्भ सांगू शकाल का?

पिगी बँक वाला किस्सा लोकमत चा आहे

संदर्भ काय आहे? गिरिश कुबेरांच्या कोणत्या विधानाचा, तो मागे घेतल्याचा वगैरे?
ज्यांना काही माहिती नाही त्यांना आधी व्हर्जिनल घोळ वाचुन मग तुमचं भाष्य वाचल्यास बरं पडेल.

कुबेरांबद्दल आदर पण काही राहिला नाही. (माझा आदर नाही म्हणून त्यांना काही फरक पडत नाही, ना मला. पण ते एक असो.)
तो पिगी बँक वाला किस्सा लोकमत चा आहे. त्याबद्दल मिपावर घमासान चर्चा झाली होती.

ते इसीस बद्दल लिहिताना पिगी बँक च्या फोटू वरून माशा उठल्या होत्या तेव्हा असच शेपूट घातलं होतं

त्या केस मध्ये चूक लोकमत ची पण होतीच. कसलेही सांस्कृतिक संदर्भ लक्षात न घेता तो फोटो छापला होता. content management मध्ये geo-cultural संदर्भ प्रचंड महत्वाचे असतात. आणि हे माध्यमातल्या लोकांना कळायला हवे होते. त्यामुळे तशी प्रतिक्रिया आली. मी प्रतिक्रियेची समर्थन करत नाही पण चूक माध्यमाने केली होती त्यांनी माफी मागितली.

मागे घेतला तरी ePaper वर अजून वाचू शकता.
हा दूवा

आमच्या घरच्यांचे स्नेही आहेत जवळचे . बाकी अग्रलेख आणि पुस्तक हा वेगळा प्रकार आहे .त्यांची पुस्तक चांगली असतात काहीवेळा अग्रलेख चुकतात . संपादकीय लिहावं तर गडकरी, तळवलकर, टिकेकर, असे आमचे मत बाकी परंपरा पाहिल्यात तर खूप जबरदस्त लोक आहेत .हिंदू पेपर चे संपादक आणि त्यांचा लिखाण पहा . किंवा इकोनॉमिक टाइम्स चे संपादक .असे खूप आहेत त्यावर स्वतंत्र लेख होईल . पण पुस्तक आणि संपादक याची गल्लत नको .बाकी संपादकीय मागे घेण्याची आधीही काही उदाहरणे आहेत .चर्चा झाली तर सांगतो नक्की .

वृत्तपत्रांचा दर्जा दिवसेंदिवस खालावत असताना लोकसत्ता हा मराठी वृत्तपत्रांमध्ये एकमेव आशेचा किरण होता. आता त्यालाही ग्रहण लागू पाहत आहे.

लोकसत्ताची शनिवारची चतुरंग आणि रविवारची लोकरंग या पुरवण्या वाचकांसाठी वाट पाहण्याची गोष्ट असायची.

या दोन वेगळ्या व्यक्ती असाव्यात इतका फरक आहे. कदाचित पुस्तकं लिहिताना जे स्वातंत्र्य लेखकाला असतं ते संपादकाला उपलब्ध नसावं. टीव्ही आल्यापासूनच वृत्तपत्रांचा दर्जा खालावायला सुरुवात झाली होती. इंटरनेटने तर अनेक पर्याय उपलब्ध करुन दिलेले आहेत त्यामुळे वृत्तपत्रांची पंचाईत झाली आहे.